Behandeling van urinewegontsteking: geneesmiddelen, antibiotica en andere

Acute urineweginfecties worden in de meeste gevallen succesvol behandeld met antibiotica.

De behandeling moet 3-5 dagen duren.

In de praktijk worden de volgende antibiotica het meest gebruikt

• fluoroquinonen
• β-lactam antibiotica
• cotrimoxazol

Naast de behandeling met antibiotica worden naar behoefte geneesmiddelen met ontstekingsremmende en pijnstillende werking (bijvoorbeeld ibuprofen) aanbevolen. Symptomatische behandeling omvat het gebruik van spasmolytica, die spasmen van de gladde spieren van de urinewegen verlichten.

Voldoende drinken, warmte en rust worden aanbevolen.

De patiënt mag geen dorst hebben. Een verhoogde vochtinname zal de urineproductie verhogen. Een verhoogde vochtinname spoelt de ontstekingsproducten weg en vermindert de groei van binnendringende bacteriën.

De toegediende vloeistoffen moeten warm of op kamertemperatuur zijn. Geef nooit koude dranken. Kruidenthee is geschikt. Koolzuurhoudende frisdrank wordt ongeschikt geacht.

Immunomodulerende behandeling

Immunomodulerende therapie wordt gebruikt bij veel patiënten met terugkerende lage urineweginfecties. Een bacterieel lyofilisaat met een immunostimulerende fractie geëxtraheerd uit E. coli en andere uropathogenen wordt toegediend.

Probiotica

Probiotica worden gebruikt ter ondersteuning van de behandeling met antibiotica bij acute infecties of als preventie bij terugkerende urineweginfecties. Gebruikte stammen zijn onder andere Lactobacillus acidophilus, Lactobacillus rhamnosus en Lactobacillus fermentum.

De toediening van probiotica wijzigt de bacteriële flora van het maagdarmkanaal en de urinewegen, wat leidt tot een vermindering van de leefruimte voor potentiële ziekteverwekkers.

Veenbessen

Een van de opties voor profylaxe en verdere behandeling van terugkerende urineweginfecties is het gebruik van extracten van de Canadese veenbes.

De belangrijkste inhoudsstoffen van veenbessen zijn

• proanthocyanidinen
• organische zuren
• fructose
• vitamine C

Zie ook:
Veenbes

Het werkingsmechanisme van veenbessen ligt in het vermogen van specifieke proanthocyanidinemoleculen, die deel uitmaken van veenbessen, om te concurreren met ziekteverwekkers door bindingsplaatsen in de urinewegen te bezetten. Op deze manier voorkomen ze dat de batterijen zich op het slijmvlies nestelen.