Wat is gele koorts en wat zijn de symptomen? Overdracht + vaccinatie

Gele koorts (Flaviviridae, RNA arbovirussen) is een ernstige ziekte die zich uit in plotselinge koorts, hoofdpijn en pijn in de rug, geelzucht en soms bloedingen uit de neus en slijmvliezen.

De ziekte komt momenteel voor in Afrika, Midden- en Zuid-Amerika. De situatie is niet stabiel: in sommige landen wordt de infectie onderdrukt en in andere kan ze uitbreken.

Daarom publiceert de Wereldgezondheidsorganisatie elk jaar een bijgewerkte lijst van landen waar het risico op besmetting mogelijk en waarschijnlijk is.

Er zijn 33 endemische landen in Afrika en 9 endemische landen in Zuid-Amerika. Tussen 15° ten noorden en 10° ten zuiden van de evenaar en op sommige Caribische eilanden, Bolivia, Brazilië, Colombia, Ecuador en Peru wordt het risico op een opgelopen infectie als hoog beschouwd.

Een reiziger die tijdens een verblijf in een van deze landen besmet raakt, kan thuis ziek worden. De omstandigheden voor de verspreiding van de ziekte zijn echter vaak niet aanwezig in het thuisland.

Sommige patiënten hebben een mild verloop van de ziekte. Het sterftecijfer voor reizigers die besmet raken tijdens een reis naar de landen waar de ziekte voorkomt, loopt echter op tot 60%.

Gele koorts wordt veroorzaakt door een virus dat door muggen van mens op mens wordt overgedragen. Muggen worden besmet door reservoirdieren, meestal apen. De ziekte komt van nature voor.

Het virus veroorzaakt niet alleen koortsachtige toestanden, maar ook een hemorragisch syndroom. Tijdens het verloop van de ziekte treden bloedingen op.

In het lichaam tast het virus vooral de lever, het beenmerg en de nieren aan. De ziekte kan twee vormen aannemen, de stad en de jungle. Deze vormen worden onderscheiden door de veroorzaker en de vector.

De incubatietijd van de ziekte is kort, 3-6 dagen.

Als een persoon die besmet is met het gele koorts virus vanuit het oerwoud terugkeert naar stedelijke gebieden, kan hij gebeten worden door een mug van het geslacht Aedes aegypti. Het virus verspreidt zich verder onder de stedelijke bevolking.

Vaccinatie wordt daarom vooral aanbevolen voor mensen die van plan zijn om risicogebieden met een hoge muggenpopulatie te bezoeken of voor mensen die in risicogebieden wonen.

Dehoogste muggenactiviteit en het hoogste risico op overdracht van het gele koorts virus is van december tot juli.

Gele koorts in de jungle komt het meest voor. Een persoon raakt besmet tijdens een bezoek aan beboste gebieden of na contact met besmette apen in deze gebieden.

In deze vorm wordt de overdracht veroorzaakt door de Aedes africanus mug of de Haemagogus mug.

De mug is de veroorzaker van de ziekte. Hij brengt de ziekte over van apen op mensen, maar ook van mens op mens. Dit virus vermenigvuldigt zich in het menselijk lichaam en veroorzaakt symptomen van de ziekte.

Deze virusziekte behoort tot de flavivirussen en komt voor in de lever, het beenmerg en de nieren.

Het is een arbovirus waartegen gevaccineerd kan worden met een vaccin dat tot 10 jaar werkt. Er is nog geen effectieve behandeling voor gele koorts.

De incubatietijd van gele koorts is ongeveer 3-6 dagen. De ziekte zelf verloopt in twee fasen.

Het eerste stadium wordt het rode stadium genoemd en wordt gekenmerkt door koorts, pijn in de lendenen, rillingen, rillingen, algeheel blozen en rusteloosheid.

Er kan ook een vertraging van het hart optreden. Dit stadium duurt meestal 3 tot 4 dagen en begint meestal binnen een week na infectie. Dit is de maximale incubatietijd, die vaak korter is.

Na het eerste stadium volgt het ernstigere tweede stadium van gele koorts, dat zich bij ongeveer 15% van de geïnfecteerde patiënten ontwikkelt.

In dit stadium is er al sprake van cyanose of bleekheid, verslechtert de gezondheid en treden er slijmvliesbloedingen op. De persoon braakt ook en er zit ook verteerd bloed in het braaksel.

Het bloeden wordt geleidelijk intenser en de persoon bloedt uit het spijsverteringskanaal, de huid, de ogen, de oren, de neus of zelfs de geslachtsorganen.

Als er meer schade is aan de lever, is er geelverkleuring van de huid. In het geval van leverschade is er ook een vergroting van de lever en is het pijnlijk om aan te raken.

Tabel met symptomen van gele koorts

Andere symptomen zijn

• duizeligheid
• duizeligheid
• rillingen
• rillen
• braken van bloed (hematemesis)
• gebrek aan eetlust
• vergroting van de lever (hepatomegalie)
• rusteloosheid

De ziekte wordt gediagnosticeerd op basis van de symptomen, vooral in het tweede stadium. Als een snelle diagnose nodig is, wordt er bloed afgenomen en een laboratoriumdiagnose van antilichamen of virus in het bloed uitgevoerd.

Andere laboratoriumtests zullen een verlaagd aantal witte bloedcellen (leukocyten), eiwit in de urine (proteïnurie) en verhoogde leverfunctietests (AST, ALT, bilirubine - een galvloeistof) aantonen.

Er wordt een medische voorgeschiedenis van de patiënt opgevraagd, waaruit we de aanwezigheid van risicofactoren kunnen afleiden. Informatie over een verblijf in een risicogebied is bijvoorbeeld belangrijk als het gaat om geïmporteerde gele koorts bij toeristen.

De behandeling is symptomatisch. Een vroege diagnose speelt daarom een belangrijke en belangrijke rol in de snelheid van de behandeling.

Hoe kan ik mezelf beschermen tegen de ziekte?

Vaccinatie tegen gele koorts is de enige effectieve manier om besmetting te voorkomen. Het vaccin is een levend vaccin dat wordt bereid op kippenembryo's. Het wordt subcutaan toegediend. Het is zeer effectief, bijna 100%.

Voor wie is de vaccinatie?

Vaccinatie wordt aanbevolen voor alle mensen die in een gebied leven waar gele koorts endemisch is.

Vaccinatie tegen gele koorts is verplicht voor reizigers naar bepaalde landen en wordt aanbevolen voor reizigers naar landen met gele koorts (gele koorts komt voor in Afrika en Zuid-Amerika).

Is vaccinatie tegen gele koorts verplicht voordat je naar het buitenland reist?

Vaccinatie tegen gele koorts is de enige verplichte vaccinatie voordat je naar het buitenland reist en wordt door sommige landen in Midden- en Zuid-Amerika en Equatoriaal-Afrika verplicht gesteld.

Andere landen, zoals India, vereisen het voor reizigers die naar India komen uit gebieden waar gele koorts voorkomt.

De Wereldgezondheidsorganisatie publiceert elk jaar een bijgewerkte lijst van landen waar vaccinatie verplicht en aanbevolen is.

Is deze vaccinatie veilig?

In het algemeen is de toediening van dit vaccin veilig. In zeldzame gevallen kunnen ernstige neurotropische en viscerotropische aandoeningen optreden (2,4-1/100.000 toegediende doses).

Bijwerkingen na vaccinatie zijn zeer mild en zeldzaam.

Bij deze personen:

• personen met ernstige immuundeficiëntie
• personen met manifestaties van HIV-infectie
• patiënten met erfelijke fructose-intolerantie
• personen met eiwitallergie
• zwangere vrouwen
• kinderen jonger dan 6 maanden

...HET WORDT AFGERADEN OM HET VACCIN TOE TE DIENEN!

Bij kinderen van 6-8 maanden wordt vaccinatie tegen gele koorts alleen gegeven als er een hoog risico is tijdens een epidemie.

Het is een levend vaccin. Daarom moeten het risico en het voordeel van vaccinatie zorgvuldig worden afgewogen bij zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven.

Wanneer moet ik gevaccineerd worden?

Voor reizen die ruim van tevoren gepland zijn, is het ideaal om 1 maand voor de reis gevaccineerd te worden, maar ten minste 10 dagen. De antilichamen die na vaccinatie worden aangemaakt, bereiken een effectief beschermend niveau op dag 10 na vaccinatie. Dit is ook het moment waarop kleine reacties na vaccinatie volledig verdwijnen.

In sommige landen is vaccinatie verplicht. Dit betekent dat de reiziger bij aankomst in zo'n land gevraagd kan worden om een internationale vaccinatiekaart te laten zien, waarop de vaccinatie 10 dagen voor de reis geregistreerd moet staan.

Sommige landen vereisen alleen vaccinatie van mensen die aankomen uit gebieden waar de ziekte aanwezig is, met name landen waar de ziekte momenteel niet voorkomt maar waar de omstandigheden bevorderlijk zijn voor de verspreiding ervan.

De vaccinatie beschermt de gevaccineerde persoon gedurende 10 jaar, daarna moet de vaccinatie herhaald worden.

Is het nodig om een vaccinatiedienst te raadplegen?

Tijdens een consult bij een reiskliniek proberen ze de voordelen en risico's van vaccinatie individueel af te wegen, rekening houdend met het plan en de duur van je reis, je gezondheid en leeftijd.

Bij een verblijf in gebieden met een laag risico op overdracht van gele koorts zal vaccinatie meestal worden overwogen op basis van:

• de duur van het verblijf
• het risico op significante blootstelling aan muggenbeten
• andere toekomstige reizen
• de immuniteitsstatus van de reiziger

Is herhalingsvaccinatie noodzakelijk? Afgifte van een kaart

Eén dosis van het vaccin tegen gele koorts biedt levenslange immuniteit tegen gele koorts. De toediening ervan wordt geregistreerd op de internationale vaccinatiekaart. De geldigheid ervan begint 10 dagen voor de reis.

Herhalingsvaccinatie is niet nodig.

Als je om medische redenen niet gevaccineerd kunt worden tegen gele koorts, krijg je een contra-indicatiedocument. Het document is geldig voor de duur van je reis en wordt in de meeste landen geaccepteerd.

Tegelijkertijd moet je voorzorgsmaatregelen nemen tegen muggenbeten.

Hoe bereid je je voor op de vaccinatie?

Kom in goede gezondheid naar de vaccinatie.

Na de vaccinatie raden we aan om zware fysieke activiteiten gedurende 1 week te vermijden.

Aanbevelingen

De volgende voorzorgsmaatregelen worden aanbevolen voor reizigers naar getroffen gebieden:

• Reizigers naar risicogebieden wordt aangeraden zich te laten vaccineren.
• Vaccinatie wordt aanbevolen ten minste 10 dagen voor de reis om ervoor te zorgen voldoende antilichaam niveaus
• Vaccinatie moet schriftelijk worden vastgelegd
• Vaccinaties worden toegediend door de afdeling Buitenlandse Ziekten
• Vaccinatie wordt gegeven met één dosis gele koorts vaccin

Voorzorgsmaatregelen tegen insectenbeten:

• Gebruik van afweermiddelen
• het dragen van lichte, lange kleding van natuurlijk materiaal, bij voorkeur van een lichte kleur
• gebruik van muskietennetten in gebieden waar muggen het meest actief zijn

Bij terugkeer:

• gezondheid controleren (vooral hoge temperatuur, rillingen, braken)
• bij gezondheidsproblemen contact opnemen met je arts en hem/haar informeren over verblijf in risicogebieden