Myomen van de baarmoeder: oorzaak, symptomen. Is het gevaarlijk voor een vrouw?

Wat is myoma, waarom komt het voor, hoe uit het zich, wat is de diagnose en hoe wordt het behandeld?

Verder biedt het artikel interessante informatie over preventie en in hoeverre het gevaarlijk is voor een vrouw in het algemeen en met betrekking tot vruchtbaarheid en zwangerschap.

De anatomie van de baarmoeder in een notendop

De inwendige organen van het vrouwelijke voortplantingssysteem omvatten de baarmoeder (uterus), eierstokken, eileiders en de vaginale buis.

De baarmoeder is een hol, gespierd orgaan dat zich in het midden van het kleine bekken bevindt. Het is verbonden door een ligamentair opschortend apparaat. Het bestaat uit twee hoofddelen, namelijk de baarmoederhals en het eigenlijke lichaam (holte) van de baarmoeder.

Histologisch gezien bestaat de baarmoeder uit 3 lagen.

1. De binnenste laag is het baarmoederslijmvlies (endometrium).

2. De middelste laag is de baarmoederspier ( myometrium).

3. De bovenste laag is het buikvlies (perimetrium).

Baarmoedermyomen ontstaan en groeien in de middelste spierlaag van het myometrium. Dit is de oorsprong van de naam goedaardig neoplasma.

Myoom van de baarmoeder

Een uterusmyoom wordt technisch gezien ook wel vleesboom of leiomyoom genoemd. Het is een goedaardig gezwel dat ontstaat uit de baarmoederspieren.

Een myoom wordt veroorzaakt door de groei van abnormale cellen, maar het is geen kanker en het zaait dus niet uit.

Ongeveer de helft van de vrouwen in de leeftijd van 35-50 jaar zal in de loop van hun leven een myoom ontwikkelen.

Genetica, hormonale onbalans en het vorderen van de leeftijd zijn de belangrijkste factoren bij het ontstaan van vleesbomen. Ze komen echter vooral voor bij premenopauzale vrouwen.

De grootte van vleesbomen varieert en varieert van ongeveer 1 cm tot 15 cm. Onbehandelde vleesbomen kunnen de grootte van de baarmoeder zelf vergroten.

Ze bevinden zich meestal in de spier van de baarmoederholte, maar kunnen ook voorkomen in de wand van de eileider, eierstok of baarmoederhals.

Volgens de lokalisatie worden baarmoeder myomen onderverdeeld in:

1. Submucosaal: bevinden zich onder het baarmoederslijmvlies, ze kunnen door het slijmvlies heen de baarmoederholte in steken.
2. Intramucosaal: ze bevinden zich direct in de spierwand van de baarmoeder en dringen niet door in de omliggende lagen.
3. Subserosaal: bevinden zich aan de buitenkant van de baarmoederwand en kunnen tot in de buikholte groeien.
4. gesteeld: gelokaliseerd en groeiend op een steel in de richting van de buikholte, baarmoederholte, baarmoederhals of vaginaal kanaal.

De precieze etiologie en oorzaak van vleesbomen en andere soortgelijke goedaardige gezwellen is niet volledig vastgesteld.

De oorzaak van de vorming van vleesbomen is multifactorieel.

Allereerst is het ras, genetische factor en vatbaarheid, gevorderde leeftijd en hormonale veranderingen of onbalans in het lichaam van de vrouw.

Het is wetenschappelijk bevestigd dat beide geslachtshormonen (oestrogeen en progesteron) fungeren als potentiële promotors van de groei van eencellige myomen.

Oestrogeenreceptoren zijn vaak aanwezig in het weefsel van vleesbomen en binden een hoger percentage van het hormoon oestradiol.

Er is ook een verband aangetoond tussen myoomvorming en groeistimulatie door geslachts- of groeihormonen.

Mogelijke factoren bij de vorming van baarmoederfibromen:

• Leeftijd voor de menopauze
• Genetische factor
• Hormonale onbalans
• Hormonale anticonceptie
• Oestrogeen receptor stoornis
• Hormonale behandeling
• Groeihormoonstimulatie
• Frequente bekkenontstekingsziekte
• Obesitas
• Vroegtijdige menarche (eerste menstruatie)
• Zwangerschap en bevalling
• Hoge bloeddruk
• Gebruik van alcohol en tabak
• Overmatig cafeïnegebruik

De aanwezigheid van een myoom in de baarmoeder is niet altijd voelbaar voor de vrouw. De symptomen van een myoom hangen af van de plaats, de aard en de grootte van het gezwel zelf.

In veel gevallen is een klein myoom asymptomatisch.

Specialistische diagnose door een gynaecoloog en regelmatige follow-up zijn echter noodzakelijk.

De meest voorkomende uiting van uterusmyomen is een verandering in de menstruatiecyclus. Het gaat dan vooral om hevigere of langdurige bloedingen, pijnlijke menstruatie en druk (pijn) in de onderbuik.

Er kan ook sprake zijn van licht bloedverlies buiten de cyclus, pijn bij het vrijen, problemen met de stoelgang of problemen om zwanger te worden.

Naast regelmatige preventieve controles moet een vrouw onmiddellijk naar haar gynaecoloog gaan als ze ongewone symptomen en pijn krijgt.

De meest voorkomende symptomen van baarmoederfibromen:

• Zware menstruele bloedingen
• Zwak bloedverlies buiten de cyclus
• Pijnlijke menstruatie
• Pijn in de onderbuik
• Pijn in het bekkengebied
• Verhoogde druk in de onderbuik
• Zwelling in de buikstreek
• Bloedarmoede en bloedarmoede syndroom
• Pijn tijdens geslachtsgemeenschap
• Druk op de blaas
• Constipatie en overmatige winderigheid
• Problemen met zwanger worden

De diagnose van uterusmyomen wordt gesteld op basis van een uitgebreid gynaecologisch onderzoek. De patiënte wordt per vaginam onderzocht. Het is raadzaam om bloed af te nemen om het hemoglobinegehalte in het bloed te bepalen.

De gynaecoloog gebruikt een uitwendige abdominale echografie en een inwendige echografie via de vaginale ingang op een beeldscherm om de inwendige structuren van de baarmoeder van de patiënt te onderzoeken.

Doordat echografie gemakkelijk beschikbaar is, kunnen bijna alle soorten myomen onmiddellijk worden gediagnosticeerd.

De gynaecoloog kan de patiënt doorverwijzen voor een MRI (magnetic resonance imaging) of CT (computed tomography) scan om de zachte inwendige structuren beter in beeld te brengen en baarmoederspiergezwellen te lokaliseren.

In sommige gevallen wordt een hysteroscopie aanbevolen voor de patiënt.

Preventie van baarmoederfibromen

Er is geen preventie van baarmoederfibromen op zich, maar het is wel mogelijk om risicofactoren aan te pakken die mogelijk baarmoederfibromen kunnen veroorzaken.

Deze omvatten een gezonde levensstijl in termen van een aangepast gezond dieet, voldoende lichaamsbeweging, inname van de nodige vitaminen (B, D, E) en mineralen, beperking van alcohol-, tabaks- en cafeïnegebruik en het elimineren van spieronevenwichtigheden in het bekkengebied.

Het handhaven van de hormonale balans in het lichaam en de behandeling van andere gerelateerde medische diagnoses onder toezicht van een specialist wordt aanbevolen.

Voor de gezondheid van de vrouwelijke geslachtsorganen is het gebruik van de heilzame werking van kruiden aan te raden in termen van natuurlijke hulp. Dit zijn voornamelijk het gewone duizendblad, duizendblad, drumstick of braam en vele andere.

Het is echter raadzaam om een gynaecoloog te raadplegen bij het gebruik ervan, omdat ze afzonderlijk het niveau van bepaalde geslachtshormonen kunnen beïnvloeden.

Baarmoederfibromen en zwangerschap

Het problematische karakter van een myoom tijdens de zwangerschap hangt af van de grootte, de aard en de precieze lokalisatie.

Als het baarmoedermyoom klein is, geen risico's inhoudt en geen belemmering vormt voor de vaginale bevalling, kan de groei ervan alleen periodiek gecontroleerd worden. Het veroorzaakt dan geen gezondheidsrisico's.

Aan de andere kant, als het myoom de vrouw bloedingen, pijn, druk of andere gezondheidsproblemen bezorgt, is het raadzaam om het vóór de zwangerschap te verwijderen. Daarom zijn regelmatige preventieve onderzoeken en vroegtijdige diagnose en behandeling van baarmoedermyomen noodzakelijk.

Als een gezwel in de baarmoeder gezondheidsproblemen veroorzaakt tijdens een doorgaande zwangerschap, moet de toestand van het myoom regelmatig worden gecontroleerd en individueel met een gynaecoloog worden besproken.

Baarmoederfibromen en vrouwelijke vruchtbaarheid

Myomen kunnen de vruchtbaarheid van een vrouw op verschillende manieren beïnvloeden: vervorming van de baarmoederholte, onregelmatige groei, veranderingen in gevoeligheid en bloedtoevoer naar het endometrium (baarmoederslijmvlies) of lokale hormonale veranderingen.

Al deze aspecten kunnen op de een of andere manier de vruchtbaarheid van een vrouw verminderen en leiden tot onvruchtbaarheid.

Daarom is een nauwkeurige diagnose van vleesbomen en het bepalen van hun risico noodzakelijk.
Vruchtbaarheid = vruchtbaarheid, het vermogen om zich voort te planten.

Sommige hoog-risico myomen kunnen het verloop van de zwangerschap en de bevalling zelf negatief beïnvloeden. Er is ook een mogelijke associatie van myomen met een hoger risico op vroeggeboorte beschreven. Vroegtijdige diagnose en de introductie van gespecialiseerde behandeling zijn daarom essentieel.

Naast de aard van het myoom zelf speelt ook de ligging een belangrijke rol. Als het gezwel kleiner is maar wel in de baarmoederholte drukt, kan het opdringerig zijn.

Omgekeerd kan een groter myoom dat buiten de baarmoeder groeit geen problemen geven. Elk myoom is individueel en een specialistisch diagnostisch onderzoek is noodzakelijk.