Eierstokkanker. Een vroege diagnose redt het leven: hoe kan het worden opgespoord?

Eierstokkanker wordt ook wel eierstokkanker genoemd.

Elke vrouw van elke leeftijd kan te maken krijgen met eierstokkanker.

Deze ziekte treft jaarlijks wereldwijd een kwart miljoen vrouwen. Vroege opsporing van de ziekte is belangrijk voor een succesvolle behandeling.

De eierstokken zijn een paarsgewijs ovaalvormig orgaan dat zich in een klein bekken bevindt. Elke maand in het voortplantingsleven van een vrouw produceren ze een eicel die klaar is voor bevruchting en het vrouwelijke geslachtshormoon oestrogeen.

Hoe ontstaat kanker?

Kanker ontstaat wanneer cellen muteren en een fout in hun DNA hebben.

Na de mutatie groeit en vermenigvuldigt de cel zich snel. Er ontstaan meer abnormale cellen en een tumor. De abnormale cellen overleven nadat de gezonde cellen zijn afgestorven. Ze kunnen omliggende weefsels binnendringen. Sommige van hen kunnen loslaten en naar elders in het lichaam reizen. Dit wordt metastase genoemd.

Eierstokkanker wordt veroorzaakt door cellen in de eierstok die plotseling beginnen te groeien en te vermenigvuldigen. Ze vormen een cluster van cellen - een tumor.

Tumoren worden op basis van hun kwaadaardigheid onderverdeeld in

Kwaadaardig - Kwaadaardige tumoren groeien snel en verspreiden zich in de omgeving. Ze dringen gezond weefsel binnen en vormen andere afzettingen, waardoor ze uitzaaien. Ze kunnen groot worden en problemen veroorzaken doordat ze op omliggende organen drukken.

Goedaardig - Niet-kwaadaardige tumoren (zogenaamde valse tumoren) groeien langzaam en dringen niet in de omringende weefsels binnen. Het zijn verschillende formaties zoals een cyste, abces, myoom. Ze kunnen groot zijn, gevuld met vloeistof, bloed, pus. Ze zijn meestal omcirkeld. Bij een operatie wordt het hele letsel verwijderd.

Semi-maligne tumoren - Hun biologisch gedrag is niet duidelijk. We weten niet hoe ze zich ontwikkelen. Het zijn tumoren die tussen goedaardig en kwaadaardig in zitten.

De oorzaak van eierstokkanker is niet duidelijk. Sommige factoren verhogen het risico op eierstokkanker.

Het treft meestal oudere vrouwen na de leeftijd van 50 jaar en vrouwen na de menopauze.

Een familiegeschiedenis van erfelijke genetische aandoeningen met borst- of eierstokkanker verhoogt het risico op eierstokkanker voor een vrouw.

Gezonde vrouwen hebben een lager risico dan vrouwen met een erfelijke aanleg. Het optreden van borstkanker bij de moeder of zus vóór de leeftijd van 50 jaar en het optreden van bilaterale borst- en eierstokkanker in de familie verhoogt het risico. In dergelijke gevallen worden genetische tests uitgevoerd.

Andere risicofactoren zijn

Voortplantingsfactoren - Ook het hogere aantal ovulaties in het lichaam verhoogt het risico. Dit wordt veroorzaakt door een vroege menstruatie en een laat begin van de menopauze.

Ovariële tumoren die ontstaan uit oppervlaktecellen (type epitheel) worden toegeschreven aan de invloed van oestrogeen.

Leeftijd - Eierstokkanker kan op elke leeftijd voorkomen, maar vrouwen na hun 50e lopen meer risico.

Gewicht - Obesitas verhoogt het risico op kanker en andere ernstige ziekten.

Endometriose - Het baarmoederslijmvlies komt overal in het lichaam voor en tast andere organen in de buurt ervan aan.

Roken

Gebruik van bepaalde vruchtbaarheidsmedicijnen of hormoonbehandelingen

Komt vaker voor bij vrouwen die nog nooit bevallen zijn of die na hun 35e hun eerste kind kregen.

Preventie

Geen enkele preventiemethode kan eierstokkanker voorkomen. Er zijn wel manieren om het risico te verkleinen.

hormoonarme anticonceptiepillen die langer dan 5 jaar worden ingenomen, verminderen het risico op eierstokkanker met 40%, maar ze verhogen andere risico's. Uw arts zal u de meest geschikte vorm van anticonceptiepillen aanbevelen.

Borstvoeding en zwangerschap verminderen het risico.

Het verwijderen van de baarmoeder vermindert het risico op eierstokkanker.

Het vermijden van overgewicht, roken en andere risicofactoren vermindert het risico.

Een gezonde levensstijl, inname van veel fruit en groenten, zonder toegevoegde suikers en vetten vermindert het risico.

Als er een familiegeschiedenis van eierstok- of borstkanker is, kan een genetisch consulent worden geraadpleegd. Hij of zij zal een eventuele genmutatie opsporen. Op basis van de resultaten zal hij of zij overwegen de eierstokken later te verwijderen om kanker te voorkomen.

In het beginstadium van eierstokkanker zijn er weinig of geen symptomen.

Daarom is het heel belangrijk dat u uw lichaam in de gaten houdt en kent. Het belangrijkste is dat u regelmatig, eens per jaar, op controle gaat bij uw gynaecoloog.

In het beginstadium kunnen de symptomen zich manifesteren als een onaangename druk in de onderbuik. Dit wordt vaak toegeschreven aan het premenstrueel syndroom. Ook het prikkelbare darmsyndroom of frequente aandrang om te plassen kunnen voorkomen.

Bij eierstokkanker nemen deze symptomen niet af, maar blijven ze bestaan en verergeren ze.

Vroege symptomen zijn

• Buik- en bekkenpijn
• Onverwacht vaginaal bloedverlies
• pijn in de rug
• Opgeblazen gevoel en buikpijn
• Indigestie, snel gevoel van verzadiging
• Frequent urineren, plotselinge aandrang tot urineren
• Ontlastingsstoornissen, diarree, verstopping

Als een van deze symptomen langer dan 2 weken aanhoudt, is het verstandig een arts te raadplegen.

Andere mogelijke symptomen:

• Vergrote lymfeklieren in de lies, hals, oksel of net boven het sleutelbeen
• Toegenomen vermoeidheid
• Duizeligheid
• Pijn bij het vrijen
• Geen eetlust, vol gevoel na kleine hoeveelheden voedsel
• Onregelmatige menstruatiecyclus
• Toename van de buikomtrek
• Gewichtsverlies of -toename, vooral in de buikstreek
• Vaginale afscheiding, kleurloos, wit of bloederig

Hoe eerder kanker wordt vastgesteld, hoe groter de kans op genezing.

Vaak neemt een vrouw de aanhoudende symptomen niet serieus en zoekt ze laat medische hulp. Dan is behandeling niet meer mogelijk.

De diagnose eierstokkanker is zeer moeilijk. Zelfs bij regelmatig gynaecologisch onderzoek is het mogelijk dat de kanker niet in een vroeg stadium wordt ontdekt.

Als er al symptomen zijn, is het noodzakelijk een onderzoek door een arts te ondergaan.

De basis voor de diagnose is een beoordeling van de medische voorgeschiedenis en een gynaecologisch onderzoek.

Dit wordt gevolgd door een gynaecologisch echo-onderzoek van het kleine bekken en een transvaginaal echo-onderzoek. De arts probeert afwijkingen van het normale op te sporen.

Er wordt bloed afgenomen voor bloedonderzoek en oncomarkers.

De deskundige garant van het artikel Zuzana Kožlejová, MD, PhD, vult aan.

Verder onderzoek:

Röntgenfoto van de borstkas

CT-scan van de buik en het bekken

MRI van de buik en het bekken

Een biopsie wordt vaak uitgevoerd tijdens een operatie voor eierstokkanker, om het exacte type kanker vast te stellen.

In het beginstadium heeft een vrouw misschien geen zichtbare symptomen. Het is heel moeilijk om eierstokkanker tijdens een routine gynaecologisch onderzoek op te sporen. Soms treedt het in stilte op , zonder vroege symptomen.

Veel vrouwen komen naar de dokter in een vergevorderd stadium van eierstokkanker. Tot dan toe hebben ze geen problemen gehad en niet gelet op symptomen zoals een opgeblazen gevoel of vergrote knobbels.

Het verloop van eierstokkanker kan zich op verschillende manieren manifesteren.

Naarmate de tumor zich ongecontroleerd vermenigvuldigt, gezonde cellen binnendringt en uitzaait, beginnen onverklaarbare buikpijn, een opgeblazen gevoel en buikklachten op te treden. Pas in een vergevorderd stadium zijn de symptomen het meest uitgesproken. Op dat moment kunnen er al kankercellen in de omliggende organen zitten, met name in de baarmoeder. Dit verslechtert de prognose.

Zodra een tumor is ontdekt, moet een reeks tests worden uitgevoerd om het type en het stadium van de eierstokkanker vast te stellen.

Tijdens een biopsie wordt een monster van het kankerweefsel genomen. Het weefsel wordt zorgvuldig onder een microscoop onderzocht. Aan de hand van het uiterlijk van het weefsel waaruit de kanker is voortgekomen, wordt het type weefsel onderscheiden.

De soorten eierstokkanker worden als volgt onderscheiden

• Epitheliaal- tot 90% van alle eierstokkankers - sereus, mucineus, endometrioïde, plaveiselcelcarcinoom.
• Niet-epitheliale vormen 10%.

Het stadium van de tumor wordt bepaald door de grootte van de tumor, de verspreiding naar de omgeving en de betrokkenheid van lymfeklieren.

Stagering

1. Stadium - De kanker is alleen in de eierstok aangetroffen.
2. Stadium - De kanker heeft één of beide eierstokken aangetast en is uitgezaaid naar de omgeving.
3. Stadium - De kanker heeft één of beide eierstokken en het gebied boven het bekken aangetast of is uitgezaaid naar de lymfeklieren.
4. Stadium - De kanker heeft verre organen aangetast.

Behoud van vruchtbaarheid

Vrouwen die op jonge leeftijd eierstokkanker hebben overwonnen, hebben moeite om in de toekomst zwanger te worden. Dit kan het gevolg zijn van de kankerbehandeling, bestraling, chemotherapie of chirurgische verwijdering van de eierstokken.

De huidige opties voor vruchtbaarheidsbehoud omvatten:

• Invriezen van het embryo, de bevruchte eicel
• Invriezen van een onbevruchte eicel
• verwijdering van slechts één door kanker aangetaste eierstok; de andere gezonde eierstok blijft over