Behandeling van tonsillitis: medicatie (wanneer antibiotica?) en topisch + chirurgie

De juiste behandeling van angina pectoris moet altijd worden voorafgegaan door een juiste diagnose. De diagnose moet in de eerste plaats uitwijzen of de angina pectoris viraal of bacterieel is.

Het belangrijkste doel van de behandeling van angina pectoris is het verlichten of volledig wegnemen van de symptomen en het voorkomen van complicaties.

1. Virale angina pectoris

Angina pectoris veroorzaakt door een virale ziekteverwekker lost na enkele dagen vanzelf op. De behandeling bestaat voornamelijk uit ondersteunende maatregelen die de symptomen en het verloop van de angina pectoris zelf verlichten.

Ondersteunende maatregelen zijn rust, veel vocht, zweten, voldoende vocht in de kamer waar de patiënt verblijft en vitaminesuppletie.

In sommige gevallen is het gunstig voor de patiënt om zachte, papperige voeding te eten die geen pijn veroorzaakt bij het slikken. Ook het eten van warme of koude voedingsmiddelen en dranken kan verlichting geven.

Het is raadzaam niet te roken. Roken kan de keel overmatig irriteren.

De keel spoelen met zout water of ontsmettende mondspoelingen kan ook helpen. Gorgels met salie, tijm of kamille kunnen een natuurlijk alternatief zijn.

Virale tonsillitis wordt niet behandeld met medicijnen die rechtstreeks op de virale ziekteverwekker inwerken. Medicijnen worden alleen gebruikt als ondersteunende behandeling om de symptomen van tonsillitis te verlichten.

Pijnstillers kunnen worden gebruikt om de pijn te verlichten, koortswerende middelen, zuigpastilles met pijnstillers of plaatselijke verdoving, en in sommige gevallen niet-steroïde ontstekingsremmers.

In ernstiger gevallen, wanneer de zwelling van de amandelen ademhalingsproblemen veroorzaakt, is het gebruik van corticosteroïden ook aangewezen.

2. Bacteriële tonsillitis

Tonsillitis veroorzaakt door een bacteriële ziekteverwekker wordt meestal behandeld met antibiotica.

Antibiotica versnellen de hersteltijd, verminderen het risico op complicaties en verkorten de tijd dat de patiënt besmettelijk is voor anderen.

De geneesmiddelen van eerste keuze zijn meestal penicillines. Ze worden oraal toegediend, soms parenteraal. De behandeling duurt ongeveer 7-10 dagen.

Als behandeling met penicillines na 3-4 dagen niet werkt, als de patiënt allergisch is voor penicillines, of als de bacterie een lage gevoeligheid voor het antibioticum heeft, is vervanging door een ander antibioticum noodzakelijk.

Cefalosporinen, macroliden, lincosamiden of amoxicilline kunnen worden gebruikt.

Behandeling met penicillines voor terugkerende tonsillitis mislukt meestal.

Bij de behandeling met antibiotica moeten altijd de basisregels worden gevolgd.

De arts moet bij het besluit om een antibioticum toe te dienen rekening houden met alle risico's. Dit omvat bijvoorbeeld het feit dat veel van de bacteriën die tonsillitis veroorzaken ook een natuurlijk onderdeel zijn van de microflora van mond en keel.

Zij moeten rekening houden met de toenemende ontwikkeling van antibioticaresistentie en de bijwerkingen van antibiotica.

De patiënt moet de behandeling verantwoord aanpakken en niet zonder overleg met een arts onderbreken, ook niet als de symptomen van angina pectoris afnemen.

Uiteraard kunnen ook in het geval van bacteriële angina pectoris de ondersteunende maatregelen worden toegepast die bij de behandeling van virale angina zijn genoemd.

Bij de behandeling van angina pectoris wordt soms ook een chirurgische behandeling toegepast.

Deze behandeling bestaat uit het operatief verwijderen van de gehele tonsil, tonsillectomie genoemd.

Tonsillectomie wordt meestal uitgevoerd in de volgende gevallen:

• Bij chronische vormen van tonsillitis
• Terugkerende tonsillitis
• Als de patiënt risico loopt op ernstige complicaties (bijvoorbeeld reumatische koorts)
• Als ontstoken en gezwollen amandelen ademhalings- of eetproblemen veroorzaken
• Als de patiënt allergisch is voor bepaalde antibiotica
• Als de patiënt regelmatig aanvallen van faryngitis heeft.

Chirurgische verwijdering van amandelen kan worden gedaan ongeacht de leeftijd.

Een complicatie van de ingreep kan een bloeding zijn als onderdeel van het wondgenezingsproces. Deze kan ongeveer 14 dagen na de ingreep optreden. Een andere complicatie van de ingreep kan gewichtsverlies zijn (de patiënt heeft moeite met eten).

Soms wordt ook een chirurgische procedure toegepast, tonsilotomie genaamd, waarbij slechts een deel van het tonsilweefsel wordt verwijderd, vooral bij kinderen.

3. Angina in de zwangerschap

De symptomen en het verloop van tonsillitis bij zwangere vrouwen verschillen niet veel van andere patiënten.

De aanwezigheid van tonsillitis bij een zwangere vrouw kan enig risico inhouden voor de foetus, voornamelijk door de algemene verzwakking van het immuunsysteem van de vrouw.

De aanwezigheid van koorts, de systemische verspreiding van de infectie vanaf de plaats van de infectie naar het lichaam en de daarmee gepaard gaande ontwikkeling van complicaties (nierontsteking, reumatische koorts, enz.) kunnen gevaarlijk zijn.

De behandeling van angina pectoris bij zwangere vrouwen bestaat voornamelijk uit ondersteunende maatregelen.

Als medicijnen nodig zijn, bijvoorbeeld om koorts te verlagen of pijn te verlichten, mag de vrouw alleen die medicijnen nemen die niet gecontra-indiceerd zijn bij zwangerschap.

Het is zeker aan te raden dat een zwangere vrouw haar arts raadpleegt over haar gezondheid en de noodzaak om medicijnen te nemen.