Wat is difterie? Oorzaken, symptomen en vaccinatie

Difterie is een besmettelijke bacteriële ziekte. De verwekker van difterie dringt het slijmvlies van de bovenste luchtwegen binnen en vormt een typische grijs-geel-witte laag. De ziekte manifesteert zich vooral in het strottenhoofd, de amandelen en het neusslijmvlies.

De ziekte is tegenwoordig zeldzaam in ontwikkelde landen.

De oorzaak, het verloop, de symptomen, de behandeling, de vaccinatie en nog veel meer interessante informatie vindt u in het volgende artikel.

Wat is difterie?

Difterie is een acute infectieziekte die wordt veroorzaakt door een anaërobe bacterie genaamd Corynebacteriumdiphtheriae (corynebacteriën).

Het is een bacterie die alleen mensen kan besmetten.

De ziekte kan met milde symptomen verlopen, maar onbehandeld kan zij een levensbedreigende aandoening veroorzaken. In het verleden, vóór het tijdperk van antibiotica en vaccins, was het een ziekte met een hoog sterftecijfer.

De infectie en het ontstekingsproces zijn voornamelijk gelokaliseerd in de keel, de amandelen, het neusslijmvlies en in sommige gevallen op de huid of het bindvlies van het oog.

Het is een ontstekingsproces in de slijmvliezen dat gepaard gaat met de vorming van plaque pseudomembranen, zwelling (vergroting) van de cervicale lymfeklieren en een hoge lichaamstemperatuur.

Indien onbehandeld, is de ziekte ernstig, met zenuwschade en daaropvolgende verlamming van de stembanden, slikspieren en het zachte gehemelte.

In de ernstigste gevallen is er sprake van ontsteking van de hartspier en schade aan de nier- en zenuwfunctie.

Difterie en het voorkomen ervan

Difterie wordt momenteel geclassificeerd als een ziekte met een minimale incidentie in de ontwikkelde landen.

In het verleden was difterie echter een van de meest voorkomende doodsoorzaken. Dankzij de ontwikkeling van vaccins is zij naar de achtergrond verdwenen.

Als landen een hoog percentage van de kinderbevolking inenten, komt de ziekte in dat land bijna niet meer voor.

In de landen van de voormalige Sovjet-Unie (Rusland, Oekraïne, Wit-Rusland) heerste een bekende difterie-epidemie. Na de ineenstorting daarvan werd de verplichte vaccinatie tijdelijk verwaarloosd, waardoor de ziekte epidemisch toenam met een groot aantal doden.

Difterie komt nog steeds voor in sommige ontwikkelingslanden, vooral in arme landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika.

De veroorzaker van de ziekte is...

Difterie is een besmettelijke bacteriële ziekte die wordt overgedragen door de bacterie Corynebacterium diphteriae.

De bacterie heeft een karakteristiek staafvormig uiterlijk. Ze is immobiel. Het is een resistente bacteriesoort die op lange termijn bestand is tegen verschillende soorten oppervlakken en textiel.

De ziekteverwekker wordt verspreid via druppels en directe transmissiemechanismen.

De bacterie kan worden overgedragen via de lucht en via gebroken huid (wonden). Zij komt het vaakst het lichaam binnen via het strottenhoofd en het neusslijmvlies.

De besmettingsbron is de besmette persoon. De besmettingsbron is de zieke patiënt, maar ook asymptomatische dragers van de infectie.

De bacterie produceert 3 toxinen, namelijk cytotoxine (vernietigt lokale omringende cellen), cariotoxine (tast het hart aan) en neruotoxine (tast het zenuwstelsel aan).

Aanvankelijk manifesteert difterie zich op soortgelijke wijze als angina pectoris. Onderschatting van de diagnose en ongeschikte behandeling leiden echter tot ontwikkeling van de ziekte en verslechtering van de algemene gezondheidstoestand.

Er treden ontstekingsprocessen op met de vorming van plaques (pseudomembranen) en necrose van geïnfecteerde weefsels. Het slikken en ademen zelf gaan achteruit.

Overzicht van mogelijke symptomen van difterie:

• Hoge lichaamstemperatuur - koorts
• Vermoeidheid en malaise
• Algemene zwakte
• Malaise en zwakte, malaise, zwakte en malaise.
• Rillingen
• Aanwezigheid van een coating van pseudomembranen in de keel
• Pijn en zwelling van de keel
• Zwelling van de halsknopen
• Ademhalingsmoeilijkheden
  • Kortademigheid en hoesten
  • Piepende ademhaling
  • Heesheid
• Overmatig speekselen
• Pijnlijk slikken
• Neusuitvloeiing
• Hoofdpijn
• Letsels (beschadigingen) op de huid
• Letsels op het bindvlies van de ogen
• Letsels in het genitale gebied

De sleutel tot de diagnose is het vroegtijdig bezoeken van een arts wanneer de gebruikelijke eerste symptomen zoals keelpijn en verhoogde lichaamstemperatuur optreden.

De arts zal een anamnese afnemen, de klinische symptomen beoordelen en de patiënt onderzoeken door te kijken en te voelen in de bovenste luchtwegen. Hij zal letten op de reisgeschiedenis, vergrote halslymfeklieren, roodheid en zwelling van de keel en de aanwezigheid van plaque.

Hij zal de aanwezigheid van difteriebacteriën vaststellen door een uitstrijkje van het getroffen gebied en vervolgens microbiologisch onderzoek in het laboratorium.

De symptomen kunnen vaag zijn en lijken op tonsillitis. Daarom moet altijd een uitstrijkje worden genomen van de keel, de neus of een andere plaats van de infectie.

Als onderdeel van de diagnose wordt bloed afgenomen om de aanwezigheid van het ontstekingsproces in het lichaam en de ziekteverwekker in de bloedbaan van de patiënt vast te stellen.

Door bevestiging van de aanwezigheid van Corynebacterium diphtheriae in het speeksel of het bloed wordt vervolgens de diagnose difterie gesteld.

In sommige gevallen zijn radiologisch onderzoek en ECG (elektrocardiografie) aangewezen voor de differentiële diagnose en om de omvang van de ziekte vast te stellen.

De incubatietijd van difterie duurt ongeveer 2-5 dagen, waarna de eerste symptomen optreden.

Aanvankelijk heeft difterie symptomen die lijken op amandelontsteking.

De besmette persoon is moe, heeft een hoge temperatuur en voelt een zere keel. Er is gebrek aan eetlust, algemene zwakte en malaise.

De difteriebacterie beschadigt de slijmvliezen in de bovenste luchtwegen, die als gevolg van de infectie afsterven. Op het oppervlak van de luchtwegen (vooral in de mondholte) vormen zich opvallende geelwitte plaques - pseudomembranen.

Het bacteriële toxine veroorzaakt necrose van de geïnfecteerde weefsels en vormt grijswitte pseudomembranen bestaande uit dode cellen, fibrine en leukocyten..

Als gevolg van de verspreiding van de ziekte en de beroering van de lymfeklieren in de hals zijn er storingen bij het slikken, de ademhaling en de opname van voedsel en vloeistoffen.

Zo'n vergrote hals wordt ook wel keihals genoemd.

Difterie manifesteert zich meestal in de zogenaamde faryngeale vorm in de bovenste luchtwegen, vooral in het strottenhoofd, de amandelen en het neusslijmvlies. In zeldzamere gevallen manifesteert de ziekte zich op het bindvlies, de huid of het genitale gebied.

De bacterie kan ook in de bloedbaan terechtkomen, waar de gifstoffen vooral de hartspiercellen beschadigen.

Als de infectie zich uitbreidt en er complicaties optreden, worden de luchtwegen onbegaanbaar. Dit kan tot de dood leiden. Ernstige difterie kan leiden tot zogenaamde kwaadaardige difterie, die vaak gepaard gaat met myocarditis of aanvallen op de nieren en het zenuwstelsel van het individu.

Preventie en vaccinatie tegen difterie

Vaccinatie is de meest effectieve bescherming tegen difterie.

Er wordt tegenwoordig gevaccineerd met een middel dat DTaP heet, een vaccin tegen verschillende ernstige ziekten tegelijk. De basisvaccinatie bestaat uit in totaal 3 doses van het vaccin.

De ideale datum voor de eerste dosis van het vaccin is de 10e week van het leven van het kind. Het kind krijgt alle 3 de doses in het eerste levensjaar.

De eerste dosis wordt gegeven in de derde levensmaand van de pasgeborene, de tweede dosis 2 maanden later, en de derde dosis 6 maanden na de tweede dosis.

Mogelijke bijwerkingen na de vaccinatie kunnen plaatselijk zijn in de vorm van roodheid en pijn op de injectieplaats, en algemeen in de vorm van licht verhoogde temperatuur en hoofdpijn.

DTaP-vaccin:

• D - difterie
• T - tetanus
• P - pertussis (kinkhoest)

Het vaccin wordt gecombineerd met een product tegen hepatitis B, invasieve hemofilusinfecties en polio (kinderverlamming).

Vaccinatie op volwassen leeftijd kan om de 15 jaar plaatsvinden, aangezien de verworven antilichaamspiegel met de leeftijd kan dalen.

Aangezien dit een bacteriële infectie is, bestaat er geen preventie behalve vaccinatie. Het is echter mogelijk het risico van besmetting uit te sluiten door de hygiënische normen in acht te nemen en contact met mogelijk besmette personen in risicovolle ontwikkelingslanden te vermijden.

Als u in nauw contact bent geweest met een persoon bij wie difterie is vastgesteld, neem dan onmiddellijk contact op met uw huisarts. De arts zal een bloedmonster en een uitstrijkje van de luchtwegen nemen om een difterie-infectie uit te sluiten of te bevestigen.

Vroegtijdige diagnose en deskundige behandeling met antibiotica is noodzakelijk.

Difterie komt momenteel niet voor in ontwikkelde landen. Een snelle diagnose van de ziekte en isolatie kunnen daarom problematisch zijn. Te laat beginnen met de behandeling brengt een groot risico op gezondheidscomplicaties met zich mee.

Preventie in de vorm van vaccinatie is daarom het meest doeltreffend.