Wat is de behandeling voor het syndroom van Gilles de la Tourette? Medicijnen om de symptomen te onderdrukken

Er is nog steeds geen genezing voor het syndroom van Gilles de la Tourette.

De enige medicijnen die in therapie worden gebruikt, zijn medicijnen die de symptomen onderdrukken bij patiënten met een ernstigere vorm van de ziekte, waarbij de individuele symptomen al een probleem vormen in hun dagelijks leven.

Maar er is niet één medicijn dat alle symptomen kan onderdrukken. Er zijn meerdere medicijnen nodig om de symptomen te beheersen.

Tot voor kort werden de volgende geneesmiddelen aanbevolen voor de behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette

Haloperidol werd voor het eerst gebruikt bij de behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette in 1965.
Het wordt tegenwoordig niet meer vaak gebruikt vanwege het hoge aantal bijwerkingen. Het moet echter worden overwogen als niets anders werkt.

Tiapride behoort tot een groep geneesmiddelen die ook wel atypische neuroleptica worden genoemd. Het heeft antidyskinetische effecten en wordt relatief goed verdragen.
Het vermindert de intensiteit en diepte van abnormale bewegingen. Over het algemeen kalmeert het en matigt het gedragsstoornissen.
De bijwerkingen zijn echter niet consequent onderzocht bij pediatrische patiënten, dus het wordt meer gebruikt bij oudere patiënten.

Nog niet zo lang geleden werden tricyclische antidepressiva (TCA's) gebruikt om het syndroom van Gilles de la Tourette te behandelen.
Deze medicijnen worden nog steeds gebruikt, maar hun doelstoornissen zijn depressie.
De reden dat ze werden stopgezet was niet alleen patiënten met verergerende tics, maar ook de negatieve effecten van TCA's op het cardiovasculaire systeem.

Fluoxetine is een selectieve serotonineremmer, d.w.z. een geneesmiddel met het vermogen om het "gelukshormoon" op te nemen.
Volgens de tot nu toe uitgevoerde onderzoeken zou de behandeling effectief kunnen zijn bij patiënten met het syndroom van Gilles de la Tourette en comorbide obsessieve compulsieve stoornis, maar had het weinig effect op ticstoornissen.

Interessant:
Eén onderzoek betrof een 9-jarig kind met het syndroom van Gilles de la Tourette en comorbide obsessieve-compulsieve stoornis en ADHD.
Het onderzoek duurde bijna een jaar en testte een combinatie van meerdere middelen, namelijk clonidine, fluoxetine en methylfenidaat.

Het kind overleed. Autopsie toonde een genetisch polymorfisme in cytochroom P450 CYP2D.

Dit polymorfisme veroorzaakte waarschijnlijk het probleem met de stofwisseling van fluoxetine, wat resulteerde in de overdosis en de daaropvolgende dood van het kind.

Huidige farmacologische behandeling van het Tourette-syndroom

Op dit moment is clonidine de belangrijkste behandeling voor het syndroom van Gilles de la Tourette.
Clonidine beïnvloedt de noradrenerge activiteit. Dit betekent dat het de productie en afgifte van noradrenaline remt.
Het verhoogt ook de afgifte van serotonine en dopamine. Dit betekent dat het niet alleen effectief is bij de behandeling van tics, maar ook bij stemmingsstoornissen, angst en depressieve toestanden.
Het is een goede keuze voor comorbide syndroom van Gilles de la Tourette met gelijktijdig hyperkinetische tics.
Patiënten vinden het niet prettig om in te nemen, omdat het aanzienlijke kalmerende effecten heeft, die irritatie, hoofdpijn en een droge mond veroorzaken.
Het probleem kan ook optreden bij hoge doses clonidine, wanneer het effect van het geneesmiddel precies het tegenovergestelde is.

Van de antipsychotica van de tweede generatie hebben risperidon en pimozide goede ervaring met het onderdrukken van ticdyskinesieën.
Het positieve effect van deze neuroleptica is bevestigd in verschillende onderzoeken die tot nu toe zijn uitgevoerd.
Risperidon is meer geschikt voor het syndroom van Gilles de la Tourette met comorbiditeiten, omdat het ook agressief gedrag, rusteloosheid, nervositeit of hyperactiviteit onderdrukt.
Pimozide is meerdere malen effectiever in de behandeling van onwillekeurige bewegingen, maar het gebruik ervan wordt meer aanbevolen bij geïsoleerd syndroom van Gilles de la Tourette.
Bij ernstigere vormen van de ziekte worden deze beide geneesmiddelen meestal gecombineerd met clonidine.

Botulinetoxine niet alleen voor schoonheden?

Precies!

Botulinetoxine A injectie wordt gebruikt bij patiënten die tics hebben op dezelfde locatie.
Botulinetoxine werkt alleen bij mildere tics.

Interessant:
Vitamine B6 en bepaalde spoorelementen zoals magnesium en calcium hebben een gunstig effect op de verschijnselen van het syndroom van Gilles de la Tourette.
Er zijn echter nog geen gerichte klinische onderzoeken uitgevoerd om dit onomstotelijk te bevestigen.

Niet-farmacologische behandeling en ondersteuning

Farmacologische behandeling wordt alleen aanbevolen in ernstige gevallen. De overgrote meerderheid van de patiënten met het syndroom van Gilles de la Tourette met milde symptomen kan omgaan met psychobehavioral therapie.

Het is belangrijk om de patiënt en zijn/haar familie voor te lichten over de ziekte en over de factoren die de symptomen verergeren en verbeteren.
Steun van de ouders speelt een grote rol bij kinderen.

Er wordt gerichte training gegeven om tics te beheersen, te onderdrukken, te vermijden of te vervangen.
Patiënten leren ook om te gaan met driftbuien en boosheid.
Ze proberen stress die tics verergert, te beheersen met verschillende ontspanningstechnieken.
Aanbevolen ontspanningstechnieken zijn meditatie, yoga en massage.

Onderwijs en psychologische ondersteuning:

• helpen stress te beheersen
• angst en depressie verminderen
• sociaal leed voorkomen
• sociaal functioneren en sociale perceptie verbeteren
• ongewenste gewoonten helpen ombuigen
• tics helpen tegengaan
• minimaliseren van blootstelling aan factoren die de aandoening verergeren

Nieuwe opties in de behandeling van symptomen van het Gilles de la Tourette syndroom

Guanfacine is een geneesmiddel dat nog in weinig landen wordt gebruikt.
Het heeft een positief effect bij de behandeling van tic en hyperkinetische stoornissen.
Het heeft een vergelijkbaar effect als clonidine, maar de bijwerkingen van dit middel zijn minder uitgesproken.

Sommige auteurs melden echter ook een negatief effect, namelijk het uitlokken van een manische toestand.

Ziprasidone onderdrukt psychotisch gedrag, hyperactiviteit, verbetert de slaap, verlicht angst en depressie, waardoor de sociale relaties verbeteren.
Het verlicht ook motorische en auditieve tics. Het is in staat om verschillende verschijnselen van het syndroom van Gilles de la Tourette tegelijkertijd te onderdrukken.

Door het gebrek aan ervaring en informatie over de bijwerkingen kan het echter nog niet worden gebruikt voor de behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette.
Het is echter een grote hoop voor de toekomst voor alle patiënten.

Cannabis voor het syndroom van Gilles de la Tourette?
Is dat wel mogelijk?

Tal van artsen en wetenschappers hebben de gunstige effecten van cannabis op de menselijke gezondheid beschreven.
Met mate, natuurlijk!

In de meeste landen wordt het onderzoek voortgezet.
Misschien wordt het mettertijd een algemeen verkrijgbaar medicijn.

Er zijn ook gunstige effecten van cannabis op ticstoornissen beschreven.
Dit komt waarschijnlijk door de lokalisatie van cannabinoïdereceptoren in de basale ganglia, die onze motorische functies beïnvloeden.