Behandeling van buitenbaarmoederlijke zwangerschap: zwangerschapsonderbreking, medicatie, chirurgie

De behandeling hangt af van de toestand van de vrouw, haar leeftijd, de plaats van de buitenbaarmoederlijke zwangerschap en de bevindingen. Er wordt ook rekening gehouden met het behoud van de vruchtbaarheid van de vrouw.

In de eerste plaats is de behandeling gericht op de tijdige beëindiging van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Er is een groot risico op ruptuur of bloeding door de afsluiting van het orgaan, wat altijd het leven van de moeder bedreigt.

Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap treedt ofwel necrose van de foetus op terwijl deze nog in ontwikkeling is, ofwel de geboorte van een aangetaste pasgeborene.

De beëindiging van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt bepaald door de toestand van de moeder en de positie van de foetus.

Bij een acute aandoening die het leven van de moeder bedreigt, bij veel bloedverlies en bij risicopatiënten wordt een chirurgische noodsnede gemaakt. Op dat moment wordt de buikwand opengesneden om rechtstreeks toegang te krijgen tot de buikholte en de buitenbaarmoederlijke zwangerschap te verwijderen. Als de foetus zich in de eierstok bevindt of de eileider heeft beschadigd, moet deze volledig worden verwijderd.

Een andere optie is laparoscopie, een van de minst invasieve methoden. Tijdens de laparoscopie worden procedures uitgevoerd zoals het verwijderen van de foetale eicel, het doorsnijden van de eileider en het verwijderen van de eileider.

Systemische behandeling met methotrexaat, dat het DNA in snelgroeiende weefsels blokkeert, wordt ook gebruikt. Het gebruik ervan is echter aan strenge criteria gebonden en kan meestal maar bij een derde van de vrouwen worden toegepast.

Het is ook belangrijk om de vrouw regelmatig te controleren, vooral vanwege het risico op inwendige bloedingen of pijn.