Roos: Waarom komt het voor, hoe kom je er vanaf?

Roos verschijnt meestal in het haar, maar het kan ook in de wenkbrauwen of oren verschijnen. Het wordt veroorzaakt door afschilfering van de huid.

Roos is vooral een esthetisch probleem.

De intensiteit is echter hoger dan in het normale geval, omdat de geleidelijke vernieuwing van de oppervlaktelaag natuurlijk is voor de menselijke huid.

Het menselijk lichaam is bedekt met huid die zich regelmatig regenereert en vernieuwt. De intensiteit is normaal gesproken onmerkbaar, het afschilferen van de huid in de vorm van kleinere schilfers is natuurlijk.

De intensiteit is ook onmerkbaar in het dagelijks leven. In het geval van zichtbare roos is het echter een manifestatie van de hogere intensiteit van deze schilfering. Roos is in wezen huidschilfers die vaker en in grotere aantallen afschilferen.

Hoewel het niet direct een ernstige medische aandoening is, kan het heel vaak worden veroorzaakt door een andere ziekte in het lichaam. Dit kan zich alleen uitwendig manifesteren. Op zich is roos meer een esthetisch probleem. Het wordt behandeld door de dermatologie of de dermatocosmetische disciplines. De oplossing voor roosproblemen ligt voornamelijk in cosmetische producten. In het geval van haar is het optreden van roos vaak gerelateerd aan de vettigheid of droogheid ervan.

Roos kan vettig, vet of droog zijn. Vette roos ontstaat wanneer er te veel talg wordt gevormd, waarmee de schilfers zich vervolgens vermengen. Droge roos ontstaat bij droge huidtypes.

Roos komt al voor bij kleine baby's, als melkachtige schilfers op de hoofdhuid. Deze kinderen kunnen naast roos ook last krijgen van atopische dermatitis.

De natuurlijke vorming van roos is het resultaat van het samenklonteren van dode huidcellen. De cellen vermengen zich met talg en zweet en vormen schilfers of roos. Het celverloop in de huid vindt om de 21 dagen plaats. Gedurende deze tijd worden de huidcellen platter, drogen ze uit en scheiden ze zich van elkaar.

Een van de oorzaken van overmatige roosvorming in het haar is bijvoorbeeld te vaak wassen of de shampoo onvoldoende uitspoelen. Ook het gebruik van ongeschikte agressieve shampoos en haarcosmetica of veelvuldig verven kan problemen veroorzaken.

Blootstelling van de huid aan extreme weersomstandigheden of grote temperatuurschommelingen is ook een van de oorzaken. Daarnaast is overmatige roos vaak gerelateerd aan een tekort aan mineralen en vitaminen zoals zink, selenium of vitamine B. Verschillende huid- en schimmelziekten kunnen ook een oorzaak zijn.

Roos kan ook de volgende oorzaken hebben

• genetische aanleg
• hormonale veranderingen, bijvoorbeeld roos tijdens de zwangerschap
• slechte hygiëne
• ongeschikte omgeving, bijvoorbeeld vochtig en stoffig
• overbelasting van het haar, het in een paardenstaart trekken
• veelvuldig dragen van hoeden, hoofddeksels (roos in de winter), helmen
• psoriasis, wat psoriasis is, ook als de aanwezigheid van roos en korsten in het haar
• contactdermatitis, of een allergische reactie op huidcontact met een allergeen of agressieve stof
• atopisch eczeem of atopische dermatitis, een chronische ontstekingsziekte van de huid, meestal gebaseerd op auto-immuunziekten of allergieën
• seborroïsch eczeem, ook bekend als seborroe, een ontstekingsziekte waarvan de oorzaak niet bekend is
• pityriasis versicolor of tinea versicolor, een schimmelachtige huidziekte
• dermatofytose, een schimmelziekte die van dieren op mensen wordt overgedragen
• stress, maar ook overmatige psychologische stress

Bij ziekten van andere lichaamssystemen is de kans op een droge huid groter. Op basis hiervan kunnen ook schilfers worden toegevoegd. Dit is bijvoorbeeld het geval bij lever- of nierziekten.

Roos is zichtbaar aan de buitenkant. De meest voorkomende plekken waar het voorkomt zijn het hoofd en het haar. Het zijn kleine witte huidschilfers die op de hoofdhuid voorkomen. Roos duidt op een te droge of te vette huid.

Wanneer roos in grote hoeveelheden op de huid voorkomt, voelt de getroffen persoon jeuk. Hierdoor gaat hij of zij natuurlijk aan de hoofdhuid krabben, wat paradoxaal genoeg het roosprobleem verergert. Naast het feit dat overmatig krabben bijdraagt aan de vorming van roos, bestaat er een risico op infectie van de krabwondjes.

Het gevolg hiervan is een bacteriële infectie. Bij een secundaire infectie komen daar pijn, roodheid en zwelling van de huid bij. Bij ettervorming wordt de huid ook nat. Een andere complicatie kan plaatselijke haaruitval of kaalheid zijn.

Als deze ziekte lange tijd wordt verwaarloosd, is het vaak mogelijk om roos niet alleen in het haar te vinden, maar ook in de wenkbrauwen. In veel gevallen komt roos op de schouders terecht, wat het uiteindelijke gevolg is van dit symptoom. Andere symptomen van roos zijn er niet.

Roos kan met het blote oog worden vastgesteld, maar als het erger is, is het beter om naar een dermatoloog te gaan. Een dermatoloog kan deskundig beoordelen of het echt roos is of een ander soort huidontsteking.

Als er sprake is van overmatig afschilferen van de huid, moeten andere ziekten worden uitgesloten. Tegelijkertijd kan een dermatoloog ook vaststellen of de roos verband houdt met een andere huidziekte, zoals seborroïsch eczeem, psoriasis of een schimmelziekte.

De ziekte heeft een langer beloop. De eerste symptomen zijn in het begin slechts licht waarneembaar en het afschilferen van de huid gebeurt niet plotseling. Geleidelijk neemt de intensiteit toe. Het ontstaan en het beloop van de ziekte wordt ook beïnvloed door de levensstijl van de persoon, zijn huidige gezondheidstoestand en andere factoren. De vorming van roos wordt verergerd door veelvuldig krabben aan het hoofd, wat jeuk veroorzaakt. De ziekte escaleert echter maar tot een bepaald punt.

Bij de chronische vorm van psoriasis worden schilfers meestal aangetroffen op de ellebogen en knieën, maar ook de huid achter de oren en op de hoofdhuid kunnen worden aangetast. Bij pityriasis versicolor kunnen schilfers verschijnen op plekken waar een verhoogd aantal talgklieren aanwezig is, zoals op de rug, maar vooral op de hoofdhuid, bijvoorbeeld ook als witte roos op de kin. Seborroe tast meestal de hoofdhuid aan.

Complicaties door krabben en infectie van wondjes zijn een risico. De huid raakt dan ontstoken, wat zich uit in roodheid, zwelling en pijn. Purulente ontsteking uit zich ook door nat worden van de huid. Daarom is het ook belangrijk om krabben te vermijden.

Ako sa zbaviť lupín - domáca liečba

Infografika uvádza, ako sa dajú využiť domáce prostriedky a recepty v boji proti lupinám.