Behandeling van tenniselleboog: medicijnen, tapes, braces, revalidatie en andere voorbereidingen

Het belangrijkste doel van de behandeling van epicondylitis lateralis is het elimineren van de pijn, het opheffen van de functionele beperkingen van het gewricht en het versnellen van het genezingsproces van de ontsteking. Het precieze verloop van de behandeling hangt ook af van het stadium en de voortgang van de ziekte.

De behandeling is onderverdeeld in drie basistypen:

• Niet-farmacologische behandeling
• Farmacologische behandeling
• Chirurgische behandeling

Niet-farmacologische (conservatieve) behandeling

Bij de conservatieve behandeling is revalidatie en fysiotherapie de belangrijkste pijler. Revalidatieoefeningen zijn gericht op het versterken van verzwakte spieren en, omgekeerd, op het ontspannen van overbelaste spieren.

De therapeut voert mobilisatie- en zachte technieken uit in het gebied van de bovenste ledematen. Hij maakt spierspasmen en pijnlijke spiervezels los en rekt verkorte spieren op. De patiënt leert compensatie- en ontspanningsoefeningen als onderdeel van zelftherapie thuis.

Zelfmassage met massagehulpmiddelen (egel, roller, bal, massagepistool...) wordt aanbevolen.

Een veelgebruikte methode is kinesiotaping - het plakken van functionele therapeutische tapes op de huid van de patiënt. Op deze manier worden de zachte structuren van het ellebooggewricht gefixeerd, gestabiliseerd of losgemaakt.

Er worden ook speciale orthesen gebruikt om de strekspieren van de onderarm stil te houden en tegelijkertijd de buitenste pijnlijke pees van het ellebooggewricht te beschermen.

Fysiotherapie in de vorm van laser-, ultrageluid-, elektrotherapie-, thermotherapie- of schokgolftherapie wordt ook gebruikt. Het type fysiotherapie wordt gekozen op basis van het gewenste effect en het stadium van de ziekte.

De belangrijkste doelen zijn analgetische (pijnverlichting) en myorelaxerende (spierontspannende) effecten.

De laser en biolamp stimuleren de aanmaak van collageen en de regeneratie van weefselcellen door hun biostimulerende werking.

De schokgolf stuurt een mechanische golf in de diepe zachte weefsels van het lichaam, wat de spierspanning vermindert, de bloedcirculatie verbetert en de lymfedrainage bevordert.

Ultrageluid door de applicatorkop stuurt een geluidsgolf die de lokale stofwisseling bevordert en de spierspanning vermindert.

Tenniselleboogthermotherapie kan negatief (koud) of positief (warm) worden toegepast. In de acute stadia van het ontstekingsproces is warmte-inbreng niet wenselijk.

Aan de andere kant kan in langdurige chronische fasen een positieve vorm van thermotherapie worden gebruikt. Overleg met een arts en therapeut is echter noodzakelijk. Negatieve thermotherapie wordt voornamelijk toegepast in de vorm van cryotherapie, kompressen en hydrotherapie.

Thermotherapie wordt voornamelijk toegepast in de vorm van ultrageluid, infraroodstraling, elektrotherapie en hydrotherapie.

Farmacologische behandeling

Behandeling met medicijnen en medicatie is gericht op het elimineren van de pijn en het ontstekingsproces van het gewricht. Medicijnen uit de NSAID-groep (niet-steroïde antireumatische geneesmiddelen) worden gebruikt vanwege hun ontstekingsremmende werking.

NSAID's kunnen ook plaatselijk direct op de elleboog worden aangebracht. Deze vorm van toepassing heeft ook minder bijwerkingen. Plaatselijke toepassing wordt voornamelijk gebruikt in de vorm van gels, pleisters en sprays die direct op de aangedane plek worden aangebracht.

Als behandeling met niet-steriele antireumatische geneesmiddelen niet succesvol is, wordt gekozen voor behandeling met injecteerbare corticosteroïden. Dexamethason, betamethason of triamcinolon wordt gebruikt in combinatie met een pijnstiller.

Een injecteerbare spray met corticosteroïden wordt naar binnen toe lokaal direct in de aangedane spier geïnjecteerd. Na het aanbrengen worden rust, koude kompressen en uitsluiting van sport of verhoogde fysieke activiteit aanbevolen.

Tegenwoordig wordt de injectiemethode ook aangeboden in de zin van het injecteren van atuologisch bloed en bloedplasma van de patiënt zelf. Dit laatste verhoogt en stimuleert de productie van collageen en bevordert de differentiatie van stamcellen en osteoblasten in het beschadigde gebied.

Chirurgische behandeling

Chirurgische behandeling wordt gekozen wanneer conservatieve en farmacologische therapieën hebben gefaald. Chirurgische interventie is geïndiceerd voor langdurige chronische problemen zoals aanhoudende pijn en beperking van de functie van het ellebooggewricht.

Artroscopie van epicondylitis radialis stelt artsen in staat om de beschadigde pijnlijke pees van de strekspier los te maken, het gewrichtskapsel los te maken, littekenweefselstructuren te verwijderen en de conditie en het degeneratieve proces van het gewrichtskraakbeen te beoordelen.

Een chirurgische ingreep heeft een hoog succespercentage in het elimineren van ongewenste symptomen. In de meeste gevallen duurt een ziekenhuisopname enkele dagen. Postoperatieve revalidatie omvat littekenverzorging, corrigerende oefeningen, zachte technieken en fysiotherapie.

Volledige terugkeer naar werk en fysieke activiteit is individueel, maar vindt meestal plaats ongeveer 4 maanden na de operatie.