Juveniele idiopathische artritis: symptomen van reuma, artritis bij kinderen?

Juveniele idiopathische artritis is een van de meest voorkomende langdurige reumatische ontstekingsziekten bij kinderen, maar ook een van de belangrijkste chronische problemen bij kinderen.

Wat betekent die lange naam, vraag je?

Juveniel = aandoening in de kindertijd. Preciezer gezegd verwijst deze term naar aandoeningen in de kindertijd die voor het 16e levensjaar zijn ontstaan.

Idiopathisch = een ziekte waarvan de oorzaak onbekend is.

Artritis = een algemene naam voor een ontstekingsziekte van de gewrichten.

De ziekte wordt ook aangeduid met de afkorting JIA.

Voor een preciezere definitie van deze jeugdvorm van artritis zie:
Het is elke vorm van artritis van ten minste één gewricht die optreedt vóór de leeftijd van 16 jaar, ten minste 6 weken duurt en een onbekende oorzaak heeft.

De basis van de ziekte is een auto-immuunontsteking. In principe wordt deze ontsteking veroorzaakt doordat de immuniteit van het kind niet goed werkt en de lichaamseigen cellen en weefsels aanvalt.

Het is een van de meest voorkomende chronische kinderreuma's. Ongeveer 2-20 gevallen per 100.000 kinderen. Meisjes worden 2 tot 3 keer vaker getroffen.

Door de link met de kinderleeftijd is het ook mogelijk om een indicatie te vinden dat juveniele idiopathische artritis twee belangrijke beginpieken heeft, namelijk:
bij kinderen jonger dan 3 jaar
en de tweede bij kinderen in de puberteit.

Er zijn 7 vormen van juveniele idiopathische artritis

Juveniele idiopathische artritis is niet één ziekte, maar brengt verschillende subtypes samen. En deze zijn onderverdeeld in 7 vormen.

De classificatie van juveniele idiopathische artritis werd in 2011 gewijzigd door de International League Against Rheumatism - ILAR International League of Associations for Rheumatology.

7 vormen van juveniele idiopathische artritis in de tabel

De oorzaken van juveniele idiopathische artritis zijn onbekend. Er wordt echter een multifactoriële invloed verondersteld.

=

Er zijn verschillende factoren betrokken bij het ontstaan van juveniele idiopathische artritis. De trigger is een combinatie van genetische aanleg en omgevingsfactoren, de invloed van de externe omgeving.

Achter het ontstaan van het probleem gaat een ontstekingsreactie schuil die de gewrichten en hun omgeving beschadigt. De auto-immuuncomponent geeft aan dat het gaat om een ziekelijk veranderde immuunreactie die de lichaamseigen cellen aanvalt.

Het gewricht bevat kraakbeen, dat een dempende rol heeft en het bot van het gewricht beschermt. Bovenop het kraakbeen ligt een dun laagje gewrichtsvloeistof, dat bestaat uit synovia.

Synoviale vloeistof = smeermiddel, vermindert wrijving.

De basis van de schade is een ontsteking van het synovium - synovitis.

Dit is de oorzaak van toegenomen vochtvorming in het gewricht. Tegelijkertijd neemt de synoviale laag toe. Er wordt overtollig pathologisch weefsel (pannus) gevormd. Het kraakbeen wordt geleidelijk vernietigd, wat wordt gevolgd door schade aan het bot in de buurt van het gewricht.

Ontsteking uit zich vervolgens als

1. pijn (dolor)
2. zwelling (tumor)
3. plaatselijke temperatuurstijging (calor)
4. roodheid (rubor)
5. verminderde functie (functio laesa)

Risicofactoren voor juveniele idiopathische artritis:

• genetische aanleg
• Familiegeschiedenis - geen directe overerving, maar verhoogde predispositie als er een familiegeschiedenis van reumatische aandoeningen is
• aanwezigheid van HLA-antigenen
• infectie - virus, bacterie, uitbraak na infectie
• hormonale veranderingen
• stress en langdurige psychologische overbelasting
• trauma
• medicatie - sommige medicijnen
• ontregeling van het autonome zenuwstelsel

Het risico op het ontwikkelen van juveniele idiopathische artritis is tot 12 keer hoger in het geval van familiair voorkomen.

Symptomen van juveniele idiopathische artritis worden gekenmerkt door de aanwezigheid van gewrichtsschade. Er kan slechts één gewricht aangetast zijn, maar ook meerdere gewrichten van het menselijk lichaam.

Verschillende subtypes treffen bij voorkeur kleine gewrichten, zoals de gewrichten van de handen of voeten. Andere treffen grote gewrichten, zoals de enkel, knie of heup.

Eén of vier gewrichten zijn oligoarticulair en vijf of meer zijn polyarticulair.

De vormen van juveniele idiopathische artritis en hun belangrijkste kenmerken staan in de tabel.

Inflammatoire gewrichtsbetrokkenheid heeft zijn typische symptomen.

Ontsteking uit zich door:
1. pijn
2. zwelling
3. temperatuurstijging in het ontstekingsgebied
4. rood worden van de huid boven het ontstoken gewricht
5. verminderde gewrichtsfunctie

De algemene symptomen bij artritis variëren tussen deze 5 verschijnselen. Variatie, intensiteit en combinatie met elkaar is mogelijk.

Typische gewrichtssymptomen:

• Gewrichtsstijfheid
  • karakteristiek vooral 's ochtends na het wakker worden en tijdens inactiviteit
  • verdwijnt binnen ongeveer 30-60 minuten
• gewrichtszwelling - gewrichtszwelling
• gewrichtspijn
• gevoeligheid in het gewrichtsgebied en de pezen
• roodheid van de huid over het gewricht
• warme huid over het gewricht
• opwarmen en bewegen verlicht het ongemak
• beperking van de gewrichtsmobiliteit - mank lopen, niet kunnen staan en mobiliteitsproblemen

Jonge kinderen kunnen hun subjectieve ongemak, zoals pijn of zwakte, nog niet uiten. Ze kunnen naar buiten toe mank lopen of normale bewegingsactiviteiten weigeren.

Verminderde mobiliteit en kreupelheid komen voor zonder verwonding.

Het kind kan ook toegenomen vermoeidheid, algemene vermoeidheid en zwakte vertonen. Hij kan klagen over pijn in zijn benen of armen na langdurig lopen en hanteren. Hij kan het moeilijker vinden om 's morgens uit bed te komen.

Bij juveniele idiopathische artritis is groeistoornis ook een mogelijkheid. Ontsteking van een nabijgelegen gebied van de groeispleet kan twee aandoeningen veroorzaken = asymmetrische groei van ledematen.

1. Stimulatie van de groeispleet door ontsteking = de ledemaat aan de kant van de ontsteking zal langer zijn
2. groeistop door voortijdige sluiting van de groeispleet = het ledemaat aan de ontstoken kant zal korter zijn.

Bijzondere aandacht moet worden besteed aan de handicap:

• kaakgewricht - kaakgewricht
  • pijn in het gewricht
  • beperking van mobiliteit - probleem met eten
  • ontwrichting van de kaak bij eenzijdige handicap
  • beperking van de kaakgroei - negatief effect op de tandgroei
• atlantoaxiaal gewricht - de verbinding tussen de schedel en de wervelkolom
  • ontstekingsproces veroorzaakt veranderingen in de nekwervels
  • risico op ruggenmergcompressie
  • pijn in de halswervelkolom en het hoofd
  • stijfheid in de nek

Extra-articulaire manifestaties van juveniele idiopathische artritis

Gewrichtsuitingen hoeven niet de enige te zijn.

Bij auto-immuunreuma komen vaak extra-articulaire problemen voor, die verschillende delen van het lichaam kunnen aantasten.

Oog- en visuele problemen

De ogen zijn een veelvoorkomend voorbeeld, maar ook het hart- en vaatstelsel of het spijsverteringsstelsel.

Bij sommige vormen komt ontsteking van de ogen vaak voor, zoals uveïtis (ontsteking van de iris), keratitis (ontsteking van het hoornvlies) of iridocyclitis (ontsteking van het voorste segment van het oog, d.w.z. de iris en het trilhaarlichaam).

De ogen en het bindvlies zijn rood, geïrriteerd en jeuken. In ernstige gevallen kan er een risico zijn op gezichtsstoornissen of zelfs blindheid.

Hart en bloedvaten

Een andere complicatie kan een ontsteking van het hartzakje (pericarditis) of een ontsteking van de hartspier (myocarditis) zijn. Een ontsteking van de bloedvaten (vasculitis) of een beschadiging van de longen is gevaarlijk.

Het spijsverteringsstelsel ook...

Mogelijk ook problemen gerelateerd aan het spijsverteringsstelsel. Hier kan het gaan om een aspecifieke ontsteking van de darm, maar ook om een vergroting van de lever.

Lymfeklieren

We kunnen de vergroting van de lymfeklieren niet vergeten, die ook in de vorm van het hele lichaam kan voorkomen als een gegeneraliseerde lymfadenopathie. Plus vergroting van de milt.

En hoe zit het met de huid?

Op de huid treedt bij systemische juveniele idiopathische artritis huidhechting op in de romp en de bovenste ledematen.

De psoriatische vorm wordt gekenmerkt door het verschijnen van een kaartachtige roodheid van de huid met de vorming van witte schilfers die afschilferen.

Reuma wordt ook gekenmerkt door de vorming van reumaknobbels die uitwendig duidelijk zichtbaar zijn.

Algemeen ongemak komt ook vaak voor.

Daarnaast komen algemene symptomen vaak voor tijdens het verloop van de ziekte, bijvoorbeeld

• vermoeidheid
• toegenomen vermoeidheid
• vermoeidheid
• spierzwakte
• stijging van de lichaamstemperatuur tot koorts
• zweten, nachtelijk zweten
• labiliteit en gewichtsverlies
• stemmingsstoornissen, angst tot depressie
• pijn gemeld als pijn in het hele lichaam, gewrichten, spieren - zoals bij een virale infectie
• trage groei en groeiachterstand

De diagnose in de juveniele vorm wordt uitgevoerd door een kinderarts en een kinderreumatoloog. Specialisten van andere disciplines (oogarts, cardioloog, longarts, enz.) kunnen erbij betrokken zijn.

Een reumatologisch onderzoek, bloed- en urineonderzoek voor laboratoriumtests en evaluatie van ontstekings- en reumafactorparameters, evenals routinematige bloedtellingen en andere tests worden ook uitgevoerd.

Tijdens de beginfase is opname van het kind in het ziekenhuis soms noodzakelijk, vooral bij jongere kinderen en wanneer er sprake is van een acute exacerbatie en koorts.

Er wordt een differentiële diagnose gesteld en de precieze oorzaak van de problemen wordt bepaald.

Beeldvormende methoden zoals röntgen, CT, MRI, echografie zijn ook belangrijk, evenals artroscopie of synoviale biopsie.

Vertraging in de diagnose = vertraging in de behandeling. Dit kan tijdelijke invaliditeit of blijvende invaliditeit betekenen.

Het verloop van de ziekte wordt gekenmerkt door variabiliteit en individuele kenmerken. De manifestaties van de ziekte bepalen natuurlijk de juiste vorm van het subtype.

Juveniele idiopathische artritis is een ziekte die ontstaat voor de leeftijd van 16. Soms komt het voor bij kinderen jonger dan 3 jaar, soms bij oudere en adolescente kinderen.

Psoriatische artritis en polyarticulaire juveniele idiopathische artritis positief voor reumafactor met een overwicht bij meisjes. Daarentegen komt artritis met enthesitis vaker voor bij jongens.

Bij systemische juveniele idiopathische artritis is het gebruikelijk dat koorts en andere algemene klachten eerst optreden, maar ook dat ze samengaan.

Er kan slechts één gewricht aangedaan zijn, maar ook meerdere gewrichten van het lichaam. Dit zijn ofwel kleine gewrichten van de hand en voet, of grote gewrichten zoals de enkel, knie, heup. Aan één kant of beide.

Het risico op complicaties is vergelijkbaar.

Er kan niet worden gezegd dat elk kind hetzelfde verloop zal hebben en met dezelfde snelheid van progressie of ernst.

Jonge kinderen weten niet hoe ze hun problemen moeten uiten. Ouders kunnen bij hen toegenomen vermoeidheid of bewegingsweigering en mank lopen opmerken.

Het is een langdurige ziekte die langzaam kan beginnen, maar ook snel kan verlopen met aanzienlijke pijn en geassocieerde extra-articulaire klachten.

Reuma betekent slepen, slepen. Het is een langdurige ziekte die progressief is, vooral als ze verwaarloosd wordt.

Er zijn twee stadia van de ziekte, remissie en terugval.

Remissie = een periode met een afname van het ongemak - relatief vrij van artritis. Er is geen behandeling of alleen een onderhoudsbehandeling nodig.

Terugval = stadium van terugkeer van ziektesymptomen. Treedt op na een periode van rust die minstens 6 maanden heeft geduurd.

Vroegtijdige opsporing van juveniele idiopathische artritis en vroegtijdige behandeling helpt de progressie (ziekteprogressie) te verminderen, het ongemak te verlichten en late complicaties te vermijden.