Boulimia: Wat zijn de oorzaken, symptomen, gevolgen en behandeling?

Boulimia wordt ook wel mentale boulimia genoemd, technisch gezien boulimia nervosa. Deze stoornis wordt geclassificeerd als een eetstoornis. De bekende anorexia behoort ook tot deze groep.

Eetstoornissen zijn beschavingsziekten.

Iemand lijdt aan het ziekelijke idee dat hij of zij er dun uit moet zien en een gezond leven moet leiden. Hij of zij beperkt of vermindert op een andere manier overmatig gewicht. De stoornis wordt meestal veroorzaakt door een andere psychische aandoening, zoals ernstige stress, traumatische ervaringen of vaak de scheiding van ouders.

Vooral jonge mensen hebben last van eetstoornissen. Vooral meisjes hebben er last van, tot wel 10 keer vaker dan jongens. De incidentie is het hoogst tijdens de puberteit en adolescentie, tussen de 13 en 18 jaar, waarbij boulimia meestal optreedt tussen de 17 en 18. Geschat wordt dat ongeveer 1-3% van de vrouwen in deze periode boulimia heeft.

Deze schatting is slechts bij benadering, omdat het erg moeilijk is om de stoornis vast te stellen. Veel jonge meisjes hebben geleerd om boulimia perfect te verbergen, hetzij voor hun vrienden of hun familie. Ze slagen erin om hun probleem te verbergen, soms jarenlang.

Wat is boulimia?

Boulimia is een eetstoornis met een episodisch, eetbui-achtig karakter. Periodes van overmatige voedselinname worden afgewisseld met pogingen om de calorie-inname en de gewenste lichaamsvorm te behouden. Periodes van eetbuien kunnen worden afgewisseld met overmatige uithongering. Naast de morbide uithongering helpen andere mechanismen de lijder hierbij. De boulimia gebruikt bijvoorbeeld het volgende om zijn of haar gewicht onder controle te houden:

• braken na het eten
• perioden van uithongering
• buitensporige tot gevaarlijke lichamelijke activiteit
• laxeermiddelen
• diuretica, d.w.z. urine stimulerende middelen

Een boulimia heeft een ziekelijke controle over voedselinname, d.w.z. calorieën. Hij probeert diëten te volgen om zijn lichaamsgewicht en proporties te behouden. Het lichaamsgewicht van de boulimia is echter gemiddeld of iets boven de BMI-norm (body mass index). Dit onderscheidt hem fysiek niet van andere mensen en helpt hem om de stoornis te verbergen.

Boulimia gaat ook gepaard met andere psychologische problemen, zoals een laag zelfbeeld, angst, emotionele instabiliteit en langdurige stress, maar ook nervositeit, frustratie of eenzaamheid. En door deze psychologische problemen wordt boulimia verergerd.

Boulimia wordt sinds 1979 beoordeeld als een aparte stoornis. De vorm was al bekend in het oude Rome, toen feesten werden gevierd door te veel te eten en vervolgens de maag vrij te maken voor verdere voedselinname. En dit werd gedaan in het bijzijn van andere mensen, niet in het geheim.

Het boulimia-patiënt probeert zijn slechte mentale toestand te bezweren door te veel te eten. Vervolgens voelt hij wroeging, wekt hij braakneigingen op of doet hij aan andere calorietekortpraktijken. Beide mechanismen, overeten en braken, helpen op de korte termijn om angst en spanning te verlichten. Op de lange termijn hebben ze echter geen effect.

De belangrijkste kenmerken van boulimia zijn:

• dwangmatige preoccupatie met voedsel, onweerstaanbare hunkering naar voedsel en eetbuien
• een poging om de gevolgen van overeten te onderdrukken door braken, uithongering of laxeermiddelen
• angst voor overgewicht en obesitas

Boulimia wordt onderverdeeld in twee typen:

• purgatief, waarbij de boulimia zichzelf zuivert van voedsel door braken, laxeermiddelen of diuretica.
• niet-purgatief type, waarbij hij niet loutert, maar gebruik maakt van vasten, overmatige lichamelijke activiteit om zich te beheersen

De oorzaken van boulimia zijn multifactorieel, wat betekent dat sociale, lichamelijke en psychologische factoren betrokken zijn bij de uitbraak. Sociaal betekent dat het wordt veroorzaakt door de sociale overtuiging dat je dun moet zijn om gezond en gelukkig te zijn.

Televisie, modetijdschriften, modellenwerk hebben een groot sociaal effect. Meisjes in hun tienerjaren worden vergeleken met modellen, modellen, actrices. Multimedia is daarom een sterke factor. Er wordt echter gemeld dat dit meestal een secundaire invloed is. Psychologische en genetische aanleg speelt een grote rol.

Biologische invloeden omvatten:

• genetische aanleg, erfelijkheid
• individuele lichamelijke aanleg
• hormonale stoornissen

Het is inmiddels bekend dat boulimia ook kan worden veroorzaakt door andere psychische stoornissen, zoals angst of depressie, maar ook als gevolg van overmatige psychische belasting, onvervulde verwachtingen of ernstige stress.

Predisponerende factoren zijn onder andere een instabiel karakter, inadequate ouderlijke zorg of verwaarlozing, maar ook mishandeling. Een familiegeschiedenis van obesitas en obesitas bij kinderen of alcoholisme bij de ouders zijn ook negatieve factoren.

Stressvolle levensgebeurtenissen, ouderlijke scheiding en andere onaangename traumatische ervaringen kunnen ook een rol spelen bij het ontstaan.

Boulimia is meestal verborgen voor de buitenwereld, maar wordt gekenmerkt door karakteristieke perioden van eetbuien gevolgd door braken. Naast braken kunnen ook andere methoden van gewichtsbeheersing een rol spelen, zoals misbruik van laxeermiddelen, diuretica, buitensporige of gevaarlijke lichamelijke activiteit en morbide uithongering.

Het beoordelingscriterium stelt dat deze stadia ten minste twee keer per week moeten voorkomen gedurende drie maanden. Eetbuien kunnen enkele minuten tot uren duren, meestal 2 uur. De frequentie gedurende de maand is individueel. In sommige gevallen drie keer per maand tot meerdere keren per dag.

Een periode van eetbuien wordt voorafgegaan door angst of depressie. Eetbuien onderdrukken deze mentale problemen. Na de fase van eetbuien volgt een fase van wroeging. Opnieuw verdiept de slechte mentale toestand.

De ziekelijke drang naar voedsel kan leiden tot crimineel gedrag en diefstal in het geval van financiële problemen. De psychologische manifestaties van psychische boulimia omvatten andere problemen zoals:

• depressie
• angst
• zelfbeschadiging
• zelfmoordgedachten en -neigingen
• verlangen naar slankheid
• vertekend beeld van gewicht en figuur
• ziekelijke interesse in gewicht, calorieën
• reductie diëten
• selectie van bepaald voedsel
• verlies van interesses, favoriete activiteiten
• desinteresse in relaties, vrienden, familie, vermijden ervan
• eenzame manier van leven
• concentratiestoornissen
• verminderde mentale fitheid
• onkritisch gedrag
• verminderd gevoel van eigenwaarde, gebrek aan zelfvertrouwen
• nervositeit, emotionele instabiliteit
• gevoelens van schaamte
• vermoeidheid

Net als anorexia heeft boulimia een fysieke impact. Het uit zich als gevolg van uithongering, braken, maar ook uitdroging. Dit wordt nog verergerd door verminderde gehaltes aan mineralen en spoorelementen.

De lichamelijke problemen die het gevolg zijn van boulimia:

• veelvuldig braken
• gewichtsschommelingen
• overmatige tot schadelijke lichamelijke activiteit
• uitdroging en verstoord intern milieu
  • hypochloremie
  • hypokaliëmie
  • alkalose
• cardiovasculaire problemen, hartritmestoornissen, lage bloeddruk
• kortademigheid
• risico op inademing van braaksel, longontsteking
• buikpijn
• opgezette buik
• slokdarmbreuk
• menstruatiestoornissen
• potentiestoornissen
• verlies van libido
• onvruchtbaarheid
• schade aan tandglazuur, gele tanden, tandbederf
• tandvleesbeschadiging
• vergroting van de oorspeekselklieren
• groeiachterstand
• spieraandoeningen, spierzwakte, slapheid
• botschade, dunner worden van botten
• broze nagels
• slechte haarconditie en dunner worden, haaruitval
• droge huid
• gebarsten mondhoeken
• schaafwonden op de handen, vooral op de knokkels - Russell's markeringen
• algemene zwakte

Boulimia wordt beoordeeld aan de hand van een criterium dat bepaalt dat de eetbuien gedurende een periode van drie maanden aanhouden en minstens twee keer per week voorkomen. In een korte periode consumeert de boulimieverslaafde buitensporige hoeveelheden voedsel.

De diagnose van een eetstoornis wordt bemoeilijkt doordat de patiënt, vooral bij kinderen, het probleem vaak bagatelliseert (versimpelt) of verzwijgt. In andere gevallen kan hij de beperkte voedselinname wijten aan buikpijn of andere problemen.

Hoewel boulimia een eetstoornis is, wordt het begin ervan voorafgegaan door een andere psychische stoornis. Het is daarom belangrijk om in de diagnose deze primaire psychische oorzaak te identificeren, vooral als het gaat om een depressieve stoornis en daarmee gepaard gaande zelfbeschadiging of suïcidaal risico.

De voorgeschiedenis zelf is belangrijk bij het stellen van de diagnose. Ook informatie van familieleden en naasten is belangrijk. Zij kunnen de eerste zijn die de ontwikkelingsachterstand, het verlies van interesse, de sombere stemming, de angstige stemming, het vermijden van maaltijden, het weggooien van snacks en het veelvuldig naar het toilet gaan van het kind opmerken.

Aangezien periodes van overeten worden gevolgd door periodes van diëten, is bloedonderzoek in het laboratorium ook belangrijk. Dit zal interne afwijkingen en andere problemen aan het licht brengen. Schommelingen in lichaamsgewicht en zichtbare veranderingen in bijvoorbeeld huid of haar kunnen ook diagnostische indicatoren zijn.

Vervolgens, als er al geassocieerde complicaties zijn, andere onderzoeken in overeenstemming met de lichamelijke problemen. Natuurlijk is differentiaaldiagnose ook belangrijk om aan te tonen dat er sprake is van een andere ziekte dan een eetstoornis. In dit geval kunnen onderzoeken zoals echografie, röntgenfoto's, CT-scan, ECG helpen.

De aanleiding van de ziekte moet gezocht worden in biologische, sociale of psychologische factoren. Deze gaan vooraf aan het ontstaan van de eetstoornis. Het ontstaan van het probleem hangt natuurlijk af van de persoonlijkheidsvoorkeur.

Aanvankelijk is er een periode van angst of depressie.

De getroffen persoon compenseert deze slechte mentale toestand door een periode van overeten. De handeling van te veel eten en vervolgens overgeven heeft een dempend effect op de psychologische problemen.

De overmatige voedselinname wordt gevolgd door een fase van wroeging, ontevredenheid met calorieën en aanhoudende problemen met de eigen lichaamsbouw. Dit veroorzaakt een hernieuwde verslechtering van de psychische toestand. Deze vicieuze cirkel gaat maar door en is moeilijk te doorbreken.

Mentale onrust wordt veroorzaakt door andere factoren. Deze omvatten het verbergen voor familie en vrienden, de stress om ontdekt te worden. De lijder wordt steeds vaardiger in het verbergen van zijn probleem. Andere symptomen zoals verlies van interesse, een teruggetrokken levensstijl, emotionele toestanden en vermoeidheid worden toegevoegd. De persoon selecteert en accepteert alleen bepaalde soorten voedsel.

Als het probleem lang aanhoudt, beginnen zich ook lichamelijke problemen voor te doen. Bij kinderen zien we een achterblijvende lichamelijke maar ook geestelijke ontwikkeling, groeiachterstand, spierzwakte. De huid is droog, het haar is broos en valt meer uit.

Uitdroging is ernstig, net als interne verstoringen die kunnen leiden tot cardiovasculaire problemen. Lage bloeddruk, risico op hartritmestoornissen of kortademigheid worden waargenomen. Herhaaldelijk braken kan keelpijn veroorzaken en het risico op aspiratie, d.w.z. inademing van braaksel in de luchtwegen, wat op zijn beurt een agressieve longontsteking veroorzaakt.

Frequent braken leidt tot beschadiging van het tandglazuur en daardoor tot verhoogde vatbaarheid voor tandbederf. Tanden worden geel en de maaginhoud beschadigt ook het tandvlees, wat resulteert in parodontale aandoeningen.