Wat zijn de oorzaken van overmatig zweten? Hoe kun je het beheersen?

Kenmerken van overmatig zweten

Een stijging van de lichaamstemperatuur boven 37 °C veroorzaakt een aanzienlijke toename van het zweten en dus van het warmteverlies door verdamping.

De verhoogde temperatuur in de voorste hypothalamus (deel van de hersenen) veroorzaakt activering van specifieke zenuwvezels die de zweetklieren (gelegen in de huid aan de oppervlakte van het lichaam) innerveren.

Verhoogde zweetafscheiding treedt op in verschillende situaties.

Bij zweten wordt zweet gevormd in de zweetklieren van de huid.

Zweet bevat water, zout en kleine hoeveelheden andere stoffen (ureum, melkzuur enz.) en is daarom belangrijk voor de regeling van de lichaamstemperatuur.

De verhoogde zweetproductie en de verdamping ervan koelt het lichaamsoppervlak af. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij verhoogde inspanning of koorts. Zweet wordt echter ook in rust en bij normale temperatuur geproduceerd.

Grote vochtverliezen kunnen leiden tot uitdroging. In dat geval is het nodig het verloren water en de verloren ionen aan te vullen, bijvoorbeeld met ionendranken.

De afscheiding van zweet uit de zweetklieren wordt voornamelijk geregeld door het autonome (spontane) zenuwstelsel.

Toegenomen zweten kan leiden tot toestanden van irritatie van het autonome zenuwstelsel:

• Zenuwachtigheid
• Angst
• Pijn
• Misselijkheid
• Onbehagen Misselijkheid
• Inspanning
• Oververhitting

Zweten kan zijn:

• Geen - anhidrosis
• Verminderd - hypohidrosis
• Toegenomen - hyperhidrosis

Anhidrosis komt voor bij brandwonden, uitdroging of sommige zenuw- en huidziekten.

Zweetklieren zijn de zweetklieren in de huid. Ze zijn onderverdeeld in:

1. Eccrien - Ze reageren vooral op een stijging van de temperatuur, gevolgd door verdamping.
2. Apocrien - Ze ontwikkelen zich in de puberteit. Ze reageren op stress of seksuele opwinding. Ze bevinden zich op blootgestelde plaatsen zoals de oksels. Ze zijn betrokken bij de karakteristieke geur.

Interessante feiten

Sommige mensen zweten meer dan anderen. Lichaamsgeur varieert van persoon tot persoon.

Veranderingen in de lichaamsgeur kunnen wijzen op een ziekte.

Gezondheidsvoordelen van zweten zijn onder meer het ontgiften van zware metalen, het elimineren van chemicaliën, het reinigen van bacteriën of het helpen bij inspanning.

Glycoproteïnen in zweet binden bacteriën en helpen ze uit het lichaam te verwijderen.

Zweet heeft geen geur.

De geur van zweet ontstaat later als bacteriën of hormonen in het zweet terechtkomen.

We kunnen een natuurlijke geur krijgen door zuiveringszout, groene thee, appelciderazijn of citroendrank te drinken.

Zweten in de menopauze hangt samen met een daling van het oestrogeengehalte.

Bij sommige ziekten is de zweetgeur sterker, bijvoorbeeld bij leveraandoeningen, diabetes mellitus of schildklieraandoeningen.

Hyperhidrosis

Hyperhidrosis betekent overmatig hevig zweten overdag of 's nachts. Het kan worden veroorzaakt door een laag bloedsuikergehalte, zenuwaandoeningen of schildklieraandoeningen.

Hyperhidrosis kan zijn:

• Primaire focale - Komt alleen voor op een specifiek deel van het lichaam. Komt voor vanaf de kindertijd. De oorzaak is onbekend, hoewel er een genetisch verband is vastgesteld.
• Secundair gegeneraliseerd - komt voor op verschillende lichaamsdelen tegelijk, vaak symmetrisch aan beide zijden. Komt voor bij andere ziekten (psychiatrische stoornissen, obesitas, diabetes, kanker, ziekte van Parkinson, beroerte...).

Hyperhidrosis kan leiden tot cosmetische veranderingen op de huid. Het veroorzaakt psychologische problemen, waardoor de algemene levenskwaliteit verslechtert.

Bij primaire focale hyperhidrosis zijn de palmen, de voetzolen of de gebieden onder de schouders vatbaar voor hyperhidrosis.

Secundaire gegeneraliseerde hyperhidrosis treedt ook 's nachts op. Er is sprake van toegenomen zweten zonder duidelijke reden.

Het kan voorkomen op de handen, in het genitale gebied, in de okselholte, maar ook in de nek, enz.

Complicaties van hyperhidrosis zijn voornamelijk van psychologische aard. Sociale terugtrekking en depressie zijn frequente complicaties van deze ziekte.

Andere complicaties zijn bacteriële of schimmelinfecties van de huid.

Preventie, behandeling en beschikbare hulp

Antiperspirant bevat ingrediënten op basis van aluminium (aluminiumhydroxychloride). De ingrediënten in antiperspirant blokkeren tijdelijk de zweetporiën en verminderen de hoeveelheid zweet.

Deodorant verwijdert de geur, maar vermindert het zweten niet per se. Deodorants zijn meestal gebaseerd op alcohol. Alcohol verzuurt het milieu van de huid en maakt het onaantrekkelijk voor bacteriën. Vaak bevatten ze geurstoffen die onaangename huidgeuren maskeren.

Een dagelijks bad met een antibacteriële zeep vermindert onaangename geurtjes en verbetert de algemene vitaliteit van het lichaam.

Het is ook belangrijk om u regelmatig om te kleden, afhankelijk van uw geplande activiteiten.

Het is raadzaam om enkele ontspanningstechnieken uit te proberen. Lichaamsbeweging helpt het algemene effect van stress op het menselijk lichaam op de lange termijn te verminderen en vermindert zo onaangename geuren.

Aanpassing van de voeding is ook belangrijk. Beperking van gekruid voedsel en cafeïnehoudende dranken verandert de algehele geur. De geur verandert het meest bij consumptie van uien, knoflook of alcohol.

De behandeling van menopauzaal zweten kan hormonaal zijn, maar de mogelijke bijwerkingen van een dergelijke behandeling moeten worden overwogen.

Soms kunnen injecties met botulinetoxine in de okselholte worden gebruikt.

Antibiotica verminderen het aantal huidbacteriën.

Bij de behandeling van algemeen zweten worden geneesmiddelen uit de groep anticholinergica, bètablokkers of andere middelen gebruikt.

Soms is een chirurgische behandeling noodzakelijk.