Behandeling van thyrotoxicose: medicatie, radioactief jodium of chirurgische vorm

Momenteel zijn er verschillende soorten behandelingen voor hyperthyreoïdie, variërend van conservatieve therapie tot chirurgie.

De keuze van de juiste behandelmethode hangt af van de oorzaak van de hyperthyreoïdie, de leeftijd, de lichamelijke conditie en de ernst van de beperking.

Radioactief jodium

Radioactief jodium (radiojodium) is een veelgebruikte behandeling voor een verhoogde schildklierfunctie. Het is een tablet die oraal wordt ingenomen. Radiojodium dat door de schildklier wordt opgenomen, zorgt ervoor dat deze krimpt.

Symptomen van de ziekte verdwijnen na ongeveer een paar maanden.

Het resterende ongebruikte radioactieve jodium wordt binnen enkele weken tot maanden op natuurlijke wijze uit het lichaam verwijderd.

Het nadeel van deze behandeling is de geïnduceerde iatrogene hypothyreoïdie. Dit is de tegenovergestelde toestand, d.w.z. een vertraging van de schildklierfunctie. Dergelijke patiënten moeten dagelijks een vervanging van vitale schildklierhormonen in de vorm van tabletten innemen.

Thyrostatica

Ook dit zijn conservatieve behandelingen, d.w.z. tabletten die voorkomen dat de schildklier hoge niveaus van hormonen produceert. Voorbeelden van dergelijke preparaten zijn thiamazol of propycil.

De behandeling duurt minstens 6 maanden, in sommige gevallen een jaar of langer. De eerste verbetering is echter al na een paar weken merkbaar.

Na de behandeling kan de aandoening permanent verdwijnen en de patiënt volledig genezen zijn.

In sommige gevallen treedt echter terugval op en moeten patiënten opnieuw behandeld worden of andere behandelingsmethoden gebruiken.

Mogelijke bijwerkingen zijn allergische reacties, huiduitslag, uitslag, koorts, gewrichtspijn en frequente infecties.

Adjuvante behandeling met bètablokkers

Deze medicijnen worden gebruikt om hoge bloeddruk te behandelen en hebben geen enkele invloed op de schildklier.

Bij de behandeling van hyperthyreoïdie worden ze gebruikt om zogenaamde autonome symptomen veroorzaakt door hoge thyroxinespiegels te verlichten, zoals trillende handen, hartkloppingen, onregelmatige ritmes of snelle hartslagen.

Het is een ondersteunende therapie die aan patiënten wordt voorgeschreven om de symptomen te verlichten totdat de thyroxinespiegels weer normaal zijn.

Bètablokkers zijn niet geschikt voor patiënten met astma. Mogelijke bijwerkingen zijn toegenomen vermoeidheid en seksuele disfunctie.

Chirurgische behandeling - thyroïdectomie

In sommige gevallen is een behandeling met radiojodium niet geschikt voor elke patiënt en elke patiënt verdraagt geen schildkliermedicatie. Zo'n patiënt is een geschikte kandidaat voor een schildklieroperatie.

Bij een schildklieroperatie (thyroïdectomie) wordt het grootste deel van het schildklierweefsel verwijderd.

Omdat de schildklier vlakbij de bijschildklieren en stembanden ligt, is het grootste risico van de ingreep schade aan deze organen.

De bijschildklieren zijn vier kleine klieren aan de achterkant van de schildklier.

Ze scheiden bijschildklierhormoon af, dat wordt gebruikt om het calciumgehalte in het bloed te regelen.

Na deze operatie heeft elke patiënt levenslang schildklierhormoonvervanging nodig, zoals levothyroxine.