Wat is een beroerte? Ken je de symptomen, risico's en behandeling?

Bij een beroerte zijn er verschillende symptomen die gemakkelijk te herkennen zijn. Cerebrovasculaire aandoeningen zijn de op twee na meest voorkomende oorzaak van overlijden en invaliditeit.

Vroege detectie en vroege behandeling zijn de criteria voor een goede prognose.

Beroerte is ook bekend onder andere namen, zoals plotselinge beroerte, herseninfarct, ictus, apoplexie, beroerte of hersenbloeding.

Beroerte en plotselinge beroerte worden ook wel cerebrovasculaire aandoeningen genoemd.

Na hartaandoeningen en kanker is beroerte de derde meest voorkomende oorzaak van overlijden en invaliditeit in ontwikkelde landen.

Deze ziekte is een economisch en sociaal probleem, zelfs vandaag de dag, wanneer specialistische zorg tijdig en van goede kwaliteit is.

Een beroerte wordt gedefinieerd als:

Een plotseling optredende ziekte veroorzaakt door een zich snel ontwikkelend focaal verlies van hersenfunctie. De symptomen houden langer dan 24 uur aan of zijn de doodsoorzaak, in welk geval het overlijden te wijten is aan een vasculaire oorzaak.

De hersenen zijn een orgaan dat zuurstof en suiker nodig heeft

Een constante toevoer van zuurstof en suiker is belangrijk voor het goed functioneren van de hersenen.

Glucose (suiker) is de enige energiebron voor zenuwcellen en de hersenen gebruiken er ongeveer 115 g van per dag. Het verbruik is ongeveer 5,5 mg per 100 gram hersenweefsel, wat 75 mg per minuut is voor de hele hersenen.

Het zuurstofverbruik is ongeveer 3,8 ml per 100 gram hersenweefsel, of 50 ml per minuut voor de hele hersenen. Dit komt overeen met ongeveer 15-20% van de zuurstofbehoefte voor het hele organisme. Daarom is een constante en voldoende bloedstroom door de hersenen noodzakelijk.

Dit komt neer op 50-60 ml bloed per 100 gram hersenweefsel per minuut.

Experimenteel is vastgesteld dat cerebrale ischemie, d.w.z. volledige zuurstofloosheid in de hersenen, na ongeveer 2-8 seconden optreedt. Na 12 seconden is er sprake van bewustzijnsverlies, ineenstorting en bewusteloosheid. Elektrische activiteit is na 30-40 seconden niet meer aanwezig op het EEG.

Onomkeerbare hersenbeschadiging treedt op na 3-4 minuten. Na 9 minuten is overleven niet meer mogelijk door volledige ischemie van de hersenen.

De enige uitzondering is de toestand van hypothermie (onderkoeling), wanneer de energie- en zuurstofbehoefte van de hersenen aanzienlijk afneemt.

Daarom wordt in het geval van plaatselijke, maar ook in het geval van volledige of gedeeltelijke bloedarmoede de functie van het centrale zenuwstelsel plotseling aangetast. Hersencellen delen zich niet meer tijdens het leven, wat in het geval van langdurige bloedarmoede onomkeerbare schade en dus blijvende neurologische problemen betekent.

Er zijn verschillende soorten beroertes

Plotselinge beroertes worden geclassificeerd op basis van het ontstaansmechanisme.

Het wordt onderverdeeld in twee basistypes, ischemisch en hemorragisch. De symptomen van beide types lijken echter op elkaar. Hoe een beroerte zich manifesteert, hangt af van de locatie, de omvang en de duur van de verstoring van de bloedtoevoer naar het hersenweefsel.

Een ischemische beroerte wordt veroorzaakt door een bloedstolsel als gevolg van trombose, d.w.z. atherosclerose van de hersenslagaders, of een embolie van een losse trombus (bloedstolsel) uit een ander deel van het lichaam en de verstopping ervan door bloed in de hersenslagaders. Ongeveer 80-83% van de gevallen zijn ischemische beroertes.

Hemorragische (bloedende) beroerte wordt grotendeels veroorzaakt door hoge bloeddruk of het scheuren van een beschadigd bloedvat, bijvoorbeeld op de plaats van een aneurysma. Intracerebrale bloeding komt in ongeveer 15% van de gevallen voor.

Subarachnoïdale bloeding, een andere vorm van bloeding, komt voor in ongeveer 5% van alle beroertes.

In de tabel staan de belangrijkste onderverdelingen van beroertes en enkele van de oorzaken

De oorzaak van een beroerte is een verstoring van de bloedstroom en de toevoer van de nodige zuurstof en voedingsstoffen naar de hersenen.

De beroerte kan door twee mechanismen worden veroorzaakt. De meest voorkomende is verstopping van een bloedvat, een hersenslagader, en de tweede variant is een bloeding. Het gevolg is de ontwikkeling van neurologische aandoeningen.

Ischaemische beroerte

Een ischemische beroerte is het gevolg van een gedeeltelijke of volledige verstopping van een bloedvat waarbij het hersenweefsel niet of onvoldoende wordt doorbloed. De verstoring van de cerebrale circulatie resulteert in de ontwikkeling van neurologische problemen, d.w.z. neurologische uitval.

De intensiteit en het type van de symptomen zijn rechtstreeks afhankelijk van de locatie, de omvang en de totale duur van de doorbloedingsstoornis.

Een beroerte kan zich ook manifesteren als een voorbijgaande ischemische aanval, ook wel transient ischaemic attack genoemd. Het wordt transient genoemd omdat de neurologische problemen volledig verdwijnen binnen 24 uur na het begin van de symptomen.

Ongeveer 1,9 miljoen neuronen raken elke minuut beschadigd in het ongenezen deel.

Vroeger werd ook de term reversibele ischemische neurologische uitval (waarvan de symptomen binnen 7 dagen verdwijnen) gebruikt. Tegenwoordig wordt deze term niet meer gebruikt, maar is hij vervangen door de term transiënte ischemische aanval.

De ernstige vorm is permanente neurologische uitval, d.w.z. een herseninfarct.

Ongeveer 1/3 van de mensen die een ischemische beroerte krijgen, overlijdt binnen een jaar.

Cerebrale ischemie is de naam die gegeven wordt aan een plaatselijk tekort aan bloed en voedingsstoffen. Dit tekort leidt tot tijdelijke of permanente neurologische schade.

Een cerebraal infarct wordt het vaakst veroorzaakt door atherotrombose van grote vaten (40-60%), gevolgd door cardio-embolische oorzaken (20-30%), lacunaire ictus (15-20%) en andere of onopgemerkte oorzaken.

Een andere manier om ischemische beroerte te verdelen op basis van de uitlokkende factor is als volgt:

1. Ziekte van de grote slagaders, bijvoorbeeld door atherosclerose van de grote hersenslagaders. De vaatwand is beschadigd door atherosclerose, waardoor de bloedcirculatie wordt belemmerd.
2. Cardio-embolisatie, bij hartaandoeningen en embolisatie naar de hersenslagaders (boezemfibrilleren, hartaanval, klepvervanging, endocarditis)
3. Ziekte van kleine slagaders, daaropvolgende betrokkenheid van kleine slagaders, lacunaire infarcten met een kleine omvang tot 1-1,5 cm, bijvoorbeeld ook als gevolg van onbehandelde hypertensie
4. Andere oorzaken zoals vasculitis, vasculopathie, angiopathie, genetische ziekten

Beroerte of ook ictus = apoplexie = beroerte.

Hemorragische beroerte

Deze vorm van beroerte is het gevolg van een bloeding.

Een hersenbloeding leidt tot schade aan de hersenen op twee manieren. De eerste is beklemming van het omringende weefsel door lekkend bloed uit het verstoorde bloedvat. De tweede is een verminderde bloedcirculatie naar het hersengebied, d.w.z. onvoldoende zuurstoftoevoer en toevoer van voedingsstoffen.

Er zijn twee soorten hemorragische beroerte.

Intracerebrale en subarachnoïdale bloedingen. Bloedingen in de schedel als gevolg van trauma vallen niet onder deze groep. Hemorragische beroertes worden geassocieerd met hogere percentages hersenbeschadiging en mortaliteit dan ischemische beroertes.

Ongeveer tweederde van de getroffen mensen overlijdt binnen een jaar na een hemorragische beroerte.

Het eerste type is een intracerebrale bloeding, d.w.z. een bloeding in het hersenweefsel (parenchym). Deze komt minder vaak voor dan ischemische beroerte, in ongeveer 15 procent van de gevallen.

Naar verluidt overlijdt ongeveer de helft van de getroffenen binnen een jaar. De helft van de overlevenden heeft een ernstige neurologische handicap en slechts 20% is zelfredzaam.

Het tweede type bloeding is de subarachnoïdale bloeding. Deze komt in ongeveer 5% van de gevallen van een beroerte voor. In dit geval is de bloeding gelokaliseerd tussen de arachnoidea en de pia mater (hersenvlies), in de liquorwegen. Het is grotendeels te wijten aan het scheuren van een vasculair aneurysma, tot 85%.

Lees ook.

Subarachnoïdale bloeding wordt gekenmerkt door een hoog sterftecijfer tijdens het optreden (5-10% van de gevallen). Subarachnoïdale bloeding treedt op zonder duidelijke oorzaak of na een stressvolle gebeurtenis, wat lichamelijke inspanning of zelfs ergernis kan zijn. Het kan ook optreden na hoesten, niezen of na ontlasting.

De tabel toont de meest voorkomende oorzaken van een beroerte

Risicofactoren die de ontwikkeling van een beroerte beïnvloeden

Er zijn risicofactoren die direct of indirect van invloed zijn op de ontwikkeling van cerebrovasculaire aandoeningen. Deze zijn ofwel invloedrijk of niet-beïnvloedbaar.

Een kleine groep niet-beïnvloedbare risicofactoren zijn:

• leeftijd - het risico neemt toe met toenemende leeftijd (ouder dan 65 jaar)
• geslacht - mannen hebben een grotere aanleg voor het ontwikkelen van een beroerte
• ras en geografische verschillen - hogere incidentie bij Japanners, Zweden of Finnen
• erfelijkheid

Beïnvloedbare risicofactoren:

• arteriële hypertensie
• atherosclerose en vetstofwisselingsstoornissen
• obesitas
• hart- en vaatziekten, hartritmestoornissen (atriumfibrilleren), klepafwijkingen (klepvervanging), endocarditis
• diabetes mellitus (suikerziekte), hyperglykemie (hoge bloedsuikerspiegel)
• coagulopathie (probleem met bloedstolling), antistollingsbehandeling
• roken
• alcoholisme
• slaapapneusyndroom
• auto-immuunziekten

Symptomen van een beroerte zijn het gevolg van een verstoring van de bloedsomloop, d.w.z. een verstoring van de zenuwfunctie. Neurologische problemen komen voor in zowel ischemische als hemorragische vormen. Ze zijn vergelijkbaar en kunnen een verschillend verloop hebben.

Symptomen in hemorragische episodes treden meestal zeer snel op en vaak vanuit een volledige gezondheid.

Bij hemorragische beroertes komen een verstoord bewustzijn, bewusteloosheid of symptomen van epilepsie vaker voor. Plotseling optredende hoofdpijn binnen enkele seconden komt echter ook vaak voor. Waarschuwingssignalen zijn de eerste hoofdpijn in het leven, of het plotseling optreden van andere neurologische klachten, ook voor het eerst in het leven.

In sommige gevallen kunnen de moeilijkheden echter minder intens zijn. Daarom is het niet mogelijk om eenduidig vast te stellen of de episode ischemisch of hemorragisch is. De exacte diagnose wordt gesteld na een specialistisch neurologisch onderzoek en een CT-scan.

Bij een beroerte kan elke neurologische aandoening optreden en hoe deze zich manifesteert, hangt af van de locatie, de omvang en niet in de laatste plaats de duur. De neuroloog bepaalt de locatie aan de hand van de symptomen en het verzorgingsgebied van de afzonderlijke slagader (bloedvat).

De symptomen zijn ook afhankelijk van het deel van het bloedvat waar het probleem zich heeft voorgedaan.

Voorbeeld van beroerteverdeling wanneer individuele slagaders zijn aangetast:

• a. ophtalmice - veroorzaakt blindheid
• a. cerebri media - vaak embolisch, wat verminderde mobiliteit of spraak veroorzaakt
• a. cerebri anterior - spraakgebrek, mobiliteitsprobleem
• a. cerebri posterior - verminderde ruimtelijke waarneming, visuele stoornissen
• a. basilaris - extreem levensgevaar, verminderd bewustzijn, coma
• a. carotis interna - visuele stoornis
• a. carotis communis

De meest bekende symptomen zijn waarschijnlijk een verminderde mobiliteit of spraak. De anatomie van het zenuwstelsel is zo ingericht dat de hersenhelften elkaar kruisen. Een probleem in de linkerhelft van de hersenen (linkerhersenhelft) zal zich manifesteren als een probleem met de mobiliteit van het rechterledemaat.

Het ledemaat kan verlamd raken. Je voelt het niet, je kunt het niet bewegen. We kennen deze sensatie bijvoorbeeld als je je arm lang neerlegt in je slaap.

De verlamming kan gedeeltelijk zijn, zoals een verzwakking. De persoon kan de bovenste ledemaat bewegen, maar kan geen glas in de hand houden of vastpakken. De kracht van de andere ledemaat blijft op een normaal niveau.

Kan één onderste lidmaat niet bewegen. Kan niet op de voeten staan en valt of trekt één been achter zich bij het lopen. Kan één kant van het gezicht en de lippen niet voelen (zoals bij tandarts na injectie van verdovende medicatie - lokaal anestheticum).

De gezichtsspieren kunnen ook verlamd raken, wat zich uit in het afhangen van de mondhoeken.

Spraak is vergelijkbaar, met verschillende symptomen afhankelijk van de plaats van de beschadiging. Een voorbeeld is dysartrie, waarbij iemand een verminderde articulatie heeft en bepaalde letters, zoals de 'r', verkeerd uitspreekt.

Bij afasie begrijpt de persoon wel wat je zegt, maar kan hij of zij niet op je reageren. Hij of zij brabbelt alleen maar en kan geen woorden uitspreken. De spraakproductie is aangetast. Dit wordt ook expressieve afasie genoemd. Een ander type is sensorische afasie, wat een spraakverstaanstoornis is.

De persoon verstaat helemaal niets, maar het vermogen om woorden te vormen is behouden.

Er is ook amnestische (anomische) afasie, die wordt gekenmerkt door een onvermogen om een concept te herinneren, maar de persoon kan het op een andere manier beschrijven. Er is ook globale (totale) afasie, waarbij de persoon niet in staat is om te communiceren. Dit is een volledig verlies van communicatieve vaardigheden.

Bij een beroerte kunnen er symptomen zijn zoals

• hoofdpijn
• duizeligheid
• moeite met evenwicht bewaren, coördinatie van bewegingen
• misselijkheid of overgeven
• verhoogde gevoeligheid voor licht en geluid
• visuele stoornissen (blindheid, kleurenblindheid, verlies van gezichtsveld, dubbelzien)
• spraakstoornis (dysartrie, afasie, enz.)
• slikstoornis
• fluiten in de oren of andere geluiden (tinnitus)
• zintuiglijke stoornissen, tintelingen in delen van het lichaam
• verminderde mobiliteit
  • parese - gedeeltelijke verlamming, verzwakking van een ledemaat
  • plegie is volledige verlamming
  • één ledemaat (monoparese)
  • de helft van het lichaam (hemiparese/hemiplegie)
• verminderd bewustzijn
  • kortdurend bewustzijnsverlies, d.w.z. collaps
  • kwalitatieve bewustzijnsstoornis (desoriëntatie, dementie, verwardheid, agressie, psychomotorische rusteloosheid)
  • kwantitatieve bewustzijnsstoornis (slaperigheid, somnolentie, sopor tot coma)
• stuiptrekkingen van het lichaam, zoals bij een epileptische aanval

Zelfs een persoon zonder medische opleiding kan het bewustzijn of de ademhaling beoordelen. Natuurlijk is de aanwezigheid van stress in ernstige situaties natuurlijk. In de context van een beroerte is vroegtijdige herkenning van het probleem belangrijk. Het heeft een primaire impact op de gezondheid of het leven van de persoon, vroegtijdige diagnose en behandeling.

Het is belangrijk om te herkennen

• een plotseling verlies van het vermogen om de ledematen te bewegen of een merkbare zwakte waarbij de persoon één kant van het lichaam niet kan bewegen
• gestoord lopen, waarbij een ledemaat achter het andere wordt getrokken
• verminderd gevoel, gevoelloosheid of tintelingen in de helft van het lichaam, gezicht
• plotseling optreden van desoriëntatie, verwardheid, agressie
• spraakstoornis
• visuele stoornissen, dubbel zicht
• plotselinge duizeligheid, verlies van evenwicht en coördinatie van bewegingen, vallen
• intense hoofdpijn, vooral als deze voor het eerst in het leven optreedt, zonder bekende oorzaak of na lichamelijke inspanning
• instorting en verminderd bewustzijn

In dit geval moet eerste hulp worden verleend en moeten de medische hulpdiensten worden gebeld. Bij het bellen beoordeelt de operator van de medische hulpdiensten de noodzaak en urgentie van het sturen van een ambulance.

Vragen van de medische hulpverlener die belangrijk zijn en beantwoord moeten worden:

• adres, exacte locatie van het incident, indicatieve beschrijving
• naam, vooral belangrijk voor een adres in een woongebouw
• leeftijd
• staat van bewustzijn, reageert hij, praat hij, kijkt hij alleen maar, kijkt hij op één plaats?
• ademen of niet ademen, snel ademen, hijgen, knorren, fluiten?
• adequaat reageren, georiënteerd, gedesoriënteerd?
• is zijn spraakvermogen aangetast, begrijpt hij niet, spreekt hij niet, brabbelt hij?
• Beweegt hij zijn ledematen, voert hij een eenvoudige taak uit?
• wat doet hij nu, in welke positie bevindt hij zich?
• heeft hij pijn, waar heeft hij pijn?
• Heeft hij hoofdpijn, bestaat de hoofdpijn al lang of is het de eerste keer?
• hoe lang duurt de moeilijkheid al?
• Wordt hij behandeld voor diabetes, spuit hij insuline?
• Heeft hij krampen gehad?
• Is hij niet posttraumatisch?
• Heeft hij in het verleden een beroerte gehad?
• andere langdurige ziekten

Symptomen van een beroerte worden goed herkend. Het is belangrijk om te letten op bewustzijn, oogcontact, spraak, mobiliteit, gevoel en spierkracht. Geassocieerde hoofdpijn, duizeligheid en braken kunnen leiden tot een vermoeden van een beroerte.

Wat voor soort beroerte het is, is niet belangrijk in het veld. Het belangrijkste is om het probleem vroeg op te merken en de getroffen persoon snel naar een specialist te brengen. Hoe lang het probleem duurt, heeft invloed op het resultaat van de behandeling.

Bij een ischemische beroerte is het therapeutische venster en het beste resultaat binnen 3 uur na het begin van het eerste probleem.

De voorgeschiedenis en het klinische beeld, de waarden van fysiologische functies zoals bloeddruk en pols zijn belangrijk. Bij een diabetespatiënt is het belangrijk om de glykemie te meten zodat de beroerte niet wordt verward met hypoglykemie. Vervoer naar de medische instelling van bestemming moet volgen. Daar worden een CT-scan en neurologisch onderzoek uitgevoerd.

Andere diagnostische methoden zijn MRI (magnetic resonance imaging) en echografie. Een beroerte kan een cardiale oorsprong hebben en daarom worden ECG-, ECHO- en Holter-onderzoeken uitgevoerd. In het bijzonder wordt ECG Holter uitgevoerd om een ritmestoornis (atriumfibrilleren) te diagnosticeren of drukholter in het geval van arteriële hypertensie, die vooral 's nachts duidelijk is (het zogenaamde non-dipper type patiënt). Dit geeft een verhoogd risico op ischemische beroerte en myocardinfarct, vooral als een hartritmestoornis wordt gedetecteerd.

Er wordt ook laboratoriumbloedonderzoek gedaan. Bij neurologische problemen is het belangrijk om andere diagnoses te onderscheiden, zoals hypoglykemie en uitdroging (vooral bij jonge kinderen en ouderen).

In de meeste gevallen is het begin van de ziekte acuut (snel). In het geval van een hemorragische beroerte kan het een scherp begin van moeilijkheden zijn. Iemand klaagt over intense hoofdpijn, duizeligheid, een gevoel van misselijkheid of braken.

Tegelijkertijd kunnen deze moeilijkheden optreden vanuit een volledig gezonde toestand en zonder bekende oorzaak.

Het kan onmiddellijk optreden na een fysieke inspanning, na ergernis, na het toiletteren (ontlasting) of na geslachtsgemeenschap, maar soms ook in rust.

In het geval van bloedingen komt kort bewustzijnsverlies, instorting vaak voor, maar ook verminderd bewustzijn, slaperigheid, onvermogen om wakker te worden wanneer iemand wordt aangesproken door pijn of coma.

Symptomen van een beroerte zijn onder andere plotselinge desoriëntatie, verwardheid, agressie of psychomotorische rusteloosheid. Afhankelijk van de uitgebreidheid kan het verloop natuurlijk milder zijn en ontwikkelen de moeilijkheden zich over een iets langere periode.

Bij ischemie (hypoxemie) treden er ook plotseling symptomen op zoals spierzwakte, verlamming of spraakgebrek.

Lijders kunnen gevoelloosheid van een kant van het lichaam of slechts de helft van het gezicht of de lippen beschrijven. Bij verlamming van de mimische spieren valt slechts één mondhoek naar beneden. Of er is plotselinge visuele stoornis, dubbel zicht of verlies van gezichtsveld.

Opzij vallen en niet kunnen lopen zijn merkbaar bij mensen die geen mobiliteitsprobleem hebben gehad.

Tip: Belangrijke vragen en waarschuwingssignalen voor hoofdpijn worden beschreven in een artikel in het tijdschrift Headache in Pregnancy.

De verscheidenheid aan symptomen en het verloop van de ziekte kunnen niet worden samengevat in één typisch voorbeeld. Daarom kan elk neurologisch probleem niet worden verwaarloosd.

Onmiddellijk onderzoek wordt aanbevolen wanneer ze optreden, vooral bij het snelle begin van moeilijkheden die nog nooit in het leven van de persoon zijn voorgekomen.

Odporúčame:

Certifikovaný, overený a bezpečný výživový doplnok na prírodnej báze. Je účinne nápomocný pacientom po ischemickej, alebo hemoragickej cievnej mozgovej príhode a po traumatickom poranení mozgu k opätovnému dosiahnutiu nezávislosti v každodennom živote. Obsahuje vyvážený komplex synergicky pôsobiacich zložiek, ktoré priaznivo podporujú rehabilitačný proces.

Na základe schválenia Európskej komisie č. 1924/2006 o výživových a zdravotných tvrdeniach, konkrétne zložky produktu Cerebrinol®:

• prispievajú k adaptogénnej aktivite,
• normalizujú činnosť nervového systému,
• prispievajú k normálnej funkcii krvného systému,
• zabezpečujú transport kyslíka,
• prispievajú k normálnej činnosti cievnej sústavy
• inhibitujú tvorbu tukového tkaniva.

Cerebrinol® je schválený a registrovaný Úradom verejného zdravotníctva SR a preverený nezávislým akreditovaným laboratóriom. Komplexnosť jeho zloženia a s ňou súvisiace najširšie spektrum synergických účinkov prispievajú k obnove nezávislosti v aktivitách každodenného života.

Zobraziť podrobnosti o produkte - TU

Text ODPORÚČAME bol dodaný reklamným klientom, nejde o autorský text Zdravoteka.sk. Za text zodpovedá klient.