Behandeling van hyperthyreoïdie: hormoonmedicijnen en chirurgie?

Als hyperthyreoïdie wordt veroorzaakt door een ontsteking van de schildklier, is de behandeling gericht op het behandelen van deze ontsteking. In dit geval worden de verhoogde hormoonspiegels weer normaal nadat de ontsteking is genezen. Langdurige behandeling is niet nodig.

Als de ziekte wordt veroorzaakt door de ziekte van Graves-Basedow, wordt deze farmacologisch behandeld, met thyrostatica en bètablokkers (medicijnen voor hart en hartslag). De behandeling is in dit geval langdurig en duurt meestal een jaar tot anderhalf jaar. Na drie maanden kan echter al verbetering van de aandoening worden verwacht.

Bij de behandeling met thyrostatica wordt gekozen voor een shockbehandeling met een hoge dosis. Vervolgens wordt de dosis verlaagd op basis van de resultaten van het onderzoek. Als de primaire oorzaak niet bekend is, is het natuurlijk noodzakelijk om een diagnose te stellen. Thyrostatica verminderen de productie van hormonen.

Als langdurige medicatie niet werkt of als de hormoonspiegels weer abnormaal worden, is de beste oplossing een definitieve operatie. Deze bestaat uit het verwijderen van de schildklier. Deze verwijdering wordt ook wel thyroïdectomie genoemd.

Na een chirurgische verwijdering loopt een persoon het risico op hypothyreoïdie, wat een tekort aan schildklierhormonen is. De hormonen moeten dus kunstmatig aan het lichaam worden toegediend. Een alternatief voor verwijdering is radioactief jodium, dat door de schildklier wordt opgevangen en dus lokaal werkt. Dit type behandeling is niet geschikt voor zwangere vrouwen.

Tijdens de behandeling is het noodzakelijk om lichamelijke activiteit te beperken en, natuurlijk, psychologische stress te elimineren. De snelheid en effectiviteit van de behandeling is individueel. De tijdsduur varieert van persoon tot persoon. Het kan weken, maar ook maanden zijn. Daarom is het belangrijk om de behandeling vol te houden en niet te onderbreken.