Vrouwen en urineverlies? Zelfs op jongere leeftijd + oorzaken en behandeling, wat helpt?

Spontaan urineverlies bij vrouwen is geen ongewone aandoening.
Waarom komt het voor?
Hoe kan het worden beïnvloed en behandeld?
Hoe kunnen niet alleen ervaren maar ook jonge vrouwen zichzelf helpen?

Urineverlies is een sociaal en hygiënisch probleem. Het treft vooral vrouwen in grote mate. Het gaat jongere vrouwen of vrouwen die aan sport doen niet uit de weg. Het kan leiden tot verlies van zelfvertrouwen, verlegenheid en zelfs depressie.

Onvrijwillig urineverlies wordt technisch incontinentie genoemd. Het komt niet alleen voor bij ouderen, maar ook bij jongeren of zelfs bij mensen die sporten.

Dit probleem gaat niet vanzelf over, maar raak niet wanhopig of depressief. Hoe eerder je naar de dokter gaat, hoe effectiever de behandeling.

Incidentie van incontinentie bij vrouwen in de tabel

Volgens sommige schattingen zou tot 50% van de vrouwen af en toe urineverlies hebben gehad. Tot 20% van hen moest behandeld worden.

Incontinentie treft meer dan 15% van de bevolking in het land en kan op elke leeftijd voorkomen.

Oorzaken of factoren die de ontwikkeling van incontinentie beïnvloeden zijn onder andere:

• bekkenoperaties
• bepaalde verwondingen
• tumor
• leeftijd
• bevalling
• zwaarlijvigheid
• urineweginfecties
• fecale incontinentie

Urineweginfecties zijn vooral een probleem voor vrouwen. Lees ook ons tijdschriftartikel:
Urineweginfecties zijn vooral een probleem voor het schone geslacht in de zomer.

Soorten incontinentie

Urineverlies wordt onderverdeeld in verschillende types, die van elkaar verschillen in verschijningsvorm en oorzaak. Sommige zijn typisch voor een bepaalde leeftijd of een bepaald geslacht.

Indeling van incontinentie volgens de International Society of Incontinence (tabel)

Voorbijgaande incontinentie kan ook veroorzaakt worden door medicatie zoals bepaalde hypnotica, diuretica, spasmolytica of antiparkinsonmedicijnen.

Incontinentie wordt op basis van de ernst ingedeeld in drie gradaties (Ingelmann-Sundberg classificatie)

1. graad - druppellekkage met verhoogde intra-abdominale druk
2. graad - lekkage met minimale toename van de intra-abdominale druk
3. graad - constante lekkage, niet gerelateerd aan fysieke activiteit

Ontdek wat nog meer kan leiden tot het niet kunnen ophouden van urine.

Urgente urine-incontinentie

Komt voor bij mannen en vrouwen na de menopauze en wordt vaak in verband gebracht met de term overactieve blaas.

Urineverlies gaat gepaard met een plotseling, dringend gevoel om te moeten plassen. Ook komt frequent plassen overdag en 's nachts voor. Oorzaken die aandrangincontinentie kunnen veroorzaken zijn onder andere urineweginfecties, een tumor of een vergrote prostaat.

Stressincontinentie

Dit is de spontane, passieve urinelozing bij verhoogde intra-abdominale druk. Het komt voornamelijk voor bij vrouwen. Het treedt op wanneer de druk in de blaas de kracht van de sluitspier van de blaas overschrijdt. Het komt meestal voor tussen de 45 en 55 jaar.

Het wordt meestal veroorzaakt door urineverlies bij het tillen van zware voorwerpen, hoesten of niezen. Het wordt geassocieerd met hypermobiliteit van de urethra of verzwakking van de urethrale sluitspier. De meest voorkomende oorzaken zijn verzwakking van de bekkenbodem, bijvoorbeeld door veelvuldige bevallingen.

Andere oorzaken kunnen zijn een afname van geslachtshormonen in de menopauze, verzwakking van de sluitspier of een aandoening na een trauma.

Gemengde incontinentie

Dit is een combinatie van inspanningsincontinentie en aandrangincontinentie. Het komt vaak voor bij ouderen.

Reflexincontinentie

Reflexincontinentie wordt veroorzaakt door zenuwaandoeningen die de reflex irriteren die verantwoordelijk is voor de uitscheiding. Het uit zich in ongecoördineerd en intermitterend urineren.

Incontinentie door overloop

Dit wordt veroorzaakt door een verminderde contractiliteit (strakheid) van de blaas. Door overvulling van de blaas treedt frequente of zelfs continue urinelozing op.

Waarschuwingssignalen van beginnende incontinentie

Neem incidentele incontinentie en de bijbehorende symptomen niet te licht op. Ze gaan niet vanzelf over, integendeel - de kans is groot dat ze verergeren. Aarzel dus niet om uzelf in handen te geven van een uroloog die, als hij u vroegtijdig te pakken krijgt, uw beginnende probleem kan oplossen of in ieder geval verlichten.

Verschijnselen die tot incontinentie kunnen leiden

• vaak plassen overdag en 's nachts
• frequente urineweginfecties
• frequente constipatie
• intense en dringende aandrang om te plassen
• aandrang om te plassen, zelfs met een kleine blaasvulling
• urineverlies in horizontale positie
• onvermogen om de urinestraal te onderbreken
• af en toe urineverlies bij hoesten of niezen

Urineverlies en menopauze

Opvliegers, urineweginfecties, slaapproblemen en ongewenst urineverlies zijn slechts enkele van de ongemakken die bijna elke vrouw ervaart tijdens de menopauze.

Climacterium is de naam die gegeven wordt aan de periode waarin er een geleidelijke afname is van de eierstokfunctie. Hiermee gepaard gaat de menopauze, wat de term is voor het verlies van regelmatige menstruatiebloedingen.

Misschien ben je ook geïnteresseerd in het artikel.

Hormonale veranderingen, zoals een daling van het oestrogeenniveau, hebben ook invloed op de buik- en bekkenspieren. Deze worden door deze veranderingen verzwakt.

Aangezien de bekkenbodemspieren betrokken zijn bij de controle van de blaas, heeft de verzwakking ervan ook gevolgen voor het urineren en het hele uitscheidingssysteem. Er kan frequente aandrang tot urineren of moeite met het ophouden van urine optreden. De positie en elasticiteit van de blaas veranderen ook, wat ook van invloed is op de controle van de uitscheiding.

Andere factoren die bijdragen aan incontinentie tijdens de menopauze zijn frequente urineweginfecties veroorzaakt door toegenomen droogheid van het slijmvlies.

Gewichtstoename komt ook vaak voor tijdens de menopauze, nog een factor die de toch al verzwakte buik- en bekkenbodemspieren aantast.

Zwangerschapsgerelateerd urineverlies

De veranderingen in het lichaam van een vrouw tijdens de zwangerschap hebben ook invloed op het vermogen om urine vast te houden. Natuurlijk speelt ook het gewicht van de foetus een rol.

Zelfs een bevalling heeft invloed op de stevigheid van de blaas en de bekkenbodem. De mate van verzwakking hangt af van de methode en de duur van de bevalling zelf. Vooral herhaalde bevallingen kort na elkaar verzwakken de bekkenbodem en het steunapparaat van de urinebuis, wat kan leiden tot ongewenst urineverlies.

Incontinentie komt ook voor bij jonge vrouwen

Urineverlies komt ook voor bij jonge vrouwen. Vaak hebben zelfs fitte vrouwen er last van.

Hoe kan dat?

Overmatige lichamelijke inspanning oefent veel druk uit op de spieren van de bekkenbodem. Deze worden overbelast en vervolgens verzwakt. Dit is vooral het geval bij krachtsporten zoals crossfit of fitness.

Het kan ook gaan om sporten waarbij vaak gesprongen wordt, zoals volleybal of basketbal. Regelmatige intensieve lichamelijke inspanning kan dus ook de oorzaak zijn van een lekkageprobleem.

Diagnose van incontinentie bij vrouwen

In het huidige tijdperk van onderzoeksmethoden kan incontinentie objectief worden beoordeeld en zo overgaan tot de juiste behandeling.

De anamnese, d.w.z. het gesprek met de patiënt, is belangrijk voor de diagnose. Eerdere problemen, maar ook de sociale situatie en werkdruk worden onderzocht. Eerdere ziekten zijn ook belangrijk.

De arts kan je vragen om een zogenaamd mictiedagboek in te vullen, waarin je informatie zoals vochtinname of het aantal incontinentie-episodes noteert. Dit geeft duidelijkere informatie over de intensiteit en de aard van de ziekte.

Informatie over de incontinentie zelf kan informatie zijn over de aard en het soort activiteit waarbij urine lekt. Ook de frequentie en de hoeveelheid van onvrijwillig urineverlies zijn belangrijk.

Een gynaecologisch onderzoek is ook belangrijk. Hierbij wordt gekeken naar de vorm van de uitwendige plasbuis of tekenen van ontsteking. Er wordt ook gekeken naar mogelijke spierzwakte in het genitale gebied en de bekkenbodem.

Bij vrouwen is de elasticiteit van de urinebuis een belangrijke factor.

De arts kan je vragen om dingen te doen zoals hoesten of op de bekkenbodem duwen. Veel onderzoeksprocedures kunnen ongemakkelijk zijn voor de patiënt en een gevoel van schaamte veroorzaken.

Deze methoden zijn echter nodig voor de arts om urineverlies en de sterkte van de bekkenbodemspanning te beoordelen. Hierop worden dan revalidatieoefeningen gebaseerd.

Urineonderzoek kan wijzen op een urineweginfectie, d.w.z. een ontsteking van de urinewegen. Deze ontstekingen komen vaak voor bij vrouwen en zijn een van de factoren die de ontwikkeling van incontinentie beïnvloeden of zelfs uitlokken.

Er zijn verschillende methoden en onderzoeksprocedures die gebruikt kunnen worden om de anatomische toestand van de urineleider of de urinestroom vast te stellen. Het doel van het onderzoek is om de aanwezigheid van incontinentie te bevestigen, het type, de oorzaak en de daaropvolgende behandeling vast te stellen.

Behandeling van incontinentie bij vrouwen

Aarzel in eerste instantie niet om bij de eerste tekenen van incontinentie contact op te nemen met je arts. Hoe eerder je professionele hulp inroept, hoe groter de kans op een succesvolle behandeling.

Omdat dit een intiem probleem is, stellen veel vrouwen het uit. Dit is de meest gemaakte fout.

Voor vrouwen die last hebben van urineverlies worden bepaalde maatregelen aanbevolen, zoals aanpassing van de levensstijl, beperking van cafeïne en sigaretten of gewichtsbeheersing bij obesitas.

Obesitas verhoogt de intra-abdominale en intravesicale druk - de druk in de blaas. Vetophopingen rekken de bekkenbodem uit en verzwakken deze.

Nadat de aandoening door een arts is geëvalueerd, worden bepaalde maatregelen en behandelingen overwogen. De oplossing kan chirurgisch of niet-chirurgisch zijn, d.w.z. conservatief.

Bij conservatieve behandeling is het meest voorkomende probleem de geringe medewerking van patiënten, die vaak ontmoedigd raken door de tijd die ermee gemoeid is.

Voor incontinentie die in de menopauze optreedt, wordt steeds vaker een oestrogeenbehandeling gebruikt. In deze periode leidt het gebrek aan oestrogeen bij een vrouw tot een verzwakking van de blaas, de plasbuis en de vagina. Het slijmvlies is gevoeliger voor beschadiging en ontsteking.

Andere geneesmiddelen die de arts kan voorschrijven zijn zogenaamde anticholinergica, bèta 3-mimetica of duloxetine.

Wat helpt bij urineverlies naast medicatie?

Oefeningen om de bekkenbodem te versterken

De bekkenbodem en een deel van de urinebuis bestaan uit gestreepte spieren. Dit zijn spieren die worden aangestuurd door wilskracht. Als ze regelmatig worden getraind, worden ze sterker, net als andere spieren. Resultaten zijn meestal zichtbaar na ongeveer 2 maanden regelmatige oefening.

Oefeningen van deze aard kunnen een soort versterking en preventie zijn. Ze zijn echter geen vervanging voor een bezoek aan de uroloog als het probleem echt is en dit soort oefeningen vereisen de medewerking van een gespecialiseerde fysiotherapeut.

Incontinentieproblemen horen thuis in de handen van een arts. Als ze zich voordoen, aarzel dan niet om professionele hulp in te schakelen. De oefeningen die we presenteren zijn geen vervanging voor een bezoek aan een arts.

Bekkenbodemversterkende oefeningen:

Oefening 1

Probeer tijdens het plassen je spieren samen te trekken om te stoppen met plassen. Als dit is gelukt, heb je de eerste oefening onder de knie. Je kunt deze spiercontractie de hele dag door oefenen, maar buiten het plassen om, om de voortgang ervan niet te verstoren.

Oefening 2

Probeer het rectum aan te spannen. Je kunt controleren of deze oefening goed is door je vinger op het perineum te leggen, het gebied tussen het rectum en het geslachtsorgaan. Let op beweging.

Oefening 3

Trek de vagina terug. Controleer opnieuw het effect met een vinger die je voorzichtig in de vagina steekt. Later is het niet meer nodig om de effectiviteit van de oefeningen op deze manier te controleren. Na de eerste oefening zul je het systeem en het mechanisme van deze oefeningen begrijpen.

Oefening 4

Kniel en ga op je hielen zitten. Hef je armen boven je hoofd en breng jezelf langzaam omhoog. Later kun je je bekken zowel zijwaarts als voorwaarts en achterwaarts bewegen.

Oefening 5

Ga zitten en leg een bal tussen uw voeten en knijp erin.

Oefening 6

Ga op een stoel zitten en leg een kleinere bal tussen je knieën. Knijp in de bal met je knieën.

Hulpmiddelen bij incontinentie

Last but not least zijn er een aantal speciale incontinentiehulpmiddelen op de markt om het leven met dit gezondheidsprobleem gemakkelijker te maken. Veel hygiënehulpmiddelen bieden comfort, een droog gevoel en verwijderen ongewenste geurtjes.

Het gevoel van schaamte overwinnen en een volwaardig leven leiden is mogelijk dankzij moderne hulpmiddelen. Natuurlijk kun je advies en informatie inwinnen bij je arts of apotheker.