SIBO: Wat is het Bacteriële Intestinale Overgroei Syndroom? Symptomen...

SIBO is gebaseerd op de Engelse naam small intestinal bacterial overgrowth en is een relatief ernstige aandoening van de dunne darm.

Dunne darm bacterieel overgroei syndroom = SIBO

De overgroei van ongeschikte bacteriën leidt tot onaangename spijsverteringssymptomen zoals buikpijn, een opgeblazen gevoel of diarree. Het grootste risico is ondervoeding, omdat de overgroeide bacteriën de opgenomen voedingsstoffen beginnen op te eten.

Zie het artikel voor de oorzaak, diagnose, symptomen, behandeling, preventie en nog veel meer informatie.

SIBO-ziekte: wat is het?

SIBO is een ziekte die het menselijke spijsverteringskanaal aantast.

Het spijsverteringskanaal wordt bewoond door honderden verschillende bacteriën die het spijsverteringsstelsel in balans houden.

Als het evenwicht van deze darmflora wordt verstoord, ervaren we spijsverteringsproblemen.

Als het bacteriële evenwicht langdurig verstoord is, kunnen ernstige gevolgen zoals SIBO optreden.

Wanneer de nuttige bacteriën van het spijsverteringskanaal in ideale hoeveelheden aanwezig zijn, vervullen ze verschillende belangrijke functies - absorptie van vitamines, fermentatie van stoffen of bescherming van de dunne darm tegen schadelijke bacteriën.

Omgekeerd, als er een overgroei is van bacteriën in de dunne darm (of een overgroei van dikke darm-specifieke bacteriën naar de dunne darm), wordt het evenwicht verstoord. De overgroeide bacteriën kunnen belangrijke voedselcomponenten gaan vernietigen.

Dit verhindert een fysiologische vertering en opname van voedingsstoffen.

Bacteriële darmovergroei kan worden gekarakteriseerd als een aandoening van overmatige bacteriegroei in de dunne darm.

SIBO ontstaat door de verstoring van fysiologische beschermingsmechanismen, waaronder: maagzuur, gal, afscheidingen van de alvleesklier, spijsverteringsenzymen en ook het immuunsysteem.

Afwijkingen in deze mechanismen predisponeren voor bacteriële overgroei.

Sommige groepen patiënten hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van SIBO.

Risicofactoren zijn onder andere een voorgeschiedenis van gastro-intestinale chirurgie, prikkelbare/korte darm syndroom, levercirrose, hypothyreoïdie, pancreasinsufficiëntie, coeliakie, maagresectie, ziekte van Crohn, chronische inflammatoire darmziekte, diabetes mellitus (suikerziekte), verminderde galproductie en vele andere.

Een verkeerde levensstijl en slechte voedingsgewoonten zijn ook risicofactoren. Onregelmatig ongezond eten, sterk bewerkte voedingsmiddelen, overmatig suiker, gebrek aan vezels, chronische stress en nog veel meer.

Slechte absorptie van zuren, vetten, koolhydraten, eiwitten en vitamines leidt vervolgens tot bacteriële schade aan het oppervlak of omzetting van voedingsstoffen in toxische metabolieten. Het gevolg is diarree en gewichtsverlies.

Het resultaat is een verminderde functie van enterocyten (cellen die de darm bekleden) en een verergering van malabsorptie.

De symptomen van SIBO zijn vergelijkbaar met de algemene symptomen van chronische aandoeningen van het spijsverteringskanaal, voornamelijk een opgeblazen gevoel, buikpijn, winderigheid en problemen met verteren en ontlasten.

Gewichtsverlies treedt vaak op als gevolg van slechte absorptie en diarree. Het immuunsysteem van het lichaam vecht tegen de overwoekerde bacteriën, wat leidt tot overmatige vermoeidheid en zwakte.

Bepaalde voedingsbestanddelen kunnen de overwoekerde bacteriën omzetten in stoffen die het slijmvlies van de dunne darm irriteren. Het slijmvlies reageert met een verhoogde waterafscheiding, wat leidt tot diarree (waterige, loopneusachtige ontlasting).

Als bacteriën in grote aantallen aanwezig zijn in de dunne darm, kunnen ze gaan concurreren met het lichaam om voedingsstoffen. Dit leidt tot ondervoeding en onvoldoende opname van voedingsstoffen.

Er is een risico op bloedarmoede, ondervoeding en gewichtsverlies.

Malabsorptie heeft ook invloed op de opname van vitamines, waardoor een mogelijk tekort ontstaat - avitaminose. In het bijzonder is dit een tekort aan vitamine B12. Dit leidt vaak tot verschillende neurologische en psychologische symptomen binnen SIBO.

Mogelijke symptomen van SIBO:

• Opgeblazen gevoel
• Opgeblazen gevoel
• Winderigheid
• Buikkrampen
• Buikpijn
• Misselijkheid
• Gewichtsverlies
• Diarree
• Indigestie
• Constipatie
• Toegenomen vermoeidheid
• Verminderde immuniteit
• Algemene zwakte
• Depressie en angst

De symptomen van SIBO zijn relatief aspecifiek. Ze lijken op verschillende andere ziekten van het spijsverteringskanaal. Daarom kan de diagnose van SIBO moeilijker zijn.

De diagnose SIBO zal worden gesteld door een gastro-intestinoloog met het oog op de spijsverteringsproblemen. Na een basisonderzoek, beoordeling van de symptomen, het afnemen van een anamnese en een bloedmonster, zullen specifieke tests volgen.

De belangrijkste diagnostische test is de ademtest, die bacteriële overgroei in de dunne darm kan vaststellen. De test is pijnloos en ongecompliceerd voor de patiënt, maar kan wel veel tijd in beslag nemen.

De test is gebaseerd op het bepalen van de concentratie waterstof of methaan in de uitgeademde lucht.

De patiënt krijgt nuchter voedsel voor de test. Hij zit een tijdje stil en dan wordt de hoeveelheid waterstof in de uitgeademde lucht gemeten. Vervolgens krijgt hij een glas vloeistof (lactulose) te drinken. De uitademingsmeting wordt met tussenpozen herhaald.

Waterstof wordt geproduceerd door de fermentatie van lactulose door bacteriën in de dunne darm.

Een toename van de hoeveelheid waterstof boven een bepaalde waarde betekent dat de normaal onverteerbare lactulose niet onverteerd in de dikke darm terechtkomt, maar al in de dunne darm wordt afgebroken door de werking van de aanwezige bacteriën.

Het product van deze abnormale darmafbraak is waterstof, dat door het bloed naar de longen en vervolgens naar de adem wordt getransporteerd.

Verder kan de arts een instrumenteel beeldvormend onderzoek van de dunne darm aangeven - endoscopie.

Met behulp van een speciale camera onderzoekt de arts het darmslijmvlies. Met behulp van een endoscoop kan een monster van het darmslijmvlies worden genomen voor laboratoriumdiagnose en bepaling van de aanwezigheid van bacteriën.

Het verloop van de ziekte wordt gekenmerkt door aspecifieke spijsverteringsklachten zoals beschreven in het hoofdstuk over symptomen.

Preventie van SIBO

Preventie van bacteriële overgroei van de dunne darm is voornamelijk gebaseerd op levensstijl.

Een regelmatig, evenwichtig en gezond dieet dat het evenwicht van het darmmicrobioom ondersteunt is essentieel.

Een compleet dieet vol eiwitten, vetten, vezels en complexe koolhydraten is essentieel. Voldoende inname van essentiële vitaminen en mineralen.

Als je gediagnosticeerd bent met een spijsverteringsziekte die ook een risicofactor is voor SIBO, is professionele behandeling voor deze ziekte, inclusief dieetmaatregelen, noodzakelijk.

Een deel van de preventie en vroegtijdige opsporing van verschillende spijsverteringskanaalziekten is een dringend bezoek aan de dokter bij pijn en spijsverteringsproblemen.

Preventieve tips:

• Regelmatig uitgebalanceerd dieet
• Regelmatige lichaamsbeweging
• Eliminatie van eenvoudige suikers in het dieet
• Elimineer sterk bewerkte voedingsmiddelen
• Voldoende inname van voedingsvezels
• Voldoende eiwitten in de voeding
• Elimineren van dagelijkse stress
• Het nemen van probiotica en prebiotica (vooral na ziekte)
• Spoedbezoek aan een arts als je problemen opmerkt