Wat is presbyopie? Presbyopie?

Presbyopie (strabisme) is het resultaat van de natuurlijke veroudering van het lichaam en dus van het oog. Het is geen typische ziekte of oogafwijking.

Net als het hele lichaam veroudert ook het oog na verloop van tijd. Dit natuurlijke proces heeft ook invloed op de ooglens.

De rol van de ooglens is het scherpstellen van het geziene beeld zodat het scherp wordt weergegeven op het netvlies. Deze eigenschap wordt ook wel accommodatie genoemd.

Presbyopie (van het Griekse oud) en opia (gezichtsvermogen). Het wordt ook wel ouderdomsverziendheid genoemd. Dit is echter onjuist, omdat het al vóór de ouderdom optreedt. Het wordt ook wel kortzichtigheid genoemd. Presbyopie is echter geen ziekte.

In de jeugd is de elasticiteit van de lens hoog. De lens is in staat om op elke afstand scherp te stellen. Op 10-jarige leeftijd is de scherpte van een nabij punt op een afstand van ongeveer 7 cm, na de leeftijd van 40 op 20 cm en na de leeftijd van 60 op 1 meter.

In de optica betekent het nabijheidspunt van het oog de dichtstbijzijnde afstand voor het vermogen om scherp te stellen.

Dioptrie is de eenheid van optische sterkte van de lens. Het is +20 D bij de geboorte, +3 D op 40-jarige leeftijd en ongeveer één dioptrie na het 60e levensjaar.

Verminderde accommodatie is het resultaat van veranderingen in de lens, waarbij de verhouding tussen water en andere stoffen verandert. De elasticiteit neemt af, wat het vermogen om zich aan te passen aan de huidige behoefte beïnvloedt.

Het komt bij 100% van de bevolking voor. Sommige mensen ontwikkelen het eerder en anderen later.

Het wordt beïnvloed door de aanwezigheid van bijziendheid of verziendheid. Als iemand bijziend is, treedt het later op. Omgekeerd treedt het bij verziendheid eerder op.

Je vraagt: Wat is presbyopie, wat is de oorzaak?

De oorzaak van ouderdomsverziendheid is de veroudering van de ooglens door een aantal biochemische en biomechanische processen. In de loop der jaren verandert de verhouding tussen water en andere stoffen (zoals oplosbare en onoplosbare eiwitten) in de ooglens.

Dit proces veroorzaakt een verlies aan elasticiteit.

Wat is een lens?

De lens is schijfvormig en doorzichtig. Hij gaat door een beeld dat op het netvlies wordt weergegeven. De elasticiteit en het vermogen om de kromming te veranderen helpen om het object dat op het netvlies wordt weergegeven scherper te maken.

De lens (lenskristal) is het belangrijkste onderdeel van het optische systeem van het oog.

Hij bestaat uit drie lagen, namelijk het lenskapsel, het epitheel en de kern. In de kern bevinden zich transparante kristallen die een specifieke optische omgeving vormen.

De lens groeit gedurende het hele leven en ondergaat veranderingen naarmate hij ouder wordt. Hij neemt toe in volume, massa, dikte of gewicht. Deze veranderingen leiden tot een afname van de elasticiteit (flexibiliteit). Dit is de oorzaak van strabisme. De transparantie van de lens zelf kan worden aangetast door leeftijd, oxidatieve stress of verslechterd door bijvoorbeeld staar.

De kromming van de lens verandert de spieren. Vroeger dacht men dat veroudering van deze spieren de belangrijkste oorzaak van de problemen was, maar tegenwoordig weten we dat deze oorzaak (atrofie van de betrokken spieren) niet volledig is.

De lens is niet in staat om de noodzakelijke accommodatie op te vangen. Het beeld dicht bij het oog wordt wazig en wordt niet scherp weergegeven op het netvlies. Het nabijpunt wordt uitgerekt. Dit veroorzaakt wazig en onscherp nabijzicht.

De persoon rekt het dichtbijpunt uit en probeert de focusafstand aan te passen. We kennen het uitzoomen van een boek of krant tijdens het lezen.

Presbyopie komt bij iedereen voor na de leeftijd van 40. Het piekt na 60. Daarna wordt het niet erger. Het begin van het probleem is individueel en wordt beïnvloed door de aanvankelijke kwaliteit van het gezichtsvermogen.

Presbyopie is geen ziekte, maar ontstaat als gevolg van de fysiologische veroudering van het oog, de lens.

Het eerste symptoom van verminderde lenselasticiteit is wazig zien. Objecten in de buurt zijn onscherp. Bijvoorbeeld bij het lezen wordt tekst die eerst scherp was, wazig.

De persoon probeert de afstand van het object te vergroten zodat het scherp wordt. In een later stadium is de lengte van de handen niet meer voldoende.

Symptomen van strabisme zijn onder andere:

• wazig, mistig en wazig zicht op korte afstanden
  • Later, op middellange en langere afstanden
  • zichtbaar strekken van de handen, bijvoorbeeld bij het lezen
  • scheelzien van de ogen
• verminderd zicht bij weinig licht, in het donker
• verminderd vermogen om scherp te stellen bij het veranderen van kijkafstand, traag scherpstellen
• oogvermoeidheid en snellere oogvermoeidheid bij langdurig lezen
• bloeddoorlopen en rode conjunctiva
• oogpijn
• hoofdpijn
• duizeligheid

Presbyopie veroorzaakt vooral problemen wanneer scherp zicht op kortere afstand nodig is, bijvoorbeeld bij het lezen of werken op een computer. Later ook bij tv-kijken en autorijden.

De diagnose bestaat in de eerste plaats uit een medische voorgeschiedenis en een klinisch beeld. Dit betekent dat informatie van de persoon die het zichtprobleem heeft belangrijk is.

Hoe kom je erachter of het presbyopie kan zijn?

1. leeftijd boven de 40
2. visuele beperking tijdens normale activiteiten, vooral op korte afstanden
3. bij langdurig lezen
4. toegenomen vermoeidheid van de ogen
5. een boek of mobiele telefoon verder van de ogen houden
6. wazig en onscherp zicht
7. problemen in het donker, bij het lezen of autorijden
8. oogvermoeidheid
9. oogpijn
10. hoofdpijn

Deze symptomen kunnen leiden tot het vermoeden dat het probleem strabisme is. Een definitieve diagnose zal echter worden gesteld door een oogarts na een oogonderzoek (oftalmologisch onderzoek). Andere oorzaken van slechtziendheid moeten worden uitgesloten.

Een optometrist kan ook een gezichtsonderzoek uitvoeren. Optometrie is een gespecialiseerd vakgebied dat zich bezighoudt met bijziendheid, verziendheid en astigmatisme naast presbyopie.

Het gezichtsvermogen op kortere afstanden begint te verslechteren na de leeftijd van 40. De exacte leeftijd is individueel.

Vermoeidheid van de ogen treedt eerst op bij langdurig lezen of computerwerk. Vervolgens wordt het probleem verergerd tijdens schemering en in omstandigheden met weinig licht.

Het bereik wordt meestal geleidelijk erger over middellange tot langere afstanden, bijvoorbeeld bij tv-kijken of autorijden, vooral in het donker.

Toenemende leeftijd gaat hand in hand met verergerende moeilijkheden tot rond het 60e levensjaar, wanneer de progressie van presbyopie meestal stopt en stabiliseert.

Daarnaast komen ook de andere reeds genoemde moeilijkheden voor, zoals oog- en hoofdpijn, maar ook verhoogde slaperigheid, vooral bij langer werken.