Vulvitis: ontsteking van de uitwendige genitale organen van een vrouw. Oorzaken, symptomen

Een ontsteking van de uitwendige genitale organen van een vrouw wordt vulvitis of vaginitis genoemd. Het ontstaat door verschillende oorzaken en is een veelvoorkomend probleem bij vrouwen van verschillende leeftijden. Wat de typische symptomen van vulvitis, behandelingsmogelijkheden en preventie zijn, leer je in het artikel.

Uitwendige genitale organen en vaginale microflora

De uitwendige organen van het vrouwelijke geslachtsorgaan zijn de kleine en de grote schaamlippen, de clitoris en de vaginale ingang (anus).

De buitenste en binnenste schaamlippen en de clitoris vormen samen de vulva, die inwendig verbonden is met de vagina - de vaginale buis. De vagina wordt anatomisch niet langer geclassificeerd als een uitwendig orgaan, maar is een schakel naar de inwendige organen. De fysiologische toestand ervan is daarom erg belangrijk.

De vagina vormt een complex ecosysteem dat bescherming biedt tegen het binnendringen van infecties. De vaginale microflora is een omgeving waarin micro-organismen, voornamelijk lactobacillen, voorkomen.

De stabiliteit van het zure milieu wordt gegarandeerd door de afbraak van glycogeen tot melkzuur. In het vaginale gebied bevinden zich verschillende soorten bacteriën die met elkaar in evenwicht zijn.

De toestand van dit ecosysteem is individueel door een aantal factoren zoals hormonale veranderingen, leeftijd, seksuele activiteit, gezondheidstoestand en andere.

Wat is vulvitis?

Vulvitis is een ontstekingsziekte van de vulva, het uitwendige genitale gebied van een vrouw. Vaginitis, ook wel colpitis genoemd, is een ontsteking in het gebied van de vagina - de vaginale buis.

Vulvovaginitis treedt op wanneer het evenwicht van het vaginale ecosysteem verstoord is.

Vulvovaginitis ontstaat voornamelijk door een overgroei van bacteriën of gist, virale en bacteriële infecties.

In sommige gevallen wordt ontsteking veroorzaakt door kleding, ongeschikte cosmetische producten, mechanische irritatie of slechte intieme hygiëne.

De basisverschijnselen van vulvitis zijn roodheid, jeuk en een branderig gevoel in het gebied. In de meeste gevallen is er ook sprake van pathologische vaginale afscheiding.

Als een vrouw op tijd medische hulp zoekt, is vulvitis geen ernstige ziekte. Als het ontstekingsproces echter onbehandeld blijft, kan de infectie zich verspreiden naar de baarmoeder en nabijgelegen inwendige organen. Dit kan vervolgens leiden tot ernstigere gezondheidscomplicaties.

Bij symptomen in het uitwendige genitale gebied is een gynaecologisch onderzoek en deskundige behandeling noodzakelijk.

De oorzaken van vulvovaginitis zijn divers.

De etiologie van ontsteking van de vulva of vagina begint met irritatie door een ongeschikt cosmetisch product, slechte intieme hygiëne, hormonale veranderingen, verstoring van de vaginale microflora (vaginose), mycose, tot infectie met een besmettelijke seksueel overdraagbare aandoening.

Ongeschikt cosmetisch product

Irritatie van de intieme zone kan worden veroorzaakt door een reactie op een sterk geparfumeerd product zoals douchegel, badschuim, bodylotion, wasverzachter of geparfumeerd toiletpapier. Irritatie kan worden veroorzaakt door chemisch gebleekte en geparfumeerde menstruatieproducten.

Het is raadzaam om te kiezen voor meer natuurlijke hypoallergene producten zonder parfum die geschikt zijn voor de gevoelige huid. Voor intieme hygiëne is het raadzaam om douchegels voor intieme hygiëne te gebruiken die ontworpen zijn om het vaginale evenwicht te bevorderen.

Onjuiste intieme hygiëne

Onjuiste intieme hygiëne kan leiden tot een overgroei van bepaalde micro-organismen in het vaginale milieu.

De vulva kan reageren op onjuiste intieme zeep, ongeschikte menstruele hygiëneproducten of besmetting door nabijgelegen urine- en anale openingen.

Irritatie van de vulva kan ook veroorzaakt worden door te synthetische, strakke kleding en ondergoed. In combinatie met zweten en lichamelijke activiteit kan de huidreactie verergeren. Het is aan te raden dat kleding naast de vulva luchtig, natuurlijk en comfortabel aanvoelt.

Bacteriële anareobische vaginose

Dit is een verstoring in het evenwicht van het vaginale ecosysteem waarbij er een afname is van aerobe lactobacillen en een toename van anareobische lactobacillen zoals Gardnerella vaginalis.

Een transparante tot grijze afscheiding met een typische visgeur is kenmerkend.

Bacteriële aerobe vaginose

Myco, Escherichia coli, streptokokken en stafylokokken zijn veel voorkomende bacteriën die vulvitis en vaginitis veroorzaken.

Kenmerkend is een verandering in de verhouding tussen aerobe (zuurstofafhankelijk) en anaerobe (niet zuurstofafhankelijk) bacteriën, waarbij aerobe bacteriën overheersen. Het belangrijkste symptoom is een dikke, gelige afscheiding met een bedorven geur.

Schimmelinfectie - mycose

Dit is een veelvoorkomende infectieverwekker. In de meeste gevallen gaat het om een soort Candida albicans, een gistachtige schimmel. Vrouwen met diabetes zijn extra gevoelig voor schimmelinfecties, net als vrouwen die veel koolhydraten eten.

Mycose wordt veroorzaakt door een overgroei van gist. De symptomen zijn een wrongelachtige afscheiding, een gistgeur, roodheid en een branderig gevoel in de vulva. Aan de andere kant is een goede preventieve bestrijder de inname van voedingsmiddelen met een antibacteriële werking, zoals knoflook of propolis.

Hoewel ze niet worden geclassificeerd als seksueel overdraagbare aandoeningen, kunnen vaginose en mycose worden overgedragen via seksueel contact.

Thuisbehandeling van schimmelinfectie in de vagina: Hoe kom je op natuurlijke wijze van mycose af?

Lactobacillose

Lactobacillose is een niet-inflammatoire verstoring van het evenwicht van het vaginale milieu veroorzaakt door een overgroei van bepaalde vormen van lactobacillen. Klinisch lijkt het op mycose - een dikkere witte, romige afscheiding, branderig slijmvlies en pijn bij seksuele gemeenschap.

Frequent urineren en moeite met plassen komen ook vaak voor.

Seksueel overdraagbare aandoeningen

Trichomoniasis en de parasiet Trichomonas vaginalis veroorzaken vaak een ontstekingsproces, overvloedige dunne en schuimige vaginale afscheiding en pijn in de onderbuik. Vaak verloopt de ziekte echter zonder symptomen.

Het herpes simplex virus is een van de meest voorkomende virusziekten en veroorzaakt roodheid, een branderig gevoel en de vorming van kleine blaasjes rond de vulva.

Er is een groot aantal seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA's) die ongemak en ontsteking van de uitwendige geslachtsorganen van een vrouw veroorzaken.

Lees ook:
Wat zijn de gevaren van het wisselen van seksuele partner? SOA's
Hoe wordt gonorroe overgedragen? Symptomen verschillen tussen mannen en vrouwen

Risicofactoren voor vulvovaginitis:

• Onjuiste intieme hygiëne
• Ongeschikt ondergoedmateriaal
• Actief seksleven
• Onbeschermde geslachtsgemeenschap
• Onhygiënische seksuele gewoonten
• Hormonale anticonceptiemiddelen
• Verzwakt immuunsysteem
• Behandeling met antibiotica/corticosteroïden
• Diabetes mellitus (suikerziekte)
• Overmatige koolhydraatconsumptie
• Menopauze en hormonale veranderingen
• Bezoek aan openbare zwembaden en wellnessfaciliteiten

De specifieke klinische symptomen van vulvovaginitis hangen af van de oorzaak van de ziekte en de oorsprong van de ontsteking. De algemene manifestatie is voornamelijk roodheid van de vulva en vagina, jeuk en een branderig gevoel. Er is zwelling en lichte zwelling van de uitwendige genitale organen.

Een vaak voorkomend signaal is ongemak en pijn tijdens de geslachtsgemeenschap, dyspareunie. Door de nabijheid van de urinebuis zijn er vaak problemen tijdens het plassen.

Pathologische vaginale afscheiding is ook mogelijk. De aard ervan hangt af van de oorzaak (bacteriën, gist, virus...).

Veel voorkomende verschijnselen van vulvovaginitis:

• Vulvovaginaal ongemak
• Roodheid van de vulva
• Lichte zwelling van de kleine schaamlippen
• Jeuk en branderig gevoel
• Pathologische vaginale afscheiding
• Pijn tijdens het vrijen
• Moeite met plassen

De diagnose vulvovaginitis bestaat uit een gynaecologisch poliklinisch onderzoek.

Deze procedure is altijd noodzakelijk. Uitwendige en milde ontstekingen van de vulva kunnen zonder behandeling overgaan in het inwendige genitale systeem en ernstigere complicaties voor de gezondheid veroorzaken.

De arts onderzoekt de patiënt door inspectie (kijken) en palpatie (aanraken) per vaginam. Een oppervlakkige of intravaginale echografie wordt ook vaak uitgevoerd om de inwendige structuren te bekijken.

In sommige gevallen wordt een onderzoek van de pH-waarde van het vaginale milieu of een aminetest uitgevoerd om de aanwezigheid van bacteriën op te sporen. Er kan ook een urinemonster worden genomen of een bezoek aan een uroloog worden aanbevolen.

De gynaecoloog beoordeelt de aanwezigheid van vaginale afscheiding, neemt een uitstrijkje van het vaginale gebied en stuurt een monster op voor een kweek.

Het laboratorium bepaalt de precieze veroorzaker van de ziekte en aan de hand van het resultaat wordt een specifieke behandeling bepaald. Het is noodzakelijk om zowel chlamydiale als herpetische infecties en andere seksueel overdraagbare aandoeningen uit te sluiten.

Preventie van aandoeningen van de vulva

Vulvovaginitis is een van de meest voorkomende aandoeningen in de gynaecologische praktijk. De basis van preventie is het in acht nemen van intieme en menstruele hygiëne, regelmatige preventieve onderzoeken en een dringend bezoek aan een gynaecoloog wanneer het probleem zich voordoet.

Intieme hygiëne is de sleutel tot het evenwicht van het vaginale milieu.

• Luchtig ondergoed dragen
• Ondergoed niet delen met iemand anders
• Intieme zeep gebruiken
• Beperken van geparfumeerde zeep
• Consistente seksuele hygiëne
• Regelmatig verschonen van menstruatieproducten
• Zwembaden en wellnessfaciliteiten vermijden
• Altijd van voor naar achter afvegen

Een sterk immuunsysteem is belangrijk voor het interne evenwicht. Voldoende inname van vitaminen en mineralen, vooral vitamine B, C, D en E, foliumzuur, zink, magnesium en ijzer.

Het is raadzaam om overmatige consumptie van verzadigde vetten, eenvoudige suikers, cafeïne en alcohol te beperken.

Natuurlijke kruiden kunnen worden gebruikt om genitale gezondheid te voorkomen. Vrouwelijke kruiden harmoniseren de cyclus, bevorderen het menstruatiecomfort en helpen ook bij gynaecologische afscheiding en ontstekingen.

Voorbeelden zijn de gewone bernagie, witte horehound of duizendblad. Gebruik is mogelijk in de vorm van kruidenthee, tincturen, uitwendige kompressen en zitbaden. Raadpleging van een gynaecoloog is echter aan te raden.

Een zeezoutbad is ook een goede keuze, vooral bij chronische urogynaecologische ontstekingen. Het is nuttig bij de behandeling van aambeien, huidziekten en ook gynaecologische problemen. Pas op voor geparfumeerd chemisch badschuim en badbommen.

Kruidenthee

Giet 1 kop kokend water over twee kleine theelepels van het gedroogde kruid. Laat de thee 15 minuten trekken en drink twee keer per dag.

Zittend kruidenbad

Giet een grote hoeveelheid lauw water over het kruid zodat het ondergedompeld is. Laat het ongeveer 1 dag zitten (trekken). Kook, laat 5 minuten trekken voor gebruik en giet het in het bad.

Het hele bekkengebied moet ondergedompeld worden. Het sitzbad duurt ongeveer 20 minuten.