Mannelijke onvruchtbaarheid: wat veroorzaakt mannelijke onvruchtbaarheid? Hoe het op te sporen

De vruchtbaarheid van mannen is de laatste jaren aanzienlijk afgenomen. Dit is te wijten aan een aantal invloeden, variërend van fysiologische en psychologische tot ongezonde levensstijlen. Ook externe factoren spelen een rol.

Mannelijke onvruchtbaarheid komt net zo vaak voor als vrouwelijke onvruchtbaarheid. Wat de oorzaken van onvruchtbaarheid, behandelingsmogelijkheden en preventie zijn, leer je in het artikel.

Onvruchtbaarheid bij mannen

Onvruchtbaarheid is een aandoening waarbij een vrouw niet zwanger kan worden na een jaar lang regelmatig onbeschermde geslachtsgemeenschap te hebben gehad.

Om ervoor te zorgen dat mannelijke zaadcellen genetisch materiaal van goede kwaliteit hebben, moeten ze aan bepaalde criteria voldoen: voldoende productie en aantal, de juiste vorm en het vermogen om in de juiste richting te bewegen.

De meest voorkomende oorzaak van onvruchtbaarheid is een slechte kwaliteit van het sperma.

Naast de fysieke gezondheid hebben ook de psychologische toestand, de levensstijl, het dieet en een aantal externe factoren een grote invloed op de vruchtbaarheid van de man.

Een veel voorkomende oorzaak van onvruchtbaarheid is een stoornis in de spermafysiologie. Mogelijke oorzaken zijn aangeboren afwijkingen en misvormingen van de voortplantingsorganen, obstructie van de eileiders, het niet indalen van de testikels in het scrotum, varicocele, hormonale of immunologische stoornissen en vele andere.

Artikel.

De oorzaak van onvruchtbaarheid hangt af van de fysiologie van het sperma zelf, de erectiele en ejaculatoire functie, de hormonale balans, psychosomatiek, levensstijl en de invloed van externe factoren.

Stoornis in de fysiologie van sperma

Een van de meest voorkomende oorzaken van verminderde vruchtbaarheid is een onvoldoende vermindering van het aantal zaadcellen en tegelijkertijd een vermindering van de kans op bevruchting van de eicel. Fysiologisch moeten er minstens 15 miljoen zaadcellen in 1 ml ejaculaat zitten. Als er minder zijn, spreken we van oligospermie.

Een ernstiger probleem is echter azoöspermie. In dit geval zijn er geen zaadcellen in het ejaculaat van de man en kan het kind niet op natuurlijke wijze worden verwekt.

Een andere reden voor onvruchtbaarheid kan onvoldoende motiliteit (beweeglijkheid van het sperma) of bepaalde morfologische defecten van de zaadcel zijn. Na de leeftijd van 45 jaar neemt de kwaliteit van het sperma bij een man aanzienlijk af. Als mannen ouder worden, gaat de bloeddoorstroming achteruit.

Naarmate mannen ouder worden, verslechtert de bloeddoorstroming en daalt het niveau van het hormoon testosteron. Dit is erg belangrijk voor het libido, de zin in seks, de productie en kwaliteit van sperma en de erectiele functie.

De belangrijkste functie van het hormoon testosteron is het stimuleren van de spermaproductie in de zaadballen - spermatogenese. De belangrijkste afname van testosteron treedt op na het 50e levensjaar van een man. Deze periode wordt ook wel andropauze genoemd.

Naast genetische factoren (chromosoomafwijkingen, aangeboren afwijkingen) en medische diagnoses (diabetes mellitus, obesitas, hormonale stoornissen, hart- en vaatziekten, oncologische ziekten...) wordt de kwaliteit van sperma ook negatief beïnvloed door een ongezonde levensstijl. Overmatige stress, alcoholgebruik of het roken van tabaksproducten en drugsgebruik hebben een negatieve invloed.

Ontwikkelingsstoornissen en genetische factor

Defecten aan de uitwendige genitale organen kunnen een aanzienlijk negatief effect hebben op de vruchtbaarheid. Genetische oorzaken zijn verantwoordelijk voor onvruchtbaarheid in ongeveer 5% van de gedetecteerde gevallen van mannelijke onvruchtbaarheid.

Afwijkingen op het Y-chromosoom zijn de meest voorkomende oorzaak van azoöspermie of ernstige oligozoöspermie met een spermaconcentratie van minder dan 5 miljoen/ml.

Epipadie en hypospadias, aandoeningen van de urethrale meatus waarbij een onvoldoende copulatoir orgaan wordt gevormd, zijn ook mogelijke genetische oorzaken.

Erectiestoornissen en ejaculatiestoornissen

Absolute erectiestoornissen zijn het onvermogen om een erectie - erectie van de penis - te bereiken, waardoor ejaculatie niet kan plaatsvinden.

Erectiele disfunctie, impotentie, is een stoornis in het proces van seksuele opwinding van een man. Hierbij is er sprake van een onjuiste expansie van bloedvaten en het vullen van de penis met bloed.

Erectiestoornissen en ejaculatiestoornissen manifesteren zich in verschillende vormen, bijvoorbeeld de afwezigheid van ejaculatie die droog orgasme wordt genoemd. Bij afwezigheid van ejaculatie komt het ejaculaat niet uit het geslachtsorgaan.

Retrograde ejaculatie, aan de andere kant, verwijst naar een aandoening waarbij het hoogtepunt plaatsvindt tijdens de geslachtsgemeenschap, maar het ejaculaat het lichaam niet verlaat, maar in plaats daarvan naar de blaas reist.

Testiculaire aandoening

Eenzijdige of bilaterale testiculaire aandoening is een veel voorkomende factor die de vruchtbaarheid van de man vermindert. Testiculaire schade kan voornamelijk gerelateerd zijn aan een testiculaire afstammingsstoornis en cryptorchisme, ontstekingsproces van de testis, infectie, hypoplasie of varicocele (vergroting en verwijding van de testiculaire vaten).

Als onderdeel van de diagnose kunnen spermastalen en puncties van de bijbal worden uitgevoerd om de status van de spermatogenese op te helderen.

Onvruchtbaarheid en andere diagnosen

Onvruchtbaarheid en verminderde vruchtbaarheid kunnen verband houden met andere medische diagnoses.

Verminderde vruchtbaarheid wordt in sommige gevallen geassocieerd met diabetes, endocrinologische aandoeningen, hart- en vaatziekten (hoge bloeddruk, cholesterol), neurologische aandoeningen of obesitas.

Vooral het gebruik van medicijnen met bijwerkingen, zoals medicijnen tegen hoge bloeddruk of antidepressiva, is een negatieve factor.

Risicofactoren zijn letsels aan de wervelkolom, bekkenletsels, herhaalde infecties of seksueel overdraagbare aandoeningen.

Ongezonde levensstijl en dieet

Een langdurig ongezonde levensstijl is een risicofactor voor veel ziekten. Vruchtbaarheid en spermakwaliteit vormen hierop geen uitzondering.

Langdurige blootstelling aan stress, een ongeschikt onevenwichtig dieet, gebrek aan lichaamsbeweging, overmatig alcoholgebruik, cafeïne, roken of drugsgebruik.

Het gebruik van anabole steroïden, drugs, marihuana en psychotrope stoffen brengt de vruchtbaarheid in gevaar. Overmatige blootstelling aan pesticiden, chemicaliën, zware metalen en gevaarlijke straling kan ook een negatief effect hebben.

Een negatieve factor is een plaatselijk verhoogde temperatuur van het testiculaire gebied. Dit kan worden veroorzaakt door strakke kleding, langdurige blootstelling aan hitte of frequent en langdurig werken op een laptop die op het bekken wordt geplaatst.

Bij rokers is er vaak een probleem met de bloedstroom naar de penis door verstopping van de bloedvaten. Giftige stoffen uit sigarettenrook verstoren ook de rijping van mannelijke zaadcellen, die daardoor de nodige beweeglijkheid verliezen.

Het is de psychogene factor die een belangrijke rol speelt bij erectie. Impotentie is vaak gerelateerd aan psychische aandoeningen zoals depressie, angst of overmatige langdurige blootstelling aan stress.

Naast de kwaliteit van de erectie heeft de psychogene factor ook betrekking op de seksdrive zelf, de vruchtbaarheid en het bereiken van de ejaculatie.

Factoren die de vruchtbaarheid beïnvloeden:

• Oudere leeftijd
• Erectiestoornissen
• Erectiestoornis
• Verlies van het hormoon testosteron
• Hormonale stoornissen en onevenwichtigheden
• Aangeboren en ontwikkelingsstoornissen
• Mechanische schade
• Cardiovasculaire aandoeningen
• Neurologische ziekten
• Obesitas
• Diabetes mellitus
• Farmacologische behandeling
• Roken van tabaksproducten
• Alcohol- en drugsgebruik

In de meeste gevallen wordt de diagnose gesteld door een uroloog of androloog. Het onderzoek naar onvruchtbaarheid bestaat uit het afnemen van een uitgebreide anamnese van de ziekten, diagnoses, verschijnselen, gebruikte medicijnen, levensstijl en andere factoren die van invloed zijn op de vruchtbaarheid van de man.

Het basiselement is een onderzoek van de genitale organen op de tast en met het blote oog. Het omvat ook een palpatieonderzoek van de prostaat per rectum (met de vinger van de arts over de anus van de patiënt).

Een oppervlakkig echografisch onderzoek van het urogenitale systeem is gebruikelijk voor een gedetailleerder beeld van de interne structuren van de organen.

Voor erectiestoornissen wordt een specifieke echografie van de penisslagaders en een onderzoek van de druk en de bloedstroom in de penis uitgevoerd. Prostaglandine stoffen die in het lichaam worden geïnjecteerd wekken kunstmatig een erectie op. Echografie wordt gebruikt om het vermogen van de bloedvaten van de penis om zich te verwijden aan te tonen.

Een spermiogram maakt deel uit van de basisdiagnose. Dit is een basisonderzoek van een spermamonster om de waarden en kwaliteit van het mannelijke sperma (beweeglijkheid, aantal, morfologie) te bepalen.

Bij pathologische bevindingen in het spermiogram moet een vervolgonderzoek worden uitgevoerd met een interval van ongeveer 2-3 weken.

Bij aandoeningen in de testiculaire regio kan sperma uit de testis worden verzameld en een punctie worden uitgevoerd om de status van defecte spermatogenese op te helderen.

Door het ejaculaat te kweken kan de aanwezigheid van een infectieziekte die de vruchtbaarheid en spermakwaliteit vermindert, worden opgespoord.

In sommige gevallen kan hormonaal onderzoek van een bloedmonster aangewezen zijn om het niveau van geslachtshormonen in het lichaam te bepalen.

De uroloog kan de patiënt aanraden om naar een andere gespecialiseerde arts te gaan - endocrinoloog, neuroloog, psychiater, enz.