Zandbak voor kinderen als mogelijk gezondheidsrisico?
Activiteiten in kinderzandbakken zijn een van de populairste activiteiten voor kinderen. Zand vormen of zandkastelen bouwen ontwikkelt niet alleen hun verbeelding maar ook hun fijne motoriek. Er zijn echter ook gezondheidsrisico's voor onze kleintjes.
Artikel inhoud
Exploitanten van zandbakken voor kinderen moeten ervoor zorgen dat ze schoon zijn en aan een bepaalde norm voldoen. Dit moet gezondheidsrisico's voorkomen en minimaliseren, niet alleen voor kinderen.
Zandbakken moeten idealiter regelmatig worden schoongemaakt, aangeharkt en met vers water worden besproeid.
Het zand mag een bepaalde hoeveelheid microbiële en parasitaire verontreiniging niet overschrijden.
Positieve effecten van zandbakken op kinderen
Spelen in het zand is ook een oefening van de fijne en grove motoriek voor het kind. Het kind leert voorwerpen te vangen en te verplaatsen en traint de hand- en lichaamscoördinatie.
Door zandkastelen te bouwen, bouwt het kind zelfvertrouwen op.
Spelen in het gezelschap van andere kinderen ontwikkelt hun sociale vaardigheden. Ze leren communiceren, helpen, samenwerken of hun eigen ruimte en belangen verdedigen terwijl ze samen spelen.
Wat is een risico voor kinderen in de zandbak?
Gezondheidsrisico's kunnen het gevolg zijn van microbiële of parasitaire besmetting, maar er kunnen ook risico's zijn door mechanische schade of chemische irritatie.
Lees ook het tijdschriftartikel.
Microbiële en parasitaire bedreigingen
Dit omvat een zeer breed scala aan micro-organismen. De veroorzaker is meestal een ziek dier, maar het kan ook een zieke menselijke drager zijn.
Interessant weetje: De meest voorkomende bron van parasieten in het zand zijn uitwerpselen van katten en honden.
Enterobiasis is een ziekte die wordt veroorzaakt door de kindervoorn (Enterobius vermicularis). De parasiet komt via vuile handen door de mond van het kind het lichaam binnen en overleeft in de darm.
s Nachts gaat het vrouwtje naar buiten via het rectum, waar ze haar eitjes legt in de buurt van de anus. Typische symptomen zijn buikpijn en jeuk in het rectale gebied.
De verwekkers van toxocariasis zijn Toxocara canis en Toxocara cati. Het is een parasitaire ziekte van honden en katten, overdraagbaar op mensen. De ziekte komt het lichaam binnen via de uitwerpselen van een besmet dier, maar ook door vuile handen in de mond van een kind te steken.
Symptomen zijn misselijkheid, braken, koorts, buikpijn en mogelijk huiduitslag. Als het agens in de luchtwegen terechtkomt, kan het een ontsteking van de luchtwegen veroorzaken.
Toxoplasmose is een ziekte veroorzaakt door Toxoplasma gondii. De belangrijkste drager is de kat. De ziekte komt het lichaam binnen via de uitwerpselen van besmette dieren, die veel eitjes bevatten. Deze kunnen lange tijd overleven in de externe omgeving.
Symptomen zijn vermoeidheid, hoofdpijn, temperatuur, vergroting van de cervicale lymfeklieren. Tijdens de zwangerschap kan het ernstige schade aan de foetus veroorzaken.
Salmonellose wordt veroorzaakt door bacteriën van het geslacht Salmonella. De symptomen van de ziekte zijn buikpijn, verhoogde temperatuur, diarree en braken.
Lintwormen (ascariasis) behoren tot een familie van wormen die voornamelijk parasiteren op zoogdieren en vogels. De ziekte die ze veroorzaken wordt in de volksmond ook wel rondworm genoemd. De overdracht gebeurt voornamelijk door het zuigen en likken aan voorwerpen of het innemen van voedsel dat besmet is met parasieteneitjes. Deze eitjes ontwikkelen zich in de darmen tot volwassen dieren.
De symptomen zijn afhankelijk van de plaats waar de wormen zich vestigen. Als ze zich in de dunne darm bevinden, zijn de belangrijkste symptomen buikpijn, diarree en braken. Als ze de longen bereiken, is het ophoesten van slijm of zelfs bloed typisch. Verhoogde temperatuur en zelfs koorts komen vaak voor.
Giardiasis (lambliose) wordt veroorzaakt door de parasiet Giaria lamblia. Het is een eencellig organisme dat meestal parasiteert in de dunne darm. Het wordt op mensen overgedragen door dieren via besmet voedsel of water.
Bij ongeveer tweederde van de besmette kinderen verloopt de ziekte onopgemerkt en zonder symptomen. In andere gevallen kan de ziekte zich presenteren met diarree, eetlustgebrek, gewichtsverlies, een opgeblazen gevoel of buikpijn. De ziekte gaat vaak vanzelf over.
Interessant: informatie over ziekten en hun overdracht van dieren op mensen is ook te vinden in het artikel.
Risico's van mechanische verwondingen
Als de zandbak vervuild is met verschillende voorwerpen, bestaat er ook een risico op mechanisch letsel bij het kind. Parken en zandbakken zijn vaak toevluchtsoorden voor drugsverslaafden en alcoholisten. Zo kunnen er glas, spuiten of ander afval in de omgeving en zelfs in het zand zelf worden gevonden. Zo lopen kinderen die spelen ook het risico op een mogelijke besmetting met hepatitis of zelfs het HIV-virus.
Lees ook het artikel: Wat betekent voedselvergiftiging en "vuile handen ziekte"?
Chemische risico's
Op zulke plaatsen vind je onder andere verschillende chemische stoffen die niet alleen de huid maar ook de luchtwegen irriteren, zoals pesticiden.
Preventie in de eerste plaats
Preventie bestaat in de eerste plaats uit discipline van de bewoners. Hondenuitlaters moeten worden geweerd van speelplaatsen om te voorkomen dat huisdieren in het zand poepen. Zandbakken moeten 's nachts en gedurende de periodes dat ze niet worden gebruikt, worden afgedekt.
Controleer altijd visueel de staat van het zand voordat uw kind gaat spelen. Zo voorkomt u mogelijk letsel door gevaarlijke voorwerpen zoals glas en dergelijke.
Het is ook belangrijk om hygiënische gewoonten in acht te nemen. Het kind mag zijn/haar handen niet in zijn/haar mond stoppen tijdens het spelen en mag niet op speelgoed of andere voorwerpen zuigen. Geef het kind ook niets te eten terwijl het in het zand speelt.
Zomer en gezondheid - een overzicht van de meest voorkomende problemen op één plek.