Behandeling van tuberculose: hoe behandelen, welke medicijnen zijn effectief? ATB en andere principes

Het belangrijkste doel van de behandeling van tuberculose is natuurlijk het genezen van de geïnfecteerde patiënt en het voorkomen van overlijden. Een belangrijk aspect van de behandeling is ook het voorkomen van late restverschijnselen, het voorkomen van terugval en het voorkomen van overdracht van tuberculose op anderen die in contact zijn gekomen of zullen komen met de patiënt.

Behandeling kan worden geïndiceerd en voorgeschreven door een arts gespecialiseerd in pneumologie en fisiologie.

De arts is professioneel verantwoordelijk voor de juiste indicatie van de behandeling en het aanpassen van de dosering. Hij is ook verantwoordelijk voor het monitoren en vroegtijdig opsporen van bijwerkingen van de behandeling.

Antituberculosemedicijnen worden gebruikt bij de behandeling van tuberculose. Deze chemotherapeutische medicijnen hebben drie kenmerken:

• bacteriedodend - doden de bacteriën
• kunnen de omgeving steriliseren
• beschermen tegen het ontstaan van mycobacteriële resistentie

In de moderne geneeskunde worden bactericide antituberculosemedicijnen in korte kuren gebruikt. Isoniazide en rifampicine zijn de krachtigste bactericide antituberculosemedicijnen die effectief zijn tegen alle tbc-stammen.

• Isoniazide (I) is het meest agressieve geneesmiddel. Het kan tot 90% van de mycobacteriën uitroeien in slechts één week.
• Rifampicine (R) is effectief tegen zich snel vermenigvuldigende bacteriën en vernietigt zogenaamde persisterbacteriën, bacteriën die lange tijd inactief blijven en op elk moment actief kunnen worden.
• Pyrazinamide (P) werkt in een zure omgeving en vernietigt effectief bacteriën die macrofagen hebben opgeslokt.
• Streptomycine (S) werkt tegen mycobacteriën die buiten de cel leven, d.w.z. in de extracellulaire omgeving.
• Ethambutol (E) is effectief in combinatie met de vorige geneesmiddelen en is belangrijk om geneesmiddelenresistentie te voorkomen.

De combinatie van deze geneesmiddelen is de sleutel tot het voorkomen van het ontstaan van mycobacteriële resistentie tegen antituberculose geneesmiddelen.

De basiscombinatie is isoniazide, rifampicine en pyrazinamide.

Bij een persoon met voor het eerst bevestigde tuberculose is een behandelingsschema van 6 maanden voldoende. Een combinatie van vier geneesmiddelen wordt gedurende twee maanden gegeven, gevolgd door een vervolgfase van 4 maanden in een combinatie van twee geneesmiddelen.

Bij recidiverende ziekte worden maximaal vijf combinaties in de beginfase en drie combinaties in de vervolgfase gebruikt.

In geval van uitgebreide röntgenbevindingen op de borst, persisterende microscopische positiviteit en slechte klinische toestand van de patiënt wordt de beginfase in een viervoudige combinatie verlengd van twee tot drie maanden. De vervolgfase is hetzelfde gedurende 4 maanden.

De totale duur van de behandeling wordt zo verlengd tot 7 maanden.