Week 3 van de zwangerschap: hoe ontstaat een nieuw leven?

In de derde week van de zwangerschap gebeurt het echte wonder van nieuw leven.
De komende zeven dagen zal je pas bevruchte eicel zich delen en tegelijkertijd reizen.

De periode van de eiceldeling is bijzonder gevoelig voor schadelijke stoffen, dus het blijft belangrijk om bij elke activiteit rekening te houden met de zwangerschap.
Vermijd infecties, alcohol, drugs of chemische stoffen.

Hoe ontstaat nieuw leven?

Dag 1: Bevruchting

Bevruchting van de eicel door sperma vindt plaats in het bredere deel van de eileider.
Deze verbinding resulteert in de vorming van één enkele cel, die we een zygote noemen.

De zygote bevat verschillende genen, de erfelijke informatie van beide ouders, d.w.z. 23 chromosomen van de moeder en 23 chromosomen van de vader.
Zo ontstaat een nieuw uniek wezen met een chromosoomnummer van 46 XX (vrouw) of XY (man).

Lees dit artikel voor meer informatie over de eicel, het sperma of de zygote:
Week 2 van de zwangerschap: Wanneer vindt de eisprong plaats?

Dag 2: Celdeling

Ongeveer 20-30 uur na de innesteling begint de zygote zich te delen.

Een enkele cel verdeelt zich via een complex proces in twee gelijke delen met hetzelfde aantal chromosomen.
Deze deling wordt ook wel het doorgroeien of strippen van de zygote genoemd.

De zygote verdeelt zich eerst in twee blastomeren. Deze verdelen zich verder in vier, van vier naar acht, van acht naar zestien, enzovoort.
De eicel begint zich te delen in een aantal cellen die tegelijkertijd krimpen en samensmelten.

Dag 3: Morula

Wanneer het embryo uit ongeveer 12 tot 15 cellen bestaat, lijkt het qua uiterlijk op een moerbeiboom en wordt het een morula genoemd.

Het draagt volledige genetische informatie over oogkleur, haar, geslacht, enz.
De morula beweegt door de eileider en blijft delen en delen.

Al die tijd (van bevruchting tot het morulastadium) reist de bevruchte eicel van de eileider naar de baarmoeder.
We zeggen dat de eicel migreert.

Het wordt geholpen door de binnenkant van de eileider, die verdikt is en een zogenaamd trilhaarepitheel bevat.
Het zijn de trilharen die het voor de bevruchte eicel gemakkelijker maken om naar de baarmoeder te reizen.

Er zijn echter ook situaties waarin het eitje vast komt te zitten in de eileider.
In dat geval kan er een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ontstaan, een zogenaamde tubale zwangerschap.

Lees meer:
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Hoe manifesteert een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zich?

Dagen 4 en 5: Blastocyste

De eicel komt de baarmoeder binnen.
Het baarmoederslijmvlies is gezwollen onder invloed van hormonen, goed doorbloed en klaar om de eicel in te nestelen.

Het embryo ontwikkelt een holte met vloeistof.

Met behulp van deze vloeistof splitst de morula zich in twee delen:

Eén deel, het trofoblast, vormt zich aan de buitenkant van de eicel en vormt uiteindelijk de placenta, het orgaan dat de foetus voedt tijdens de zwangerschap.
Het tweede deel heet de binnenste celmassa en is de voorloper van het embryo.

Een eicel die op deze manier verdeeld is, wordt technisch gezien een blastocyste genoemd.
Alle cellen van een blastocyste zijn in dit stadium hetzelfde.

Ondertussen blijft de eicel zich ontwikkelen en beter worden.
De blastocyste zweeft twee dagen vrij in de baarmoederholte.
Hij neemt snel in volume toe en wordt beter.

Dagen 6 en 7: Nestelen

Meestal op dag 6 na de bevruchting "hecht" de blastocyste zich aan het baarmoederslijmvlies.
Meestal met zijn embryonale pool.

De trofoblast begint zich te vermenigvuldigen en te differentiëren in twee lagen:

binnenste laag: cytotrophoblast - bestaande uit enkele cellen
buitenste massa: syncytiotrofoblast - de massa waar de grenzen tussen de cellen verloren zijn gegaan

De cellen van het trofoblast geven een enzym af dat de oppervlaktecellen van het baarmoederslijmvlies oplost. Het nestelen begint.

Op de zevende dag, een week na de bevruchting, legt de eicel de laatste hand aan zijn nesteling in de baarmoeder.
De blastocyste graaft zich dieper in, zet zich vast, lost het endotheel van de baarmoederbloedvaten op en komt in contact met het bloed van de moeder.

De syncytiotrofoblast begint het hormoon hCG (humaan choriongonadotrofine) te produceren.
Dit houdt het corpus luteum actief en komt in het bloed van de moeder.

Stijgende hCG-niveaus betekenen dat:

de eicel zich na een moeilijke en moeizame reis heeft ingenesteld
de zwangerschap goed verloopt en alles volgens plan verloopt

Het duurt ongeveer 13 dagen voordat het eitje zich stevig in de baarmoeder heeft genesteld.
Dit proces kan een zeer lichte bloeding veroorzaken die 1 tot 2 dagen aanhoudt op dag 11-12 na de bevruchting.

Lees ook het artikel:
Hoe vindt de bevruchting plaats en hoe lang duurt het voor de eicel zich nestelt?

Het hormoon hCG

Humaan choriongonadotrofine (hCG) is een glycoproteïne hormoon dat tijdens de zwangerschap wordt geproduceerd door het zich ontwikkelende embryo kort na de bevruchting en later door een deel van de placenta. Het heeft als functie het uiteenvallen van het corpus luteum in de eierstok te voorkomen en de progesteronproductie in stand te houden.

Interessante feiten over hCG:

het kan niet alleen tijdens de zwangerschap in het lichaam worden geproduceerd, maar ook door de aanwezigheid van een bepaald type tumor
het is een belangrijke kankermarker
het is niet bekend of het kanker mede veroorzaakt of dat de aanwezigheid ervan het gevolg is van tumorvorming
In de gynaecologie en verloskunde wordt hCG daarom een niet-specifieke zwangerschapsmarker genoemd.

Het niveau van hCG kan worden gedetecteerd via bloed of urine.

Het testen van urine wordt meestal gedaan op basis van een zwangerschapstest voor thuisgebruik:

de gemelde grensgevoeligheid varieert van 20 tot 100 mlU/ml, afhankelijk van de fabrikant van de test
in het begin van de zwangerschap zijn de resultaten nauwkeuriger als er wordt getest met de eerste ochtendurine, waarin de hCG-niveaus het hoogst zijn
als de urine te verdund is, komt de hCG-concentratie mogelijk niet overeen met de bloedconcentratie en kan de test vals-negatief zijn

Voor de bloedtest moet 2-4 ml bloed worden afgenomen.
Het bepalen van de hoeveelheid hCG in het bloed is belangrijk voor:

het volgen van de ontwikkeling van kiemceltumoren
het bepalen van de juiste medische zorg na een miskraam
diagnose en daaropvolgende behandeling van buitenbaarmoederlijke zwangerschap - als het hCG-niveau 1500 IE/ml bereikt en de vaginale echografie geen embryo laat zien, is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zeer waarschijnlijk.

Het hCG-niveau wordt ook getest als onderdeel van de biochemische genetische screening in het tweede trimester van de zwangerschap.
We hebben het over de zogenaamde drievoudige test. Het doel hiervan is om bepaalde chromosoomafwijkingen en aangeboren afwijkingen uit te sluiten.

De productie van hCG neemt snel toe in het begin van de zwangerschap.
Tot ongeveer de 9e week van de zwangerschap verdubbelt de hCG-spiegel elke 2 tot 3 dagen.
De maximale stijging wordt waargenomen tussen de 80e en 90e dag van de zwangerschap.
Daarna neemt de productie af (in de 4e maand). Na de 25e week blijft de hCG-spiegel stabiel tot de bevalling.
De uitscheiding in de urine eindigt ongeveer zeven dagen na de bevalling.

Tabel met gebruikelijke hCG-niveaus in bloedserum

HCG-niveaus in de zwangerschap	HCG-niveau in mIU/ml
Aantal weken sinds laatste cyclus	Minimale waarde	Maximale waarde
3 weken	5	50
4 weken	5	426
5 weken	18	7 340
6 weken	1 080	56 500
7-8 weken	7 650	229 000
9-12 weken	25 700	288 000
13-16 weken	13 300	254 000
17-24 weken	4 060	165 400
24-40 weken	3 640	117 000

Een waarde lager dan de normale hCG-limiet kan wijzen op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, een dode foetus of een dreigende miskraam.

Aan de andere kant duiden verhoogde hCG-waarden op een meerlingzwangerschap. Ze maken ook een vroege diagnose van trisomie 21 - Downsyndroom mogelijk (samen met de bepaling van andere specifieke zwangerschapshormonen).

Misschien ben je geïnteresseerd in:
Abortus: wat zijn de soorten en stadia van abortus?

Wat gebeurt er met je?

In de eerste dagen na de bevruchting is het moeilijk om de eerste tekenen van zwangerschap te onderscheiden van andere problemen of het premenstrueel syndroom.

Je kunt last hebben van