Pathologisch gokken - gokken, wat zijn de gevolgen voor het leven?

Als dusdanig is gokken een volkomen legale vrijetijdsbesteding.
Gokken is ook legaal gokken, maar vereist meer of minder financiële middelen van de speler.

Volgens de International Classification of Diseases is pathologisch gokken echter gedefinieerd als frequente of terugkerende episodes van gokken die het leven van een individu domineren en ook leiden tot verstoring van gezins-, sociale, werk- en materieel-economische waarden.

Het ontstaat door een samenspel van psychologische, gedragsmatige, cognitieve en biologische factoren.

Het verschil tussen gokken en gewoon gokken is dat bij gokken de inzet meestal geld is (poker, black jack, craps, roulette, maria, slots, bingo, lotto, keno, eurojackpot) maar ook lijf en leden (Russische roulette).

Interessant:
In sommige landen is gokken verboden.

Risicogroepen van mensen met een hoge kans op pathologisch gokken

• Mensen met een positieve familiegeschiedenis van gokken
• Volgens de statistieken zijn de hoogste risicogroepen tieners (de gemiddelde leeftijd waarop men begint met gokken is 12 jaar) en jongeren
• Personen met een geschiedenis van psychologisch trauma tijdens de kindertijd (overlijden in de familie, echtscheiding, alcoholisme, opvoeding) lopen ook een risico
• mannen worden er vaker door getroffen, maar gokken komt ook steeds vaker voor bij vrouwen
• vooral werklozen en mensen met een laag inkomen bezwijken snel onder gokken. De reden hiervoor is het 'visioen' van een grote en snelle winst.
• Kwetsbaar zijn ook mensen die vaak in contact komen met gokken (croupiers, nachtclubmedewerkers...).

Pathologisch gokken heeft nog niet veel aandacht gekregen. Het beïnvloedt de patiënt, zijn familie en de maatschappij als geheel.

Op het moment dat het gokken zich ontwikkelt, is de patiënt zelf zich misschien niet volledig bewust van het probleem waarin hij verzeild is geraakt. De eerste schakel in de identificatie van de diagnose is meestal de familie.

Gokken toen en nu

Spellen hebben altijd deel uitgemaakt van het menselijk leven. Ze waren een vorm van ontspanning en vermaak, dus het principe was niet om veel geld te verdienen.

In het verleden gaven mensen de voorkeur aan eenvoudige spelletjes, zoals het gooien van stenen of takjes. Later werden het balspelen, kaartspellen, dobbelen of schaken.

Tegen het einde van de 16e eeuw werden er steeds complexere spellen ontwikkeld. Dit waren de eerste voorlopers van de speelautomaten van vandaag. Het waren kleinere speeltoestellen, zoals muziekdozen.

In 1905 werd in Duitsland de ooievaar uitgevonden, een machine die chocolade uitgooide als er munten werden gegooid.

De eerste gokautomaat werd in 1981 gemaakt in New York. Hij bevatte 5 rollen en 50 kaarten. Hij werd snel populair en verspreidde zich al snel. De prijs was nog geen geld, maar wat een bepaald bedrijf aanbood (bijvoorbeeld een glas whisky).

Tegenwoordig gokken

Tegenwoordig zijn er een aantal gokspellen die erg populair zijn. De nummer één zijn echter nog steeds de fruitautomaten.

Dit zijn groepen spellen die niet langer dienen voor vermaak, maar als middel om meer geld te verliezen en een verslaving te ontwikkelen.

Bij pathologisch gokken is er sprake van comorbiditeit met andere verslavingen (sigaretten, alcohol, drugs), maar ook met andere psychische aandoeningen.

• Poker is een kansspel waarbij het principe is om je kaarten te combineren met de andere getrokken kaarten zodat de beste hand met de hoogste waarde ontstaat.
• Black jack is een gokspel waarbij het principe is om meer punten te scoren dan je tegenstander.
• Mariah is een kaartspel dat met zeven kaarten wordt gespeeld, waarbij koning-vrouw de hoogste waarde heeft.
• Dice is een dobbelspel, waarbij de speler met het hoogste totaal wint.
• Roulette is een spel dat wordt gespeeld op een machine die de vorm heeft van een wiel. Dit bestaat uit twee verdiepingen. De bovenste bevat de nummers en de onderste het ballenhok, en er wordt ingezet op de nummers en de kleuren voordat er wordt gegooid.
• Gokautomaten zijn het populairste gokspel. Nadat de munten zijn ingeworpen, kunnen de rollen op de machine worden gedraaid. Deze bevatten verschillende kaarten en tekens, waarbij 2 of 3 van hetzelfde teken winst betekenen volgens een vooraf bepaalde inzet.

Wie is een pathologische gokker?

Een pathologische gokker is een persoon die voldoet aan de basiscriteria voor gokken. Van iemand die sporadisch gokkasten of andere spellen speelt, kan niet automatisch gezegd worden dat hij gokt, alleen omdat hij te vaak lijkt te gokken.

Interessant:
Een EEG (elektro-encefalograaf) uitgevoerd bij een pathologische gokker toont enkele afwijkingen in de frontale en temporale hersenkwabben. Er wordt gedacht dat elektrische afwijkingen in deze delen van de hersenen een verhoogde impulsiviteit en verminderde aandacht veroorzaken bij de gokker.
Andere studies hebben dan weer verstoringen bevestigd in het metabolisme van serotonine, noradrenaline en dopamine.

Criteria voor een pathologische gokker

Er zijn bepaalde criteria op basis waarvan geconcludeerd kan worden dat iemand een gokker is. Welke zijn dat?

De basiscriteria van een pathologische gokker:

• de persoon heeft minstens twee episodes van gokken in een periode van één jaar
• deze episodes zijn onrendabel, zelfs onrendabel voor het individu, en veroorzaken leed en problemen in het dagelijkse leven
• de gokker is niet in staat om het spel te weerstaan en heeft niet de wilskracht om te stoppen
• de patiënt heeft dwangmatige gedachten en ideeën over gokken (en vroegere ervaringen met gokken), is erdoor geobsedeerd, wordt erdoor gepreoccupeerd

Andere tekenen van een pathologische gamer naast de basiscriteria:

• Is van plan om weer te gaan spelen, rationaliseert (rationaliseert valselijk waarom hij/zij speelt - bijv. toevlucht na een ruzie, zoekt rust)
• Liegt tegen familie en anderen over regelmatig spelen. Geeft niet toe of verbergt regelmatig spelen
• Verhoogt de hoeveelheid geld en inzetten (gevoel van spanning, opwinding)
• Overweegt hoe aan geld te komen om te spelen (schulden maken, leningen, verduistering, fraude, diefstal)
• Als hij niet speelt, heeft hij dwanggedachten die gepaard gaan met innerlijke onrust. Irritant, impulsief
• Hij verliest zijn baan, familie, vrienden door het spel - zijn persoonlijke leven valt uit elkaar
• Als hij zich bewust wordt van zijn verslaving, probeert hij herhaaldelijk te stoppen. Afwezigheid van het spel veroorzaakt rusteloosheid en slechte gevoelens

Tabel van soorten gamers:

Wie wordt aangezien voor een pathologische gokker?

Het is echt belangrijk om pathologische gokkers te onderscheiden van normale gokkers en gokkers. Ze verschillen ook van mensen met andere psychiatrische diagnoses die ook vaak gokken, maar het is niet hun primaire probleem.

• Gokkers en mensen die graag gokken - Dit zijn personen die niet lijden aan een impulsieve gokstoornis. Frequent gokken geeft hen een kortstondige kick. In de meeste gevallen is het echter geen kick maar een poging om wat geld te winnen. Ze kunnen hun gokken onder controle houden en weten op een gezond niveau wat ze doen. Ze zetten nooit meer geld in dan ze hebben. Ze kunnen het verlies van kleinere geldbedragen compenseren of ze missen het niet.
• Psychiatrisch zieke individuen zonder diagnose van gokken - We zien gokken vaak bij sommige psychiatrische stoornissen. We zien het bij manische individuen en ook bij sociopathische persoonlijkheden. Het is de taak van de psychiater om op basis van de heersende persoonlijkheidskenmerken en -karakteristieken te onderscheiden welke stoornis daadwerkelijk aanwezig is en deze dienovereenkomstig te behandelen.

De pathologische gokker doorloopt verschillende stadia

Zoals elke ziekte of verslaving heeft ook gokverslaving een begin, een verloop en een einde. Vanaf het begin van de verslaving tot het einde, of het nu goed of slecht gaat, doorloopt de gokker bepaalde fases.

1. De fase van kleinere winsten
2. Fase van herhaalde verliezen
3. Fase van volledig controleverlies

De fase van kleine winsten - beginnersgeluk

De winstfase in het begin van het gokken wordt ook wel de beginnersgeluksfase genoemd. In deze fase is het het gemakkelijkst om te stoppen met gokken omdat het individu de controle over het spel nog niet kwijt is. Hij zet meestal kleinere bedragen in die hij herhaaldelijk weet terug te winnen. Hierdoor groeit zijn zelfvertrouwen en het valse geloof in grotere winsten.

Het probleem is juist dat hij af en toe geluk heeft in het spel, herhaaldelijk kleine geldbedragen wint en de perceptie van een grote winst tegenhoudt. De speler voelt optimisme en euforie. Hij gelooft ten onrechte dat hij een groter geldbedrag zal winnen. Het risico wordt vooral gevormd door mensen die kampen met geldgebrek.

Zijn vertrouwen geeft hem moed, dus hij verhoogt de inzet, speelt vaker en komt langzaam in een vicieuze cirkel terecht waaruit hij moeilijk kan ontsnappen. Vroeg of laat wordt hij volledig opgeslokt door het spel.

De fase van herhaald verlies

Hogere inzetten en vaker spelen betekent niet dat er niet gewonnen wordt. Integendeel, de speler verliest geld. In een poging om het terug te krijgen, blijft hij de frequentie van het spel verhogen in plaats van ermee te stoppen. Hier kunnen we al spreken van pathologisch gokken.

Het verlies van geld weerspiegelt zich ook in zijn gedrag. Hij heeft niet alleen problemen in zijn persoonlijke leven, maar ook op zijn werk of op school. Hij begint te liegen tegen zijn familie en de mensen om hem heen over hoe vaak hij speelt. Hij liegt vooral over hoeveel geld hij heeft verloren. Denkend dat hij zijn geld wel terugkrijgt, begint hij geld te lenen van zijn familie en gaat zich later in de schulden steken (kleine leningen).

Hij denkt voortdurend alleen maar aan het spel (dwanggedachten), ook over hoe te stoppen. Maar dit mislukt meestal. Het begin van leugens, roekeloos gedrag, geld lenen of zelfs kleine diefstallen markeert het begin van de laatste fase van het gokken, namelijk de fase van controleverlies. Hij trekt zich terug, zondert zich af van anderen, wordt prikkelbaar en rusteloos.

De fase van volledig controleverlies

In de fase van het controleverlies, of de zogenaamde wanhoopsfase, is de gokker niet meer in staat om zonder hulp van anderen te stoppen met het spel. Ondanks alle problemen die het hem eerder heeft gebracht, verhoogt hij de inzet. Hij besteedt al zijn tijd en al zijn bezittingen aan het spel. En niet alleen die van hem. Hij neemt regelmatig zijn toevlucht tot criminele activiteiten (diefstal, verduistering) om aan geld te komen.

In dit stadium is het individu al volledig geïsoleerd van zijn omgeving. Interpersoonlijke relaties staan stil, hij verliest zijn familie, zijn baan, zijn vrienden. Hij blijft volledig alleen achter met zijn verslaving. Geleidelijk aan halen de eerdere terugbetalingen hem in, zoals aanmaningen voor het niet betalen van leningen, gedwongen verkopen, meer dan eens afpersing van geld door andere mensen of rechtszaken voor diefstal.

Hij is zich hiervan bewust, heeft berouw, maar zonder hulp (die hij vaak weigert) komt hij er nooit uit. Natuurlijk geeft hij iedereen behalve zichzelf de schuld van zijn mislukkingen.

Tegen het einde geeft hij zich over aan andere verslavingen (alcohol, drugs), wordt depressief en wanhopig. Zelfmoordpogingen komen vaak voor. Voltooide zelfmoorden zijn niet zeldzaam, waarbij de patiënt het beëindigen van zijn leven ziet als de enige verlossing uit een moeilijke situatie.

Een gokker behandelen is niet gemakkelijk!

De behandeling van een verslaving is erg moeilijk. Hoewel pathologisch gokken geen verslaving is in de ware zin van het woord, heeft het veel gemeen met een verslaving.
Het individu heeft een dwang om voortdurend te gokken. Als hij of zij de kans niet krijgt, wordt hij of zij rusteloos, geïrriteerd en kan zelfs ontwenningsverschijnselen vertonen.

Het gemeenschappelijke kenmerk is niet alleen de symptomatologie, maar ook de overeenkomsten in de behandeling van pathologisch gokken.
Dit heeft natuurlijk ook een schaduwzijde. Dit is in de eerste plaats de instemming van de patiënt zelf, die enerzijds de ziekte niet wil toegeven en anderzijds betekent tekenen een langdurige afwezigheid van spel.

Psychotherapie en langdurige klinische behandeling

De patiënt-gamer moet volledig onder controle worden gehouden door een ander persoon. De reden is eenvoudig: als hij geen controle meer heeft, keert hij terug naar het spel. Juist vanwege deze volledige controle is langdurige opname in gespecialiseerde psychiatrische instellingen onder toezicht van een psychiater noodzakelijk.

Alleen in een opname kan contact met het spel worden voorkomen.

Tijdens de opname ondergaat de patiënt verschillende vormen van psychotherapie en rehabilitatie. Deze behandelingen worden gedaan met individuen, maar ook in groepen. De familie vormt meestal een belangrijke schakel.

Medicatie en ambulante zorg

In ernstigere gevallen krijgt de patiënt meestal medicatie, zoals antidepressiva. Deze temperen de explosiviteit van de patiënt en verlichten ongemak, angst, depressie en zelfmoordgedachten.

Na ontslag wordt regelmatige poliklinische follow-up door een psychiater aanbevolen. Dit is erg belangrijk omdat pathologische gokkers vrij vaak terugvallen.