Wordt roos in het haar veroorzaakt door vet haar of ligt het probleem ergens anders?

Niemand is blij met een besneeuwde vacht op de schouders en veel roos in het haar. De beste manier om van roos af te komen is de oorzaak te kennen. Soms zijn antiroosshampoos niet genoeg.

Wat is roos en hoe wordt het veroorzaakt?

De oppervlakkige laag van de huid, epidermis genaamd, bestaat uit verschillende cellagen. Het afschilferen van de bovenste huidlagen is een volkomen natuurlijk proces dat leidt tot vernieuwing en fysiologische regeneratie.

Fysiologie van roos

De oude verhoornde epitheelcellen krimpen aan het oppervlak, pellen af en worden vervangen door nieuwe cellen uit de diepere lagen van de opperhuid. Dit hele proces van celvernieuwing duurt ongeveer 20 dagen tot 1 maand en wordt gedurende ons hele leven voortdurend herhaald.

Onder bepaalde omstandigheden kan er een probleem ontstaan met het loslaten van de schilfers. Ze blijven dan vastzitten en vermengen zich met talg, zweet en water dat door de zweet- en talgklieren wordt geproduceerd. Ze worden vetter en zichtbaarder naarmate ze zich ophopen. Deze schilfers worden roos genoemd.

Dit komt door de lokalisatie van de talgklieren in de haarzakjes of aan de basis van elke haar of haarschacht.

Roos en het uiterlijk

Roos zijn dode huidcellen en iedereen heeft het in verschillende mate. Ongeveer 50% van de roos is niet zichtbaar met het blote oog, maar dat betekent niet dat het niet bestaat. Het uiterlijk en de hoeveelheid van roos kan variëren afhankelijk van de hoeveelheid talg die door de talgklieren wordt geproduceerd, de hygiënische gewoonten van de persoon, andere ziekten die overmatige productie van dode schilfers veroorzaken en andere factoren die de hoofdhuid beïnvloeden.

1. Roos is een dunne, witgekleurde schilfer van dode opperhuid, meestal ovaal tot ellipsvormig. Het komt voor in clusters en valt eraf als je het afpelt. De roos is meestal te zien op de kleding rond de schouders. Het geeft de indruk dat de persoon met overmatige roos 'besneeuwde kleding' heeft. Dergelijke roos wordt droge roos genoemd. Het haar moet minder vaak worden gewassen en het gebruik van oliën is aan te raden.

2. Als de productie van zweet en vooral talg door de talgklieren toeneemt, wordt roos geel, is ze grover, vettiger en vormt ze soms grotere klonters of plekken. Het is moeilijk om ervan af te komen, vooral omdat ze door de vettige consistentie aan het haar blijven plakken. Dit type roos wordt vettige roos genoemd. Het is erg onesthetisch. Het haar van iemand met dit type roos wordt vaak vettig, zelfs als het vaak gewassen wordt. Het haar moet vaker gewassen worden.

Wat zijn de oorzaken van overmatige roosvorming?

De oorzaken van roos zijn uiteenlopend. Vaak is het een combinatie van verschillende invloeden tegelijk. Genetische aanleg, mechanische irritatie, chemische en fysische factoren die we als gebruikelijk beschouwen bij het stylen van het haar, maar ook verschillende ziekten - voornamelijk dermatologische - dragen bij aan de overmatige vorming van onaangename schilfers in het haar. Huidziekten tasten echter ook andere delen van de huid aan, waaronder de hoofdhuid.

Gist

De belangrijkste oorzaak van roos is een gistinfectie. De directe veroorzaker is de gist Pityrosporum ovale. Deze behoort tot de natuurlijke microflora van de huid en veroorzaakt normaal gesproken geen problemen. Het is een gist die zich voedt met talg. In een geschikte omgeving vermenigvuldigt de gist zich en produceert gifstoffen die de huid aantasten via een ontstekingsproces. Dit resulteert in dermatitis.

- Mensen met meer actieve talgklieren lopen een risico. Natuurlijk treft dit vooral het mannelijk geslacht, vandaar dat mannen vaker roos hebben.

- Het gedijt goed in warme en vochtige omgevingen. Een andere risicogroep zijn dus mensen met verhoogd zweten, wat bij hen gebruikelijk is, of verhoogd zweten als gevolg van een andere ziekteoorzaak.

- Tot slot, maar daarom niet minder belangrijk, behoren immuungecompromitteerde mensen met een immunosuppressieve therapie. Er is een verhoogde roosvorming geconstateerd bij mensen die lijden aan AIDS en andere immunodeficiëntieziekten.

- De overgroei van een schimmelinfectie kan ook een erfelijke basis hebben en stressfactoren. Bij sommige mensen verschijnt roos in verhoogde mate tijdens een bepaalde stressvolle periode en verdwijnt weer als de stress afneemt.

Mechanische oorzaken

Bij langdurige mechanische irritatie van het hoofd kunnen de schilfers sneller afschilferen dan zou moeten. De meeste droge roos komt sporadisch voor. Er zijn tegelijkertijd andere factoren bij betrokken. Je zou eerder kunnen zeggen dat mechanische oorzaken het risico op roos door andere oorzaken alleen maar vermenigvuldigen. Als het mechanisme dat roos veroorzaakt eenmaal is verwijderd, verdwijnt het snel.

- Mechanische irritatie wordt meestal veroorzaakt door verschillende hoofddeksels. We hebben het dan vooral over hoeden, petten of sjaals. Roos treedt alleen op als deze regelmatig en langdurig gedragen worden, in combinatie met andere invloeden (chemisch, genetisch...), maar dit geldt niet voor iedereen. Sommige mensen krijgen zelfs bij mechanische irritatie geen roos.

- Problemen kunnen ook optreden bij werknemers die tijdens hun beroep regelmatig beschermende hoofddeksels dragen als onderdeel van hun veiligheid. Dergelijke beroepen zijn bijvoorbeeld artsen die tijdens operaties netten op hun hoofd dragen. Dan zijn er bouwvakkers, klimmers, mijnwerkers, soldaten, piloten die helmen dragen vanwege het verhoogde risico op hoofdletsel. Petten of sjaals worden ook gebruikt in andere beroepen, bijvoorbeeld in de voedingsindustrie, chemische industrie enzovoort.

- Onder het hoofddeksel is er een verhoogde ophoping van warmte en vocht door overmatig zweten. Een dergelijke omgeving is ideaal voor het leven en de vermenigvuldiging van gisten en bacteriën, waarvan de activiteit infectieuze dermatitis veroorzaakt. In dit geval ontstaat er vette, moeilijk te verwijderen roos in het haar.

- Roos veroorzaakt een onaangenaam jeukend gevoel. Jeuk op het hoofd, bijvoorbeeld door overmatig zweten, het dragen van een hoed of een allergie of huidziekte, veroorzaakt vervolgens krabben, waardoor de bovenste lagen huidcellen gaan afschilferen en er kleine witte schilfertjes ontstaan.

Fysieke oorzaken

Haardrogers, krultangen, steiltangen, crêpetangen en elektrische krulspelden zijn populaire haarstylingapparaten, vooral bij vrouwen. Deze haarstylingapparaten worden gebruikt bij warm weer, wat leidt tot beschadiging en uitdroging van het haar en de hoofdhuid. Regelmatig 'heet stylen' kan leiden tot kleine schilfers in het haar als gevolg van een zeer droge hoofdhuid.

Chemische oorzaken

Niet alleen hitte, maar ook chemische invloeden spelen hier een rol. Het gebruik van haarproducten die het haar uitdrogen, beschadigt ook de hoofdhuid tijdens een hittebehandeling. Chemische producten zijn onder andere haarverf, highlighters die waterstofperoxide bevatten, fixerende haarlakken en minder fixerende middelen. Ze leiden tot de vorming van droge roos. Zelfs sommige soorten shampoo drogen de hoofdhuid uit.

Stress

Hoewel niet wetenschappelijk is aangetoond dat stress in verband wordt gebracht met overmatige schilfering van de oppervlakkige opperhuid van het behaarde deel van het hoofd, zijn er gevallen bekend van terugkerende roosvorming bij mensen tijdens stressvolle periodes, waarbij het probleem verdween tijdens rustige periodes.

Stress is een trigger voor een groot aantal ziekten, omdat mensen onder andere last hebben van slapeloosheid, chronische vermoeidheid en een algemene verzwakking van het lichaam en de afweer. Een verzwakte immuniteit geeft gisten, maar ook bacteriën en virussen, de kans om zich overmatig te vermenigvuldigen.

De meest voorkomende ziekten die roos veroorzaken

Bepaalde ziekteprocessen veroorzaken ook een verhoogde afschilfering van de huid. Dit zijn meestal dermatologische ziekten. Ze tasten de huid in het algemeen aan, drogen haar uit en vormen meestal eczemateuze afzettingen waarbij de huid droog, gebarsten en afgevallen is. De vorming van roos komt vaak voor bij deze ziekten en is slechts een van de vele complicaties van een bepaalde ziekte.

1. Seborroïsch eczeem

Seborroe is een van de inflammatoire huidziekten die wordt veroorzaakt door dezelfde gist die zich op het hoofd vermenigvuldigt in een vochtige en warme omgeving wanneer de talgklieren overgeproduceerd zijn. We hebben het opnieuw over de gist Pityrosporum ovale. De etiopathogenese van het uitlokken van de ziekte en de overgroei van de gist is niet helemaal duidelijk. Er wordt uitgegaan van endogene, hormonale, genetische en andere invloeden. De aangetaste lichaamsdelen zijn die waar de talgklieren zich bevinden. Meestal gaat het om het gebied van de hoofdhuid, het gezicht en ook de romp is aangetast. In het gezicht is de lokalisatie specifiek in seborroïsche gebieden zoals het voorhoofd, de wenkbrauwen, de nasolabiale plooien (het gebied tussen de neus en de bovenlip) en de kin.

Op de huid vormen zich lokale ontstekingen in de voorkeursgebieden als gevolg van toxische stoffen die door de gistinfectie worden geproduceerd. De huid is rood in de aangetaste gebieden met lichte lokale zwelling, barsten en vervellen in toenemende mate. De losgeweekte huidschilfers zijn gelig van kleur en vettig. De incidentie komt vaker voor in de winter en neemt af in de zomer.

2. Atopische dermatitis

Atopische dermatitis, ook bekend als atopisch eczeem, is een chronische, terugkerende, jeukende huidziekte. Bij deze ziekte wisselen perioden van verbetering en verslechtering van de huid elkaar af. De etiopathogenese is multifactorieel. Genetische predisposities (allergie, atopisch eczeem), immunologische en allergische factoren, milieu-invloeden, de aanwezigheid van infecties en defecten in de vette huidbarrière met als gevolg vochtverlies, uitdroging en huidafbraak zijn bekend.

Het uit zich door jeuk (pruritus), roodheid van de aangetaste huid (erytheem), lokale verdikking (lichenificatie) en de vorming van papuleuze tot vesiculaire efflorescenties. De huid schilfert af op voorkeurslocaties, dat zijn de plaatsen van flexie zoals de polsen, ellebogen, popliteale fossae, nek en hoofd.

3. Psoriasis of psoriasis

Psoriasis is een auto-immuunziekte, chronisch, inflammatoir en de meest voorkomende huidziekte bij mensen. Bij het begin wordt een genetische predispositie verondersteld, die bij ongeveer 30% van de patiënten is bevestigd. Het begin van de ziekte, of de eerste manifestatie, vindt plaats tussen de leeftijd van 10 en 30. De term auto-immuun betekent dat de trigger het eigen immuunsysteem van de patiënt is. Zoals al eerder vermeld, vernieuwt de huid zich in 20 tot 30 dagen. Bij mensen die aan psoriasis lijden, wordt dit proces meerdere malen versneld, waardoor de huid sneller vervelt in een periode van ongeveer vier dagen. De ziekte kent verschillende vormen. Er kunnen milde tot levensbedreigende beloopsvormen worden waargenomen.

Het uit zich normaal gesproken door ontstekingsveranderingen in de huid, ook op de voorkeursplekken, dat zijn de grote gewrichten (knie, elleboog) of het hoofd. Bij sommige patiënten kan het alleen op het hoofd voorkomen. De huid is rood, voelbaar grover met een ruwer oppervlak, gebarsten met een neiging tot snelle celdeling en schilfering met de vorming van schilfers.

4. Zoete korstjes (impetigo vulgaris) en andere bacteriële infecties

Huidschilfering kan ook worden veroorzaakt door micro-organismen. Een van de bekendste ziekten die wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie en zich uit in overmatige schilfering van de huid, is impetigo vulgaris. Dit is een typische kinderziekte. De veroorzaker is meestal een goudkleurige stafylokok (Staphylococcus Aureus) of Streptococcus pyogens. De oorzaak van het optreden is bacteriën, verminderde weerstand van de huid, micro-infecties van de huid, maar ook verwaarloosde hygiëne. De infectie wordt overgedragen door direct contact.

Ze uit zich aanvankelijk door erytheem (roodheid) van geringe grootte in het hoofdgebied. In het erytheem vormen zich kleine blaasjes gevuld met vocht. Nadat ze openbarsten, droogt het vocht op en vormt kleine korstjes met een honinggele kleur die afschilferen. De honinggele kleur van de korstjes of schilfertjes is de reden waarom ze ook zoete of melkachtige korstjes worden genoemd.

Staphylococcus aureus is een resistente bacterie die vooral de huid en haarzakjes aantast. Hij veroorzaakt huidinfecties in het haar en de haarzakjes - ontsteking van het haarzakje. Hij kan zich in verschillende mate in het haar verspreiden, waar hij met pus gevulde zweren vormt die pijnlijk zijn, jeuken en krabben tijdens het genezingsproces. Door het krabben wordt de infectie verspreid en worden de oppervlakkige korsten en epitheelcellen afgeschilferd.

Naast de al genoemde ziekten zijn er nog veel meer huiddiagnoses die zich uiten in droogheid en afschilfering van de oppervlaktecellen. Vanwege hun uitgebreidheid zijn alleen de meest voorkomende, die je in het dagelijks leven tegenkomt, opgesomd.

Tip: In dit artikel vind je nog veel meer informatie over roos en hoe je er vanaf komt.