Wat zijn wratten en hoe bescherm je jezelf tegen overdracht (+ soorten wratten)

Wratten zijn niet schadelijk en de meeste mensen krijgen ze minstens één keer in hun leven.

Ze worden meestal veroorzaakt door een papillomavirusinfectie en komen zowel bij volwassenen als bij kinderen voor.

Er zijn verschillende soorten wratten. Elk type van deze virussen manifesteert zich anders bij de mens. Ze kunnen verschijnen als gewone wratten op de huid, papillomen op het grensvlak tussen de huid en de slijmvliezen of condylomen op de geslachtsdelen. Condylomen zijn ook betrokken bij kanker.

Niet-genitale wratten komen bij kinderen en adolescenten vaak voor op de handen, het gezicht en de voeten. Anogenitale wratten komen niet vaak voor bij kinderen. Ze worden beschouwd als seksueel overdraagbare aandoeningen.

Deze huidziekte treft één op de tien mensen.

Wratten komen meestal voor op de handen, voeten, vingers, nek, soms op handen en voeten tegelijk, in het genitale gebied, in het haar, in het gezicht, op de neus, in de oksels, maar ook op andere lichaamsdelen en slijmvliezen.

In de meeste gevallen zijn ze niet pijnlijk en veroorzaken ze geen ernstige problemen. Soms zijn ze alleen een cosmetisch probleem. Ze zien er niet mooi uit en kunnen voor sommige mensen onaangenaam zijn.

Pijnlijke wratten komen voor op gevoelige plaatsen zoals de voet of de vingertoppen. Op de voet veroorzaken ze pijn door overmatige druk. Op de tenen belemmeren ze de fijne motoriek.

De meeste wratten zijn besmettelijk. Ze worden overgedragen door direct contact met een besmette persoon. Ze kunnen ook worden overgedragen door indirect contact, bijvoorbeeld door een besmette handdoek of door naar het zwembad te gaan.

Nauw huid-op-huid contact is noodzakelijk voor overdracht. De infectie wordt sneller overgedragen als de huid kapot is. Overdracht kan ook plaatsvinden als de huid nat is en in contact komt met ruwe oppervlakken, bijvoorbeeld in zwembaden.

Wratten worden veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV). Het humaan papillomavirus infecteert de cellen van de bovenste laag van de huid of de slijmvliezen en zorgt ervoor dat deze veranderen. Deze virale infectie van de huid veroorzaakt een reactie op de huid. Deze uit zich in de vorm van kleine huidbultjes die wratten vormen.

Ze komen overal op het lichaam voor, meestal op handen en voeten. Hun grootte varieert van 1 mm tot meer dan 1 cm. Ze verschijnen afzonderlijk, als twee wratten of meerdere wratten op één plaats. Deze virussen veroorzaken een daaropvolgende langzame vermenigvuldiging van cellen op de bovenste huidlaag. De vermenigvuldiging kan langzaam of in sommige gevallen snel verlopen.

Wratten kunnen maanden tot jaren blijven bestaan of genezen zonder littekenvorming.

Er zijn meer dan 100 verschillende typen HPV-virus bekend. Wratten worden meestal veroorzaakt door HPV-typen 2, 3 en 4. Andere typen kunnen genitale wratten of zelfs kanker veroorzaken, meestal van de baarmoederhals.

De oorzaak van wratten is een infectie met het HPV-virus.

Het wordt overgedragen door direct contact met een geïnfecteerde persoon, indirecte overdracht van een geïnfecteerde plek, of de mogelijkheid van overdracht door een geïnfecteerde moeder tijdens de bevalling.

HPV-virussen worden onderverdeeld in cutane en mucosale types.

Cutane types van HPV-virussen zijn de oorzaak van wratten.

Sommige mensen krijgen één wrat, anderen krijgen er meer. Het hangt ook af van hun immuniteit. Als het immuunsysteem verzwakt is, kan het lichaam de wratten niet bestrijden. Er ontstaan massaal meer wratten, die al moeilijk te verwijderen zijn.

Lees ook:Wat is HPV en het HPV-vaccin? Het gaat niet alleen om wratten...

Het eerste teken van besmetting is het verschijnen van wratten in de vorm van blaasjes. Dit is het kenmerkende en meest voorkomende symptoom.

Het verschijnen van wratten kan enkele maanden duren. Het uit zich door de langzame vergroting van een klein gezwel dat lijkt op een uitslag met dezelfde huidskleur. Dit begint na enkele weken een beetje te vervellen. Soms veroorzaken ze geen symptomen en verdwijnen ze zonder behandeling.

Wratten worden op grond van hun symptomen in verschillende types onderverdeeld:

1. Gewone wratten
2. Platte wratten
3. Plantaire wratten
4. Draadvormige wratten
5. Seborroïsche wratten
6. Besmettelijke wratten
7. Anale en genitale wratten

1. Gewone wratten

Gewone wratten (Verruca vulgares) komen meestal voor bij kinderen en adolescenten van 5-20 jaar, soms bij dertigers. Ze zijn rond, verheven van vorm, 1 mm tot 1 cm in doorsnee, en grijsgeel van kleur. Ze voelen ruw en hard aan. Soms kunnen ze gebarsten zijn met kleine schilfers. De barsten kunnen pijnlijk zijn en bloeden. Rond de eerste wrat ontstaan soms kleinere wratten.

Ze vergroten zich in de loop van enkele weken tot maanden. Ze komen het meest voor op de handen, handpalmen en rond de nagels. Ze kunnen zich verspreiden naar andere delen van het lichaam. Ze verdwijnen meestal binnen 2 jaar.

2. Platte wratten - Verruca planae

Ze komen vooral voor bij kinderen en adolescenten, zeer zelden bij volwassenen.

Ze zijn kleiner dan gewone wratten, 1-4 mm in diameter, ovaal van vorm, rozeachtig, grijsachtig, geelbruin, donkerbruin, bruinrood of een iets andere huidskleur.

Ze verschijnen als kleine platte blaasjes met een ruw oppervlak met lichte schilfering.

Ze komen in grote aantallen voor, meestal op het hoofd, de nek, de rug van de handen en de ledematen.

Ze jeuken vaak en vooral bij kinderen krabben ze gemakkelijk. Ze kunnen zich verspreiden naar andere delen van de huid. Ze genezen spontaan na maanden of jaren zonder littekenvorming.

3. Plantaire wratten - Verruca plantaris

Ze komen veel voor bij volwassenen. Ze komen voor op de voeten, vooral op plaatsen waar bij het lopen meer druk wordt uitgeoefend, zoals de hiel. Geleidelijke druk op de wrat zorgt ervoor dat hij dieper in de huid groeit. Daarom duurt het langer voordat hij wordt opgemerkt.

Aanvankelijk is het gezwel vlak met een glad oppervlak. Pas na verloop van tijd komt het boven het niveau van de huid uit, waar het verhardt en ruw wordt.

Soms vormt zich rond de wrat een verharde ring die op een blaar lijkt. Soms verschijnen er kleine donkere puntjes in het midden van de wrat, veroorzaakt door een kleine bloeding, waardoor na het krabben plaatselijk een lichte bloeding optreedt.

Dit type wrat is zeer pijnlijk. De pijn veroorzaakt een probleem bij het lopen. Wratten kunnen zich in groepjes groeperen. In dat geval spreekt men van mozaïekwratten.

4. Draadvormige wratten - Verruca filiformis

Draadvormige wratten komen vaak voor bij volwassenen, maar ook bij kinderen. Ze komen voor op plaatsen waar de huid dun en kwetsbaar is, vooral bij de ogen, wimpers en lippen. Ze zijn smal en ovaal van vorm en steken boven het niveau van de huid uit. Ze worden vaak gekrabd en vervormd, vooral bij het scheren. Het krabben veroorzaakt vervolgens bloedingen en hun oppervlak wordt hard en aangetast.

Dit type verspreidt zich snel en vermenigvuldigt zich tot grotere groepen.

5. Seborrhoeïsche wratten

Seborrhoeïsche wratten staan bekend als seborroïsche keratosen of ouderdomswratten.

Ze zijn niet-infectieus, niet veroorzaakt door een virus. Het zijn niet-kankerachtige gezwellen op de huid. Ze zien eruit als een vettige, schurftige plek naast de huid. Ze zijn rond of ovaal van vorm. Ze kunnen in grootte variëren van 1 cm tot enkele centimeters. Hun kleur varieert. Ze zijn meestal donkerbruin of zwart. Ze vereisen meestal geen behandeling.

Ze komen vooral voor rond de leeftijd van 40 jaar, overal op het lichaam.

6. Besmettelijke wratten

Besmettelijke wratten worden veroorzaakt door het virus proxivirus mollusi of molluscum contagiosum. Overdracht vindt plaats door seksueel contact, intiem contact met een besmette persoon. Wratten kunnen overal op het lichaam voorkomen.

De tijd tussen besmetting en het optreden van de eerste symptomen kan een week of een half jaar bedragen.

Besmettelijke wratten zijn kleine roze-witte wasachtige gezwellen met een kleine depressie in het midden. Besmettelijke wratten veroorzaakt door molluscum contagiosum zijn roodachtig van kleur en ovaal van vorm. Ze zijn niet pijnlijk, maar kunnen de huid irriteren en jeuken. Door erin te knijpen kan een infectie worden overgebracht en kunnen littekens ontstaan.

7. Anale en genitale wratten

De incidentie van genitale wratten is de laatste jaren toegenomen door vroege seksuele activiteit en wisselende seksuele partners.

Iemand met genitale wratten is zeer besmettelijk voor de overdracht van de ziekte. Een groot risico is orale seks.

Het kan 6 weken tot 2 jaar duren vanaf het moment van besmetting tot de eerste uitzaaiing, maar meestal 3-4 maanden. Genitale wratten presenteren zich vaak met een branderig gevoel, pijn, bloeding en jeuk.

Anogenitale wratten komen voor op plaatsen met een verhoogde ontsteking, op het grensvlak van het slijmvlies.

Ze worden onderverdeeld in:

• Condylomata acuminata komen voor in het genitale en anale gebied, in de liezen in de vorm van kleine groeisels met een roodachtige of witachtige kleur. Ze vergroten in de loop van de tijd en vormen bloemkoolachtige formaties. Op droge plaatsen zijn ze witachtig van kleur. Op vochtige plaatsen zijn ze witachtig aan de bovenkant, zacht, kunnen glibberig zijn, gezwollen, met een onaangename geur. Bij vrouwen komen ze vaak voor op de schaamlippen en de vagina. Bij mannen aan de binnenkant van de voorhuid. Hun groei is snel.
• Condylomata plana komen voor in het genitale gebied op de baarmoederhals, de slijmvliezen van de mond, maar ook op de tong. Het zijn witachtige platte afzettingen. Op de tong kunnen ze er ruw uitzien.
• Condylomata gigantea lijken op een tumor, maar ontwikkelen zich zelden tot kanker. Ze zijn meestal erg groot en beschadigen het omliggende weefsel. Ze komen vaak voor bij mensen met een verzwakte immuniteit.

Onderzoek en diagnose worden uitgevoerd door een gespecialiseerde arts, dermatoloog, venereoloog.

Bij de diagnose richt de arts zich op anamnestische gegevens. Hij krijgt informatie over wanneer de wrat verscheen, hoe snel hij groeide, of hij een ruw oppervlak heeft, of er zwarte puntjes op zitten.

De vorm en de grootte van de verschillende soorten wratten variëren en worden dienovereenkomstig ingedeeld.

Aan de hand van de vorm, de kleur en de plaats van de wrat kan de dermatoloog precies bepalen om welk type wrat het gaat. Als hij niet zeker is, wordt een vervolgbiopsie uitgevoerd. Bij de biopsie wordt een weefselmonster genomen en opgestuurd voor een nauwkeurig onderzoek.

Sommige soorten wratten worden op de slijmvliezen aangetroffen. Er wordt 3% azijnzuur op de slijmvliezen aangebracht om ze beter zichtbaar te maken en vervolgens een diagnose te stellen.

Overdracht vindt plaats van mens tot mens door direct contact of door overdracht via besmette voorwerpen zoals handdoeken. Overdracht vindt plaats via een gewonde huidlaag, door snijwonden, schrammen, verwondingen of door de huid nat te maken. Natte huid is meer vatbaar voor infectie. Het virus moet tot een diepere huidlaag doordringen om infectie te veroorzaken en vervolgens infectieuze wratten te ontwikkelen.

Mensen met openlijke of uiterlijk verborgen manifestaties zijn het meest besmettelijk.

De ontwikkeling van de ziekte hangt af van een aantal factoren, zoals de plaats van infectie, de hoeveelheid besmettelijke lading, immuniteit en aangeboren gevoeligheid voor HPV-infecties.

Met de leeftijd neemt de incidentie van wratten echter af door de immuniteit van het lichaam en de herkenning van het virus dat het lichaam eerder is tegengekomen.

Niet-seksuele wratten komen vaak voor bij kinderen en jongeren.

Anogenitale wratten komen vaker voor bij jonge mensen die al een seksleven hebben. Ze komen minder vaak voor bij kinderen. Ze kunnen ontstaan door overdracht van een besmette moeder tijdens de bevalling op de foetus of door besmetting door een persoon met wratten, bijvoorbeeld door het gebruik van dezelfde handdoek.

De incubatietijd varieert: tussen de besmetting en het verschijnen van een wrat kunnen enkele weken tot maanden verstrijken.

Mensen met een verzwakte immuniteit, mensen met allergieën en mensen met eczeem zijn het meest vatbaar.

Overdracht van wratten naar andere delen van het lichaam is mogelijk. Als je aan een wrat krabt, komt het virus onder de nagel terecht. Het kan zich verspreiden in het nagelgebied of naar andere delen van het lichaam. Als je op de wrat bijt, kan het zich verspreiden rond de lippen, mond.

De symptomen en het verloop van sommige soorten wratten variëren in vorm, grootte en kleur. Hun verloop kan variabel zijn. Sommige verdwijnen spontaan na enkele maanden, andere kunnen enkele jaren blijven bestaan. Ze kunnen alleen of in grote aantallen voorkomen. Sommige kunnen ook pijnlijk zijn.

Een wrat verschijnt eerst als een klein bultje op de huid. Het is zacht en aanvankelijk onzichtbaar, omdat het niet te hoog boven de huid uitsteekt. Dit bultje heeft aanvankelijk een zacht en glad oppervlak. Later verhardt de wrat, het oppervlak rimpelt en rimpelt en de wrat neemt zijn typische vorm aan. Tegelijkertijd steekt hij iets boven de huid uit. Voor elk type wrat zijn dan de grootte van het uitsteeksel en de pijn bij het aanraken individueel.

Een wrat of een blauw oog?

Is het een wrat of een blauw oog?

Wat is het verschil tussen beide?

Een blauw oog groeit naar binnen met een gat in het midden.

Een wrat daarentegen steekt naar boven uit de huid.

Een hoornvlies is een opeenhoping van dode huid, gelig van kleur, zwart in het midden. Het komt voor op de voetzolen, op de hielen, aan de zijkanten van de tenen.

Fibromen zijn huidwoekeringen die omhoog groeien en slechts door een dun steeltje met de huid zijn verbonden. Ze komen vaak voor in de hals, onder de oksels, op de oogleden en op plaatsen waar kleding vaak tegen de huid schuurt, zoals onder de borsten. Het is geen virusziekte en is niet besmettelijk of overdraagbaar.

Hoe kan ik mezelf beschermen tegen het overbrengen ervan en ze niet verspreiden?

• Deel geen handdoeken met gezinsleden. Elk gezinslid moet een eigen handdoek hebben.
• Draag slippers in gemeenschappelijke douches en deel geen schoenen of sokken met anderen.
• Krab niet aan wratten en probeer ze op geen enkele manier te verwijderen.
• Bijt niet op uw nagels, steek uw vingers niet in uw mond en bijt niet op uw wratten.
• Verschoon uw ondergoed en sokken elke dag.
• Schrob wratten niet met een spons of handdoek om irritatie en wondjes te voorkomen.
• Verbrand de wratten niet.
• Verhoog uw inname van vitamine C, E en B om uw immuniteit te verhogen.

Wratten tijdens de zwangerschap

Genitale wratten zijn de meest voorkomende bedreiging voor moeder en kind tijdens de zwangerschap.

Tijdens de zwangerschap is er geen risico op overdracht van het virus op de foetus.

De foetus kan alleen tijdens de geboorte besmet raken door door het besmettelijke geboortekanaal te gaan. In het geval van wratten op andere delen van het lichaam is het risico van overdracht op de foetus kleiner en het risico van overdracht bij de geboorte vrijwel onbestaande.

Aanbevolen wordt genitale wratten vóór de bevalling te verwijderen. Thuisbehandeling is niet de juiste oplossing.

Cauterisatie met vloeibare stikstof onder plaatselijke verdoving wordt in de eerste plaats uitgevoerd door een gespecialiseerde arts.

Het probleem is bij inwendige wratten, die onder algehele verdoving moeten worden dichtgeschroeid. Dit is een problematische procedure.

Er bestaat een gevaar als de wratten zo groot worden dat ze het geboortekanaal kunnen blokkeren. Bovendien kan het virus tijdens de geboorte het strottenhoofd van de baby binnendringen en ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken.

In de meeste gevallen verdwijnen de wratten na de bevalling uit het lichaam van de moeder omdat de immuniteit van het lichaam wordt versterkt.

Thuisbehandeling

Maakt u zich zorgen over wratten en vraagt u zich af hoe u ze kunt verwijderen?

Naast de conservatieve behandeling met verschillende medische producten kunnen ook homeopathische middelen, kruiden of diverse thuisrecepten worden gebruikt. Er zijn verschillende mogelijkheden. Maar bij een thuisbehandeling moet u er zeker van zijn dat het om een wrat gaat en niet om een andere huidziekte.

Er bestaat geen gegarandeerd huismiddel tegen wratten. Maar er zijn enkele interessante procedures die mensen op internetfora aanprijzen.

Een week lang elke avond een bananenschil op de wrat leggen kan helpen om van wratten af te komen.

Op dezelfde manier kan knoflook 's nachts worden gebruikt. Het wordt gesneden en direct op de wrat geplakt met een pleister. Een andere methode is geplette knoflook. Geplette knoflook wordt op de wrat gewreven en 4-5 uur laten zitten.

Citroen en azijn kunnen ook helpen.

Snijd de schil van een citroen in kleine blokjes, ongeveer zo groot als de wrat, doe ze in een potje en giet er azijn overheen. U kunt ook 5% appelciderazijn gebruiken, maar zorg ervoor dat de blokjes volledig met azijn bedekt zijn. Dek het potje af en laat het 24 uur staan. U kunt de op deze manier bereide schil tot 48 uur gebruiken.

Wrijf het gebied rond de wrat in met crème of vaseline om het te beschermen tegen de oplossing. Breng de bereide schors 's nachts aan op de wrat. Laat het 's nachts zitten. Breng de schors elke nacht aan totdat de wrat donkerder wordt en zwart wordt. Wacht na het zwart worden tot de wrat eraf valt. Snijd hem er niet zelf af.

Deze behandeling is geschikt voor gewone, plantaire wratten en wratten op de voeten.

Urinotherapie is het insmeren van de wrat met urine halverwege de ochtend totdat deze verdwijnt. Deze behandeling kan tot twee weken duren. Het is geschikt voor plantaire en platte wratten.

Baking soda: maak een papje van baking soda gemengd met water. Wrijf het papje op de wrat en bedek het met een pleister. Het kan overdag of 's nachts worden gebruikt.

U kunt de wrat ook losjes inwrijven met ui of uienzalf gebruiken. Castorolie wordt ook gebruikt om te wrijven.

Kruiden voor wratten

Kruiden helpen ook bij wratten. Kruiden zijn altijd gebruikt vanwege hun genezende werking.

Zwaluwkruid is een uitstekende hulp bij de behandeling van wratten. Het sap van verse zwaluwkruidbloemen wordt in de vorm van gele melk op wratten gewreven. U kunt ook een tinctuur van zwaluwkruid gebruiken.

Andere opties zijn het gebruik van tinctuur van bergarnica, calendula sap, tea tree olie, aloë vera.

In verschillende volksrecepten wordt ook propolis genoemd, die op de wrat wordt aangebracht en vervolgens met een pleister wordt afgedicht.

Wees echter voorzichtig met zelfmedicatie, niet elke plant helpt.

Als u niet weet hoe u met de bovengenoemde thuisbehandelingen of kruiden of natuurlijke producten moet omgaan, moet u naar een arts gaan.