Wat is de preventie van baarmoederhalskanker? Risicofactoren en symptomen

Baarmoederhalskanker is een wereldwijd probleem.
Kan men zich ertegen beschermen?
Overdracht van kanker?
Het is geen nauwkeurige verklaring, maar de hoofdverdachte is...
Een virus dat zich tussen mensen verspreidt.

De belangrijkste oorzaak van baarmoederhalskanker is langdurige infectie met een humaan papillomavirus dat bekend staat als HPV.

HPV is tegenwoordig een van de meest voorkomende seksueel overdraagbare infecties.

HPV-infectie en co-factoren zijn betrokken bij de ontwikkeling van kanker in baarmoederhalsweefsel.

Het huidige wetenschappelijke bewijs suggereert dat HPV, naast baarmoederhalskanker, een rol speelt bij de ontwikkeling van andere maligniteiten zoals peniskanker, anale kanker, huidkanker en maligniteiten van de bovenste luchtwegen.

Baarmoederhalskanker is een veel voorkomende vorm van kanker. Het is een van de weinige vormen van kanker die gemakkelijk gediagnosticeerd en effectief behandeld kunnen worden.

Wat belangrijk is, is preventie en vroegtijdige herkenning of het het gevolg is van infectie met HPV-virussen.

Er zijn co-factoren nodig voor maligne omkering na HPV-infectie.

Meer weten?
Welke typen HPV kennen we?
Wat verhoogt en verlaagt het risico?
Bestaat er effectieve bescherming?
Werken vaccinaties en zijn vaccins veilig?

Factoren die het risico op baarmoederhalskanker verhogen zijn:

Verzwakking van de algemene of lokale immuniteit (HIV, AIDS, langdurige immunosuppressieve behandeling).
chronische ontsteking van het vaginale en baarmoederhalsslijmvlies
andere gynaecologische oncologische ziekten
besmettelijke seksueel overdraagbare aandoeningen
herhaalde HPV-infecties
persistentie van HPV in baarmoederhalscellen
gebruik van anticonceptiemiddelen
roken
familiegeschiedenis van kanker

U vraagt: Hoe kan ik mijn risico op een uitbraak verkleinen?

Factoren die het risico verkleinen zijn:

Veilig vrijen
- barrière-instrumenten zoals condooms gebruiken
- het seksleven/de seksuele geschiedenis van uw partner kennen
voorkomen dat u van seksuele partner wisselt
uzelf beschermen tegen terugkerende vrouwelijke infecties
niet roken
een gynaecoloog raadplegen over de risico's en geschiktheid van anticonceptie
de familiegeschiedenis onderzoeken en de zwangerschap dienovereenkomstig plannen
adequate hygiëne

Wat zijn de symptomen van baarmoederhalskanker?

Het gevaar van deze vorm van kanker is dat het in een vroeg stadium symptoomloos is en dus asymptomatisch verloopt.

Het gebeurt vaak dat een vrouw bij toeval, na lang gynaecologisch onderzoek, op het slechte spoor komt. Tegen die tijd kan de kanker al in een vergevorderd stadium zijn.

Daarom is het belang van preventieve gynaecologische onderzoeken ook groot.

Baarmoederhalskanker kan symptomen hebben zoals:

bloedingen buiten de menstruatiecyclus
afscheiding
pijnlijke geslachtsgemeenschap - dyspareunie
pijn in de onderbuik en het bekkengebied
pijn die omhoog schiet naar het heiligbeen
vergroting van lokale lymfeklieren
zwelling van het onderste lidmaat
gewichtsverlies en gebrek aan eetlust
zwakte en vermoeidheid
inefficiëntie
abdominale zwelling - ascites

Wat is HPV?

HPV is een afkorting voor human papillomavirus, wat betekent menselijk papillomavirus. HPV's zijn kleine DNA-virussen van ongeveer 55 nm groot.

De eerste informatie verscheen in het begin van de 20e eeuw. Tot op heden zijn er belangrijke ontdekkingen gedaan over HPV-infecties.

Er zijn meer dan 150 typen HPV bekend.

Sommige typen zijn verantwoordelijk voor de vorming van wratten op handen en voeten. Er zijn ongeveer 40 typen seksueel overdraagbare en genitale wratten. Ze zijn verantwoordelijk voor genitale aandoeningen zoals condylomen en, in ergere gevallen, baarmoederhalskanker.

HPV valt de cellen van het plaveiselepitheel aan en neemt vervolgens zijn intrek in de geïnfecteerde cel.

De geïnfecteerde cel begint veranderde eiwitten te produceren die verantwoordelijk zijn voor de veranderingen in het epitheel. In de meeste gevallen wordt dit proces geëlimineerd door de immuniteit van de vrouw, maar in een klein percentage ontwikkelt het zich tot precancereuze veranderingen.

Het risico op overdracht neemt toe:
Door wisselende seksuele partners, promiscuïteit (risico op herhaalde HPV-infecties).
Maar ook een vrouw die met één partner samenleeft, kan geïnfecteerd raken.

Andere factoren zijn:

Roken
langdurig gebruik van hormonale anticonceptiemiddelen
hoog aantal zwangerschappen
andere seksueel overdraagbare aandoeningen (bijv. chlamydia)
immunologische tekortkoming

HPV-risicotypes

HPV is een zeer overdraagbare ziekte die seksueel wordt overgedragen. Maar de overdracht kan ook niet-seksueel zijn, via lichaamsvloeistoffen, slijmvliezen, huid.

HPV kan worden onderverdeeld in laag risico (LRHPV) en hoog risico (HRHPV).

Laag risico - LRHPV
- veroorzaken meestal wratachtige gezwellen, papillomen, condylomen
- types 6, 11, 40, 42, 43, 44, 54, 61, 70, 72, 81, 89
- 70 % condylomata accuminata
- 30 % andere typen LRHPV
Hoog risico - HRHPV
- types 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 68, 73, 82
- maar de types 16 en 18 zijn verantwoordelijk voor meer dan 70% van de gevallen van baarmoederhalskanker
- De types 16 en 18 zijn ook riskant voor de ontwikkeling van kanker van de vagina, baarmoeder, uitwendige geslachtsorganen, maar ook van de anus, penis en het strottenhoofd.

Incidentie van HPV-infectie

Anogenitale vormen van HPV worden beschouwd als seksueel overdraagbaar, maar deze route is niet de enige vorm van overdracht (lichaamsvloeistoffen, slijmvliezen, huid). Naar schatting komt 85% van de vrouwen tijdens hun leven in contact met HPV.

De prevalentie van HPV is leeftijdsafhankelijk.

Bij meisjes die nog geen geslachtsgemeenschap hebben gehad, is de prevalentie bijna nul. Tussen de 15 en 18 jaar is ongeveer 7-9% geïnfecteerd.

De prevalentie van HPV is het hoogst bij vrouwen van in de 30. De prevalentie neemt af met de leeftijd, met slechts 2-3% rond de leeftijd van 50 jaar.

Immuniteit doodt het virus na ongeveer 8-16 maanden bij 80-90% van de vrouwen.

Bij de resterende 10-20% van de vrouwen blijft het virus bestaan en kan het uiteindelijk baarmoederhalskanker veroorzaken.

Van deze vrouwen ontwikkelt 20% binnen 5 jaar CIN III en daarvan ontwikkelt 5% zich in 15-20 jaar tot carcinoom.

Wat is CIN?

Het is een classificatie van veranderingen aan de cellen op het oppervlak van de baarmoederhals. CIN is een afkorting die bestaat uit de beginletters:

C voor Cervical, verwijzend naar de baarmoederhals (cervix uteri).
I voor Intraepitheliaal, verwijzend naar de oppervlaktecellen
N voor Neoplasie, d.w.z. nieuwe vorming

CIN wordt verder onderverdeeld in stadia van precancer (een toestand die voorafgaat aan kwaadaardige veranderingen):

CIN I zijn laaggradige veranderingen, milde dysplasie (verandering in vorm, grootte) - progressie bewaken
- ongeveer 65% van de gevallen lost vanzelf op
- 20% blijft bestaan
- en hiervan verergert ongeveer 15%.
- Follow-up om de 6-9 maanden en als het langer dan 2 jaar aanhoudt, wordt conisatie of chirurgie aanbevolen.
CIN II is een matige graad van dysplasie.
- conisatie, chirurgische verwijdering van het veranderde deel van de hals, wordt aanbevolen
CIN III is ernstige dysplasie
- wanneer chirurgische verwijdering van het aangetaste deel van de baarmoederhals, hysterectomie (verwijdering van de baarmoeder, bovenste deel van de vagina), trachelectomie (verwijdering van de baarmoederhals), robotische radicale hysterectomie, bekkenexenteratie, in een vergevorderd stadium met overgroei in het omliggende gebied wordt aanbevolen
- alternatieve en radicale radiotherapie

Er is ook een classificatie van SIL, oftewel squameuze intra-epitheliale laesie. Deze wordt onderverdeeld in L-SIL en H-SIL. L-SIL betekent laaggradige laesie (CIN I) en H-SIL betekent hooggradige laesie (CIN II, III).

Preventie van baarmoederhalskanker

Nee, baarmoederhalskanker is niet overdraagbaar.
Maar...
Langdurige infectie met hoog-risico HPV is een van de gevaarlijke factoren die leiden tot de ontwikkeling ervan.

Preventie berust daarom op het voorkomen van de verspreiding van dit virus.

De prevalentie van de ziekte is nog steeds hoog, ook al wordt baarmoederhalskanker beschouwd als een zeer diagnosticeerbare en behandelbare ziekte.

De belangrijkste preventiemethode is screening, wat een secundaire vorm van preventie is.

In Tsjechië wordt ongeveer 25% van de vrouwen regelmatig gescreend. De primaire vorm van preventie van baarmoederhalskanker is vaccinatie (ongeveer 1% van de 12-jarige meisjes).

Baarmoederhalskanker komt voornamelijk voor bij jonge vrouwen onder de 45 jaar.
Het is wereldwijd de 4e meest voorkomende vorm van kanker bij vrouwen.
De mortaliteit wordt verhoogd door een gebrek aan toegang tot screening, vaccins en een laag bewustzijn.

Primaire preventie

Primaire preventie is vaccinatie, die in drie doses wordt gegeven.

Het wordt aanbevolen voor pre-puberale meisjes die nog geen geslachtsgemeenschap hebben gehad, bij voorkeur 12-jarige meisjes.

De effectiviteit van het vaccin is dan het grootst en meisjes zijn meestal nog maagd. De aanbevolen leeftijd voor vaccinatie is vanaf 9 jaar tot 45 jaar.

In Australië bijvoorbeeld hebben ze het bivalente vaccin goedgekeurd voor toediening aan vrouwen van 27 tot 45 jaar.

Er zijn twee soorten vaccin beschikbaar - een bivalent en een quadrivalent.

Om het eenvoudig uit te leggen: het bivalente bevat stoffen die effectief zijn tegen HPV 16 en 18. Het quadrivalente bevat stoffen die effectief zijn tegen HPV 6, 11, 16 en 18.

Het bivalente vaccin beschermt niet tegen HPV 6 en 11, maar er wordt aangenomen dat het kruiseffectief is tegen andere HRHPV's die minder vaak voorkomen. Op dezelfde manier beschermt het quadrivalente vaccin tegen andere typen HRHPV (31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58 en 59).

Veiligheid van vaccins

De veiligheid van vaccins is zeer hoog.

De vaccins worden synthetisch geproduceerd en bevatten geen genetisch materiaal van virussen. Er is dus geen risico op het oplopen van HPV-infecties en jaren later baarmoederhalskanker.

De effectiviteit is tot nu toe in onderzoeken aangetoond voor 5-7 jaar. Het effect wordt geschat op 10 tot 15 jaar en volgens wiskundige berekeningen tot 20 jaar.

Net als bij alle andere geneesmiddelen en vaccins kunnen bijwerkingen optreden na toepassing. Veel voorkomende bijwerkingen zijn pijn, zwelling en roodheid op de injectieplaats. Minder vaak komen hoofdpijn, koorts, vermoeidheid en spierpijn voor.

Lichamelijke inspanning en mentale stress worden afgeraden na vaccinatie.

Secundaire preventie

Preventieve maatregelen worden geboden door volledige screening, waarbij vroegtijdige diagnose optreedt. Naast routineonderzoek wordt oncologische cytologie gebruikt. Bij cytologisch onderzoek laat een vrouw een uitstrijkje maken van cellen van het baarmoederhalsepitheel.

De zogenaamde PAP-test.

Een Pap-test is een cytologisch onderzoek van een uitstrijkje van de baarmoederhals.

De test is vernoemd naar de Griekse arts Georgios Nikolaou Papanikolaou, die in 1928 als eerste verklaarde dat baarmoederkanker kon worden vastgesteld aan de hand van een vaginaal uitstrijkje.

Deze vorm van diagnose is tijdbesparend. De afname duurt ongeveer 10 minuten en wordt gedaan door met een piepklein borsteltje cellen van het oppervlak van de baarmoederhals te vegen. De procedure is pijnloos.

Elke vrouw vanaf 18 jaar moet een routine gynaecologisch onderzoek ondergaan.

Vaccinatie van jongens

HPV tast niet alleen het vrouwelijke geslachtsorgaan aan, maar kan ook papillomen van de stembanden, carcinomateuze degeneratie van het strottenhoofd, urologische problemen zoals condylomen en verschillende andere kankers bij beide geslachten veroorzaken.

Vaccinatie van beide seksen biedt bescherming tegen HPV en voorkomt ook overdracht. Omdat mannen ook drager zijn van HPV.

Het mannelijk geslacht loopt ook risico op het ontwikkelen van een aantal gezondheidscomplicaties veroorzaakt door HPV. Dus waarom niet ook jongens beschermen door hen te vaccineren?

Slotsamenvatting

Tegenwoordig is er een effectieve diagnose en ook behandeling van ziekten die worden veroorzaakt door HPV-virussen.

Het bewustzijn dat HPV een belangrijke risicofactor is voor baarmoederhalskanker is ook op een hoger niveau dan in het verleden.

Maar...

Er is nog steeds een gebrek aan steun voor regelmatige preventieve en screeningsonderzoeken en een gebrek aan interesse bij vrouwen, vooral moeders, om meisjes te vaccineren voordat ze seks beginnen te hebben.