Behandeling: hoe kom je van stotteren af? Medicatie? Psychotherapie en beweging

De behandeling is veelomvattend (holistische behandeling).

Het succes van de behandeling hangt af van de duur van de spraakstoornis.

Bij kinderen is het mogelijk om stotteren volledig te genezen; bij volwassenen is volledige eliminatie van stotteren onzeker.

Behandeling vereist medewerking, geduld van de patiënt en de omgeving.

De behandeling hangt af van de volgende feiten

• Hoeveel het kind stottert
• Hoe het kind reageert tijdens het stotteren
• Hoe stotteren het leven van het kind beïnvloedt
• Hoe andere mensen reageren op het stotteren van het kind
• De leeftijd van het kind

Een kind in de peuterleeftijd behandelen

Directe strategieën worden gebruikt om de manier waarop een kind communiceert te veranderen.

Indirecte strategieën richten zich op manieren om de communicatie te vergemakkelijken, bijvoorbeeld langzamer spreken, minder vragen stellen.

Behandeling van oudere kinderen en volwassenen

Behandeling richt zich op het beheersen van stotteren, met behulp van spanningsreductie.

De behandeling omvat psychotherapie en lichaamsbeweging.

Psychotherapie en logopedie

De eerste symptomen verschijnen bij kinderen op de kleuterschool. Ouders schrikken er meestal van, ze worden onzeker, angstig en zelfs boos.

Daarom hebben ouders psychotherapie of psychologische ondersteuning nodig, zodat ze hun onzekerheid en angst niet overbrengen op het kind.

Kinderen met een genetische aanleg of een licht hersenstoornissyndroom zijn niet goed bestand tegen stress. Zware stress of stressvolle situaties kunnen bij hen stotteren uitlokken.

Bij jonge kinderen is de behandeling in de vorm van spel.

Kinderen in de schoolleeftijd hebben vaak last van plagerijen en imitaties in groepen, waardoor ze moeilijk bij hun leeftijdsgenoten passen.

Ouderlijke hulp

Leg het kind geen stress op en eis niet dat het altijd nauwkeurig en correct spreekt. Spreken moet leuk en plezierig zijn.

Gebruik familiecommunicatie, bijvoorbeeld tijdens het eten. Verwijder alle afleidingen zoals radio en televisie.

Vermijd kritiek en correctie tijdens de communicatie van het kind, herinner hem er niet aan om diep adem te halen of snel te spreken om zijn zelfvertrouwen niet te verlagen.

Dwing het kind niet om te communiceren als het te veel tijd rekt, bijvoorbeeld als het gedwongen wordt om te antwoorden. Probeer een andere vorm te gebruiken waarbij het niet nodig is om te veel te communiceren.

Onderbreek de communicatie van het kind niet en dwing hem/haar niet om een woord steeds opnieuw te herhalen.

Zeg niet dat hij moet nadenken voordat hij spreekt.

Zorg voor een aangename en rustige sfeer in huis.

Communiceer langzaam en duidelijk met het kind en andere gezinsleden in zijn/haar aanwezigheid.

Laat het kind de gedachte afmaken.