Axiale spondylartritis en behandeling: geneesmiddelen, revalidatie en fysiotherapie

De behandeling is gebaseerd op een combinatie van verschillende methoden: farmacologisch en niet-farmacologisch, farmacologisch, revalidatie, fysiek en, in het geval van een ernstige handicap, chirurgisch.

De behandeling wordt bepaald door een individuele beoordeling van het stadium en de moeilijkheden die zich voordoen. Bovendien worden ook moeilijkheden buiten de wervelkolom beoordeeld.

Bij therapeutische oefeningen is professionele hulp en begeleiding belangrijk. Na het aanleren van de juiste oefentechniek is dagelijkse oefening thuis noodzakelijk. Wateroefeningen, zwemmen, zijn ook geschikt.

Niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen (NSAID's) zijn de eerste keuze van medicatie. Paracetamol wordt mogelijk gebruikt. Opiaten worden ook gebruikt voor intense pijn die niet reageert op conventionele medicijnen.

Na beoordeling is ook biologische behandeling mogelijk. Dit is zowel geïndiceerd in het geval van niet-radiografische axiale spondylartritis als bij langdurige behandeling.

Bij biologische behandeling is een tumornecrosefactor-α-TNF-α remmer geïndiceerd.

In het geval van ernstige ankyloserende spondylitis wordt gekozen voor chirurgische behandeling. Dit kan spinale chirurgie en correctie van structurele veranderingen omvatten. In het laatste geval, als de heupen zijn aangetast, totale heupprothese (endoprothese).

Beoordeling van de klinische activiteit van ankyloserende spondylitis volgens de BASDAI (Bath Ankylosing Spondylitis Disease Activity Index):

1. algemene vermoeidheid
2. pijn in de wervelkolom - nek, lumbaal en lage rug
3. gewrichtspijn of -zwelling
4. pijn in elk gebied van het bewegingsapparaat bij aanraking of druk
5. intensiteit van ochtendstijfheid
6. duur van de ochtendstijfheid