Behandeling van bloedarmoede: Hoe te behandelen en welke medicijnen worden gebruikt + vitaminen

De behandeling van bloedarmoede hangt af van de oorzaak.

De behandeling van bloedarmoede door ijzertekort bestaat uit het identificeren en elimineren van bloedverlies en het vervangen van ijzer door voedingssupplementen, in de vorm van tabletten of intraveneuze preparaten.

De eerste acute behandeling bestaat uit 150-200 mg ijzer per dag. Later kan worden overgegaan op een lagere dosering van 100 mg per dag. IJzersupplementatie met foliumzuur en pyridoxine - vitamine B6 - is een zeer geschikte combinatie.

De behandeling is langdurig en duurt minstens 3-6 maanden.

Anemie als gevolg van vitamine B12- en foliumzuurtekort wordt behandeld door vervanging van de voedingsstoffen in kwestie en het gebruik van geschikte vitamine B12- en foliumzuurrijke voeding zoals aanbevolen in het gedeelte over oorzaken.

Vitamine B12-vervanging kan ook in de vorm van intramusculaire injecties die om de dag gegeven worden.

Anemie bij chronische ziekten is een bijkomend teken van een andere onderliggende ziekte. Anemie moet behandeld worden door behandeling van de primaire ziekte.

Als de bloedarmoede ernstig is, bestaat de acute behandeling uit bloedtransfusie of injectie van een synthetisch hormoon dat van nature in de nieren wordt gesynthetiseerd, namelijk erytropoëtine - een hormoon dat de bloedvorming stimuleert.

Aplastische anemie veroorzaakt door blootstelling aan chemische en toxische stoffen wordt genezen na het weglaten van de uitlokkende factor. Bij een auto-immuunoorzaak wordt een immunosuppressieve therapie gestart.

In andere gevallen is de patiënt klaar voor beenmergtransplantatie nadat aan de indicatiecriteria is voldaan.

De behandeling van sikkelcelanemie omvat zuurstofinhalatie, pijnmedicatie en preventie van complicaties. In sommige gevallen kunnen bloedtransfusies nodig zijn. Foliumzuursuppletie is essentieel.

In de meeste gevallen is thalassemie een milde vorm van bloedarmoede die geen behandeling nodig heeft. Ernstigere vormen worden op dezelfde manier behandeld als andere vormen van bloedarmoede, maar soms is chirurgische verwijdering van de milt of transplantatie van bloedstamcellen of beenmerg nodig.