Intestinale virosis: hoe lang duurt het? Het komt snel opzetten, maar duurt maar kort

De veroorzakers van darmvirose zijn verschillende soorten virussen. Rotavirussen zijn de eerste. Het treft mensen van alle leeftijden, maar het vaakst jonge kinderen. De incidentie neemt toe met het begin van de winter.

Darmvirussen zijn een zeer onaangename en hinderlijke aangelegenheid. Meestal moeten ze niet al te serieus worden genomen. Bij volwassenen is een slechter verloop te verwachten, maar bij jonge kinderen treedt weer snel uitdroging op. Dit geldt ook voor ouderen en zieke patiënten.

Darmgriep - wat betekent het?

Darmgriep of darmviremie is eigenlijk acute virale enteritis (acute ontsteking van de darm veroorzaakt door virussen). Soms komt het geïsoleerd voor en soms samen met een maagontsteking. Deze aandoening wordt acute virale gastro-enteritis genoemd.

De ziekte komt sporadisch voor, maar grotere epidemieën komen voor, vooral in collectieve omgevingen. Vooral jonge kinderen lopen risico, namelijk pasgeborenen en kinderen van 1 tot 5 jaar.

De leeftijdsgerelateerde incidentie is ongeveer 90% bij kinderen en de resterende 10% bij volwassenen.

Van contact tot infectie

Virale darmontsteking is een zeer besmettelijke ziekte. Besmetting verloopt op een relatief eenvoudige manier, afhankelijk van onder andere het type virus. Meestal gebeurt dit door direct contact met de zieke persoon, hetzij door fecaal-oraal contact (vuile handen schudden) of door besmette voorwerpen en water.

Het is echter mogelijk dat de afstand tot de zieke persoon niet voldoende is. Het virus kan zich ook via de lucht verspreiden, meer bepaald via besmet stof (bv. rotavirus). Sommige virustypes kunnen ook sporadisch besmet worden door slecht gekookt voedsel (bv. calicivirussen).

De incubatietijd tussen infectie en het optreden van de eerste symptomen is specifiek voor elke virussoort. Bij darminfluenza varieert de incubatietijd, ongeacht de veroorzaker, van enkele uren tot enkele dagen.

Tip.

Wat gebeurt er in de darmen?

Zodra de virussen het lichaam binnendringen, nestelen ze zich in de bekleding van de dunne darm (intestinum tenue). Ze vermenigvuldigen zich, vallen de epitheelcellen aan en veroorzaken hun vernietiging. Zo wordt de darm gedomineerd door onrijpe cellen die niet in staat zijn om suikers en bepaalde andere voedingsstoffen op te nemen. Uiterlijk uit dit proces zich in diarree.

Aan wie of wat hebben we dit te danken?

Virussen zijn de veroorzakers van de ziekte, meestal rotavirussen, waarvan we verschillende groepen kennen, maar ook andere.

Rotavirusinfecties zijn ook de oorzaak van ongeveer 10% van alle reisgerelateerde infecties.

Virussen die diarree veroorzaken, transmissieroutes en de groep mensen die het meeste risico loopt

Rotavirusinfecties

Rotavirussen zijn de meest voorkomende oorzaak van enteritis, maar vooral van gastro-enteritis bij jonge kinderen en zuigelingen.

Er zijn in totaal 5 subgroepen A-E. Alleen subgroepen A, B en C veroorzaken ziekte bij mensen. Ze komen wereldwijd voor. In de tropen en subtropen is de incidentie het hele jaar door sporadisch, terwijl ze in gematigde streken seizoensgebonden is met een piek in de winter.

De incubatietijd van gastro-enteritis door het rotavirus is 12 uur tot 3 dagen.

De ziekte begint snel met misselijkheid, braken, buikpijn, krampachtige buikpijn, gebrek aan eetlust, een opgeblazen gevoel en waterige diarree. Diarree komt 10 keer of meer per dag voor. De kleur van de ontlasting is meestal groen.

Door de frequente diarree lopen kinderen het risico op uitdroging.

In de regel is er ook sprake van koorts en griepachtige symptomen. Rotavirusinfecties hebben ook verschillende sterfgevallen veroorzaakt.

Norovirus (calcivirus) infecties

In tegenstelling tot rotavirussen veroorzaakt het Norwalk-virus (lid van de Caliciviridae-groep) meestal gastro-enteritis bij oudere kinderen en volwassenen.

Het wordt ook gekenmerkt door een iets milder ziekteverloop. Het is typisch seizoensgebonden, met de meeste gevallen in de winter. Het kan overal ter wereld worden aangetroffen.

De incubatietijd varieert van 24 tot 48 uur na contact met de patiënt.

De ziekte begint plotseling, maar een langzamer en geleidelijker verloop is waarschijnlijker. Aanvankelijk is er sprake van vermoeidheid, malaise, slaperigheid, hoofdpijn, spier- en lichaamspijn. Geleidelijk verschijnen misselijkheid, braken, krampachtige buikpijn en waterige diarree.

Uitdroging is mogelijk, maar minder waarschijnlijk dan bij het rotavirus, omdat de ziekte binnen twee tot drie dagen verdwijnt.

Interessant: De naam Norwalk-virus is afgeleid van de stad Norwalk, gelegen in Fairfield County in de Amerikaanse staat Connecticut. Hier werd het virus voor het eerst ontdekt in 1972 na een uitbraak van diarree. Het virus verspreidde zich in een plaatselijke middelbare school.

Adenovirus-infecties

Adenovirussen veroorzaken verschillende ziekten, sommige serotypes en gastro-enteritis. Ze komen het hele jaar door overal ter wereld voor. Ze treffen vooral jonge kinderen tijdens de eerste levensjaren en hun verloop lijkt op een mildere vorm van rotavirusdiarree met een langere duur tot twee weken.

De ziekte uit zich in een stijging van de lichaamstemperatuur, zwakte, labiliteit, algehele malaise, braken, matige en minder hevige buikpijn en waterige diarree.

Astrovirale infecties

Astrovirussen zijn wijdverspreid over de hele wereld. Ze veroorzaken vooral acute gastro-enteritis bij kinderen jonger dan twee jaar, maar oudere kinderen en volwassenen worden niet uit de weg gegaan. Ze komen meestal voor als kleine epidemieën in collectieve omgevingen waar het virus zich snel verspreidt.

Het verloop is meestal zonder ernstige complicaties of ziekenhuisopname.

De incubatietijd is meestal 3 tot 4 dagen.

Astrovirussen veroorzaken vaker geïsoleerde enteritis. Gastro-enteritis kan ook voorkomen. De ziekte begint met vermoeidheid, zwakte, eetlustgebrek, misselijkheid, zelden braken, en de temperatuur is slechts licht verhoogd. Het klinische beeld wordt gedomineerd door waterige diarree met krampachtige buikpijn.

Coronavirusinfecties

Coronavirussen zijn een van de waarschijnlijke veroorzakers van infectieuze diarree. Ze treffen vooral pasgeborenen en kinderen jonger dan één jaar, bij wie necrotiserende enterocolitis de vermoedelijke oorzaak is. Het is bij deze kinderen dat coronavirussen geïsoleerd zijn.

Ze worden gekenmerkt door het feit dat ze het hele jaar door voorkomen.

Necrotiserende enterocolitis uit zich door hoge temperaturen, hevige krampachtige buikpijn, misselijkheid, braken, waterige diarree met bloed en slijm, algemene zwakte, vermoeidheid en overmatige slaperigheid.

Hoe manifesteren darmvirussen zich?

Intestinale influenza heeft, ongeacht de veroorzaker, bijna dezelfde symptomen. De verschillen met betrekking tot de veroorzaker zijn minimaal en hebben voornamelijk betrekking op de incubatieperiode met variërende duur, de totale duur van de ziekte en de intensiteit van de afzonderlijke symptomen.

Veel voorkomende basissymptomen van virale gastro-enteritis

• koorts of subfebriele ziekte
• algemene zwakte, malaise
• zweten of rillen
• gebrek aan eetlust
• misselijkheid, braken
• krampachtige buikpijn van verschillende intensiteit
• waterige, talrijke ontlasting
• uitdroging
• duizeligheid

Diagnose van darmvirussen

De diagnose is gedeeltelijk gebaseerd op de voorgeschiedenis en het klinische beeld. Dit is echter onvoldoende voor een definitieve diagnose. Zelfs bacteriële ziekten van het spijsverteringsstelsel kunnen zich op dezelfde manier presenteren. Daarom is laboratoriumbevestiging van een virale infectie door virusisolatie noodzakelijk.

In het geval van diarree worden routinematig ontlastingmonsters genomen voor een kweek om de aanwezigheid van een bacteriële verwekker vast te stellen. Als de kweek negatief is en de ziekte zich in de winterperiode manifesteerde, moet er aan een virale verwekker worden gedacht.

Detectie van de virale verwekker is mogelijk met ELISA op basis van de aanwezigheid van virale antigenen of eiwitten.

Behandeling van darmvirussen

De behandeling van alle intestinale gastro-enteritis is alleen symptomatisch, zonder verschillen in de verschillende virale oorzaken.

Rehydratie van het organisme en wijziging van het interne milieu

Patiënten lopen het risico op ernstig vochtverlies en uitdroging. Ze verliezen niet alleen vocht door ernstige diarree, maar ook door braken en overmatig zweten bij koorts.

Rehydratatie van het lichaam (het aanvullen van verloren vocht), aanpassing van het interne milieu en dieet zijn daarom essentieel.

In de meeste gevallen is de patiënt in staat om vloeistoffen via de mond in te nemen. Alleen in uitzonderlijke situaties, bij ernstiger ziekteverloop, is intraveneuze infuustherapie noodzakelijk. Bij pasgeborenen en kleinere kinderen wordt een nasogastrische sonde (een buis die via de neus van de baby in de maag wordt ingebracht) ingebracht waardoor vloeistoffen worden toegediend.

Dieetaanpassing - dieet

Dieetbeperkingen bij diarree zijn belangrijk. Tijdens de eerste 24 uur van de ziekte is vasten het meest geschikt. Er mogen alleen vloeistoffen worden ingenomen, bij voorkeur ongezoete of licht gezoete thee.

Interessant: Sommige mensen drinken nog steeds Coca Cola bij diarree. En ze doen het goed. Het bevordert de productie van maagzuur.

Het is niet alleen wat we moeten eten, maar ook hoe we het moeten eten.

Voedsel moet in kleine hoeveelheden en meerdere keren per dag worden ingenomen. Eten met een interval van drie uur is geschikt. Het moet worden gemengd (voor jongere kinderen) of goed gekauwd (voor oudere mensen). Eerst moeten alle onverteerbare resten, zoals schillen of granen, worden verwijderd.

Tip: Hoe diarree bij kinderen te stoppen

Dieetbeperkingen variëren op basis van de leeftijdsverschillen van de patiënten. Bij volwassenen en oudere kinderen worden vooral voedingsvetten beperkt.

Voor peuters worden geprakte bananen, appels, wortelsoep of aardappelpuree aanbevolen.