Herpes genitalis: hoe ziet het eruit en welke symptomen heeft het? Preventiemethode

Herpes genitalis, ook wel bekend als herpes genitalis, is een virusziekte die wordt veroorzaakt door een type herpes simplex virus. In het geval van een infectie van de genitaliën is het meestal van het subtype HSV-2. Het is een veel voorkomende infectieziekte die voornamelijk wordt overgedragen door seksueel contact.

Herpes genitalis is een veel voorkomende infectieziekte die voornamelijk wordt overgedragen via seksueel contact en wordt geclassificeerd als een seksueel overdraagbare aandoening (SOA).

Genitale herpes wordt gekenmerkt door zijn onaangename uitwendige manifestaties in het genitale gebied.

Herpes simplex genitalis manifesteert zich op de slijmvliezen en de huid rond de genitaliën, bij vrouwen vooral rond de vagina, schaamlippen en bij mannen meestal aan het uiteinde van de genitaliën.

Kenmerkend voor herpes genitalis is de latentie. Het virus kan lang overleven en 'slapen' in het menselijk lichaam. Het vermenigvuldigt zich niet en migreert naar de achterste spinale ganglia (zenuwstelselformaties).

Verborgen voor de beschermende cellen van het immuunsysteem wacht het op een gelegenheid om het organisme en de immuniteit van de gastheer te verzwakken, wanneer het virus reactiveert.

Genitale herpes is een ziekte met een relatief korte incubatietijd. Vanaf de eerste infectie of het eerste contact van het virus met het organisme verschijnen al snel de eerste zichtbare symptomen.

De gebruikelijke incubatietijd van het herpes simplex virus varieert meestal van 2 tot 7 dagen.

Genitale herpes wordt overgedragen via de slijmvliezen.

Het virus wordt voornamelijk overgedragen via seksueel contact (speeksel, bloed, vaginale afscheidingen of mannelijk ejaculaat), anaal en oraal contact. Het virus wordt rechtstreeks overgedragen van de gastheer op de besmette persoon.

Zelfs mechanische seksuele barrièrebescherming (condoom) biedt mogelijk geen 100% bescherming tegen herpes genitalis.

Overdracht kan ook plaatsvinden door direct contact van de huid of slijmvliezen met de herpes. In zeldzame gevallen is overdracht door een besmet voorwerp zoals bestek, een handdoek of een spons ook mogelijk. Buiten contact met een levend organisme sterft het virus echter zeer snel.

Zoals bij de meeste geslachtsziekten komt herpes simplex genitalis vaker voor bij het vrouwelijk geslacht. Dit komt door de overmatig vochtige en warme vaginale omgeving, die ideale omstandigheden creëert voor de ontwikkeling van micro-organismen.

Een mogelijke manier van overdracht is de overdracht van de virusinfectie van moeder op kind perinataal, d.w.z. tijdens de bevalling. De meest voorkomende manier van overdracht is echter tijdens de vaginale bevalling via het natuurlijke geboortekanaal.

Daarom is regelmatige gezondheidscontrole en overleg met een arts tijdens de zwangerschap noodzakelijk.

Herhaling en reactivering van de infectie kan optreden als het virus van een latente sluimerende fase weer overgaat in een actieve fase.

Dit is de periode waarin het lichaam geestelijk en lichamelijk verzwakt is door verslechtering van het immuunsysteem, overmatige blootstelling aan stress, hormonale onbalans of irritatie van het genitale gebied.

In sommige gevallen is de HSV-infectie asymptomatisch zonder zichtbare symptomen, waardoor de persoon een potentiële stille drager is.

Een andere mogelijkheid is dat het virus zich latent gedraagt, sluimerend en wachtend op een verzwakking van de immuniteit van het lichaam. In de meeste gevallen worden de symptomen van herpes genitalis echter al zichtbaar enkele dagen nadat de besmette persoon is geïnfecteerd.

Het kenmerkende symptoom van herpes genitalis is de vorming van talrijke met vocht gevulde blaasjes in het genitale gebied.

In het begin is er een verhoogde roodheid waar zich een kleine blaas vormt. Later beginnen zich kleine blaasjes te vormen die zich verspreiden naar het genitale gebied.

In het volgende stadium worden de blaasjes groter en breder, hopen ze vocht op en barsten ze.

Bij vrouwen is de schaamstreek het meest aangetast en bij mannen de voorhuid en de eikel. Bij anale geslachtsgemeenschap kunnen het anale gebied en het rectum worden aangetast.

Bij orale geslachtsgemeenschap kunnen de mondholte en de lippen worden aangetast.

Naast de vorming van karakteristieke vochtblaasjes kan genitale herpes ook gepaard gaan met geassocieerde interne symptomen zoals hoofdpijn, vergrote lymfeklieren, misselijkheid of pijn bij het plassen en vele andere.

De meest voorkomende symptomen en uitingen van herpes genitalis zijn:

• Karakteristieke blaasjes in het genitale gebied
• Roodheid met jeuk in het genitale gebied
• Vergroting van de lymfeklieren
• Toegenomen vermoeidheid
• Algemene zwakte en malaise
• Hoofdpijn
• Spierpijn
• Misselijkheid
• Verhoogde temperatuur
• Ongemak bij het plassen
• Vaginale afscheiding

De diagnose van de ziekte wordt uitgevoerd door middel van een specialistisch onderzoek door een arts. In het geval van herpes genitalis wordt de vrouw onderzocht door een gynaecoloog, de man door een dermatoveneroloog of uroloog.

De medische voorgeschiedenis van de patiënt wordt afgenomen en er wordt een onderzoek door middel van onderzoek en palpatie uitgevoerd. De arts gebruikt klinisch en laboratoriumonderzoek om de aanwezigheid van het herpes simplex virus en zijn specifieke subtypes (HSV-1, HSV-2) te beoordelen aan de hand van een bloedmonster.

Het bloed van de patiënt wordt afgenomen om de aanwezigheid van antilichamen tegen het virus te bepalen. De bloedtest kan het virus zelf opsporen voordat de eerste uiterlijke tekenen van infectie verschijnen.

Het wordt ook uitgevoerd als seksueel contact met een besmette persoon wordt vermoed.

In veel gevallen wordt een kweektest in de vorm van een wattenstaafje uitgevoerd om de aanwezigheid van het virus op te sporen. Het wattenstaafje is een korte test die wordt uitgevoerd met een speciaal wattenstaafje en is niet pijnlijk voor de patiënt.

Als de test positief is voor de aanwezigheid van het herpes simplexvirus, is het noodzakelijk om de huidige seksuele partners te informeren. Op deze manier is het mogelijk om tijdig een diagnose te stellen, te behandelen en verdere verspreiding van het virus te voorkomen.

Preventie van herpes genitalis

Preventie van overdracht van genitale herpes simplex-infectie omvat seksuele onthouding en een niet-promiscue levensstijl (niet vaak wisselen van seksuele partner).

De ideale keuze is om je te laten testen op de aanwezigheid van het virus en andere SOA's in het lichaam van beide partners en vervolgens trouw te blijven aan één seksuele partner.

Regelmatige preventieve controles bij een gynaecoloog of uroloog worden sterk aanbevolen. Als er ongewone symptomen optreden, moet zo snel mogelijk medische hulp worden gezocht.

Vanwege het gemakkelijke verloop van de ziekte is het raadzaam om een stabiel sterk immuunsysteem en een hoge immuniteit van het organisme te hebben.

Tips om herpes genitalis te voorkomen

• Veilige seksuele gemeenschap
• Beperk promiscuïteit
• Regelmatige intieme hygiëne
• Preventieve controles bij een arts
• Sterk immuunsysteem
• Testen op seksueel overdraagbare aandoeningen

Mythes en feiten over herpes genitalis

Mythe: Een condoom voorkomt 100% overdracht van het herpes simplex virus.

Het condoom als mechanische seksuele barrière kan in sommige gevallen de procentuele kans op infectie voorkomen of verminderen, maar wordt niet beschouwd als een betrouwbare en 100% bescherming tegen overdracht van het virus.

Feit: Het vrouwelijk geslacht loopt een hoger risico om het virus op te lopen.

Het vrouwelijke geslacht is iets vatbaarder voor het ontwikkelen of overdragen van een infectie in het lichaam. De interne omgeving van de vagina is vochtig, warm en gevoelig voor de vorming van microscheurtjes in het slijmvlies tijdens geslachtsgemeenschap.

Hierdoor is het een ideale poort voor de overdracht en vermenigvuldiging van hetherpes simplex genitale virus.

Mythe: Genitale herpes kan ook worden genezen met een "grootmoeders recept".

Genitale herpes wordt niet aanbevolen om te worden behandeld met thuisrecepten. Professionele onbehandelde genitale herpes kan leiden tot latere gezondheidsproblemen. Alternatieve natuurlijke behandeling ondersteuning in de vorm van kruiden is een voordeel, maar niet de primaire oplossing.

Het wordt aanbevolen om thuisrecepten te overleggen met de behandelend arts.

Feit: De virusziekte is gevaarlijk tijdens de zwangerschap.

Genitale herpes en de zwangerschapsperiode van een vrouw is zeker geen veilige combinatie. Bij een uitgebreide infectie van de ziekte kan het virus door de moeder worden overgedragen op de foetus.

Het grotere probleem is echter de geboorte zelf, waarbij de baby besmet kan raken tijdens het passeren van het natuurlijke geboortekanaal van de moeder. Het ideaal is om deze situatie te voorkomen door de ziekte te voorkomen.

Als het genitale virus tijdens de zwangerschap in het lichaam aanwezig is, is regelmatige follow-up bij een gynaecoloog noodzakelijk om de behandeling te bepalen. Het is noodzakelijk om de gezondheid van zowel moeder als kind voor en na de bevalling in de gaten te houden.