Heb je symptomen van depressie?

Het treft de meer mentaal en emotioneel onstabiele persoonlijkheden. Verschillende stressvolle, belastende of tragische levensgebeurtenissen kunnen echter een depressie uitlokken, zelfs bij sterkere personages. Sommige ernstige vormen lopen fataal af. Iemand in een uitzichtloze situatie neemt vaak zijn of haar eigen leven.

Vroegtijdige identificatie van het probleem en vroegtijdige behandeling door een professional kunnen een tragedie voorkomen en zo een leven redden.

Depressie, of zo je wilt pathologisch slecht humeur, kan bij iedereen en op elk moment voorkomen. Stress, spanningen op het werk, huiselijke onenigheden en tragedies. Deze en nog veel meer situaties zijn de oorzaak van triggering events die mensen niet kunnen controleren en weerstaan op hun eigen zonder de hulp van een arts. Vaak bereikt stress het punt waarop er geen ontkomen meer aan is en eindigt in zelfmoord.

Depressieve symptomen, depressie en bipolaire affectieve stoornis

Depressie is een van de psychiatrische ziekten - stoornissen om precies te zijn.

Meer specifiek is het een subcategorie van stemmingsstoornissen, samen met de bipolaire affectieve stoornis (manisch-depressieve stoornis), maar ook van andere psychiatrische diagnoses. Het is een ernstige ziekte die gekenmerkt wordt door een langdurige chronische lage stemming (verdriet, angst, huilerigheid).

In de psychiatrie is het belangrijkste bij het stellen van een definitieve diagnose het onderscheid te maken tussen de werkelijke staat van depressie en een voorbijgaande depressieve stemming, die zich uit in tijdelijke depressieve symptomen. Een depressieve stemming kan iedereen treffen, afhankelijk van de huidige stressvolle situatie waarin de persoon zich op dat moment bevindt. Het is een gepaste reactie op een moeilijke periode. De staat van droefheid en gevoelens van hopeloosheid is van voorbijgaande aard.

Depressieve symptomen

Depressieve symptomen komen geïsoleerd voor in moeilijke levenssituaties, in pathologische depressie, als een fase van bipolaire affectieve stoornis, als onderdeel van of een manifestatie van andere psychiatrische ziekten, en als onderdeel van een reeks lichamelijke ziekten (chronische tintelende pijn, kanker, alcoholisme, hersenaandoeningen, obesitas anderen).

Tijdens hun lijden, dat kan worden uitgelokt door de bovenstaande factoren, lijden patiënten aan toestanden van verdriet en hopeloosheid. Ze hebben het gevoel dat er geen uitweg is uit de situatie.

Ze hebben een negatieve kijk op de wereld, zonderen zich vaak af van hun omgeving, zoeken de eenzaamheid op. Hun geest wordt in beslag genomen door het probleem waar ze mee zitten, en ze zijn vaak niet in staat om zich te concentreren, te focussen en adequaat te reageren. Hun reacties zijn eenvoudig, traag en vertraagd.

Ze verliezen vitale energie, raken uitgeput, moe en zijn niet in staat om normale activiteiten thuis of op het werk uit te voeren. Ze worden lichamelijk inactief.

Ze komen vaak over als "trage" of luie mensen.

Depressieve symptomen verschijnen ook als een tijdelijke toestand in bepaalde levenssituaties die een negatieve invloed hebben op een persoon. Er kan bijvoorbeeld een sterfgeval zijn in de familie, verlies van een baan, echtscheiding, economische problemen, enz. Deze omstandigheden veroorzaken een plotse negatieve verandering in het leven van de persoon waar hij of zij op de een of andere manier mee moet omgaan. Aanvankelijk ziet hij of zij het als een grote tegenslag; duizend dingen gaan door zijn of haar hoofd.

Hij stelt zichzelf vragen als:

Waarom is mij dit overkomen?

Wie heb ik wat aangedaan?

Hij lijdt aan wroeging en geeft zichzelf de schuld van het ongeluk.

Let op: Een depressieve stemming en depressie is niet alleen een toestand van een slecht en verdrietig humeur op psychologisch niveau, zoals de meeste mensen ten onrechte denken. Het is een ernstige ziekte van het hele organisme. Het fysieke niveau wordt evenzeer aangetast (uitputting, chronische vermoeidheid, concentratiestoornissen, geheugenstoornissen, verminderde fysieke activiteit...).

Depressie

Hoewel depressie in de wereld nog steeds als een "taboe" wordt beschouwd, is het een veel voorkomend verschijnsel dat jong en oud treft.

Het is een ziekte die wordt geclassificeerd als een psychiatrische diagnose. Mensen praten er daarom niet graag openlijk over en schamen zich om professionele hulp te zoeken. Dit is de reden voor de progressie van de ziekte bij de betrokken persoon en een frequente oorzaak van zelfmoord. Of we het nu willen toegeven of niet, steeds meer mensen lijden aan depressie.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zijn er zo'n 350 000 000 patiënten, inclusief mensen die professionele hulp hebben gezocht.

Er wordt geschat dat er nog veel meer mensen zijn die aan een depressie lijden maar geen hulp hebben gezocht.

Met dit hoge aantal patiënten staat depressie op de vierde plaats van meest voorkomende ziekten. De verwachting is dat het naar de top van de lijst zal stijgen.

Depressie wordt gekenmerkt door pathologische droefheid.

Het duurt lang, gaat vaak gepaard met een gevoel van angst en kwelt de lijder letterlijk. Hij heeft een pessimistische stemming en mentaliteit. Hij kan geen plezier meer beleven aan dingen die hem vroeger vreugde schonken. Hij verliest niet alleen interesse in activiteiten, maar ook in mensen. Hij trekt zich in zichzelf terug en begint zichzelf de schuld te geven.

Dit veroorzaakt slaapstoornissen in de zin van vaak wakker worden 's nachts, vroeg wakker worden in de ochtend en dan slaperigheid en vermoeidheid de volgende dag.

De patiënt is lichamelijk inefficiënt, neemt buitensporig veel tijd om alles te doen, is vertraagd in elke activiteit en vindt elk van de dagelijkse activiteiten buitensporig vermoeiend. Concentratiestoornissen en stoornissen van het kortetermijngeheugen kunnen parallel worden waargenomen.

Bipolaire affectieve stoornis

Bipolaire affectieve stoornis is een ernstige psychiatrische aandoening of, beter gezegd, een ziekte die valt onder stemmingsstoornissen. Zoals de naam al aangeeft, wordt het gekenmerkt door twee tegengestelde polen.

Aan de ene kant manifesteert het zich door een manische fase, die wordt gekenmerkt door overmatige verhoging van de stemming. De andere fase is depressie, wat de andere tegenhanger van deze stoornis is.

De manische fase is een fase van opwinding en overprikkeling, waarin de patiënt, ongeacht de ernst van de situatie, een buitensporig hoog zelfbeeld heeft, veel energie, hyperactief is, veel praat en over van alles nadenkt. Soms kan er sprake zijn van een zogenaamde gedachtespurt, die uitmondt in een "woordsalade". Alleen de persoon in kwestie begrijpt de woordsalade, de andere partij begrijpt niet wat hij of zij communiceert.

Overmatige prikkelbaarheid leidt vaak tot agressief gedrag van de lijder.

De depressieve fase daarentegen is een fase van hypoactiviteit, verdriet, angst en een verminderd gevoel van eigenwaarde. De lijder communiceert minimaal, kan zich niet concentreren, niet snel reageren of reageren. Hij kan zich niet herinneren wat er in een kort tijdsbestek is gezegd. Daarom kan hij niet adequaat reageren en reageren.

In dit stadium is er geen risico op agressief gedrag. De patiënt is eerder angstig, huilerig en teruggetrokken.

Bij bipolaire affectieve stoornis (BAP), ook wel manisch-depressieve stoornis genoemd, wisselen de fasen elkaar meestal af over een periode van uren.

Volgens statistieken is bipolaire affectieve stoornis verantwoordelijk voor 25% tot 60% van de zelfmoordpogingen, waarvan 5% tot 20% voltooide zelfmoorden zijn.

Meestal is er ook sprake van een andere psychische aandoening.

Wat veroorzaakt depressieve toestanden?

Er zijn veel verschillende oorzaken van depressieve toestanden, maar genetische aanleg, exogene invloeden (tragische gebeurtenis, verslavende middelen) of organische hersenbeschadiging spelen een grote rol.

Depressie wordt ingedeeld in twee categorieën op basis van de individuele uitlokkende factoren van een pathologisch slechte stemming. De andere beschreven indeling is gebaseerd op de symptomen die bij een bepaalde patiënt op de voorgrond staan en de indeling vanuit nosologisch oogpunt.

Classificatie van depressie op basis van factoren

1. Exogene depressie of zelfs de zogenaamde psychosociale depressie ontstaat op basis van de inwerking van een externe factor. De naam zelf impliceert dat het gaat om de inwerking van een externe factor op de psyche en de geest van een persoon. De externe factor kan een andere persoon of de maatschappij zijn, wiens invloed een negatieve impact heeft op het individu, wat de oorsprong is van zijn slechte humeur.
   • Hieronder vallen tragische gebeurtenissen zoals een sterfgeval of ernstige ziekte in de familie, echtscheiding, verlies van een baan, gebrek aan financiële middelen of een algemene mislukking.
2. Endogene depressie is depressie waarbij een interne factor verondersteld wordt aan het werk te zijn. Met interne factor bedoelen we in het bijzonder de persoonlijkheid, de karaktereigenschappen en het gedrag van de persoon.
   • De persoonlijkheid van een persoon wordt in belangrijke mate beïnvloed door genetica.
   • Gezinsachtergrond in de vroege kindertijd en later de invloed van de maatschappij op het moment dat de persoonlijkheid wordt gevormd.

Classificatie van depressie vanuit nosologisch oogpunt

1. Een psychogene depressie is een depressie die het gevolg is van een factor die rechtstreeks inwerkt op de psyche en ervaring van een persoon.

Hieronder vallen verschillende psychologische trauma's, bijvoorbeeld door het verlies van een dierbare, posttraumatische reactie als gevolg van een eerdere negatieve ervaring (slachtoffer van ontvoering, verkrachting, aanranding, verkeersongeval).

2. Organische depressie ontstaat als gevolg van een organische ziekte of directe hersenbeschadiging.

Dit zijn verschillende medische aandoeningen die leiden tot verstoringen in de waarneming van het individu en zijn of haar stemming beïnvloeden. Het gaat voornamelijk om directe hersenbeschadiging, bijvoorbeeld door een ongeluk, ziekte (tumor), vergiftiging door giftige stoffen of beschadiging van de hersenen door verslavende stoffen (alcohol, drugs).

Hersenbeschadiging wordt ook veroorzaakt door verschillende bacteriële of virale infecties (meningitis).

Deze categorie omvat ook andere ziekten van het lichaam zoals vaatziekten met als gevolg bloed- of zuurstoftekort in de hersenen, stofwisselingsziekten zoals diabetes, evenals verschillende langdurige pijnlijke aandoeningen of aandoeningen die een handicap of beperking veroorzaken die een aanzienlijke invloed hebben op de beleving van de patiënt.

Classificatie van depressie op basis van klinisch beeld (symptomen)

1. Apathische depressie uit zich voornamelijk in apathie (neerslachtigheid). De patiënt reageert vrijwel niet op externe prikkels, is onverschillig, emotieloos, ongeïnteresseerd in externe aspecten en de maatschappij. De externe wereld lijkt niet meer te bestaan voor de patiënt. De staat van apathie wordt meestal opgemerkt door de omgeving en het individu is zich op dat moment mogelijk niet bewust van dit gedrag.
2. Een geagiteerde depressie manifesteert zich op de tegenovergestelde manier van een apathische depressie. Agitatie betekent een morbide rusteloosheid. De patiënt is innerlijk rusteloos. Hij voelt zich ongemakkelijk, denkt altijd aan iets, is op zoek naar een oplossing. Psychomotorische agitatie kan soms ook optreden, wanneer de innerlijke rusteloosheid gepaard gaat met motorische rusteloosheid. Dit kan voornamelijk worden waargenomen in de spraak en gebaren van de patiënt. De patiënt grijpt bijvoorbeeld voortdurend naar zijn handen, speelt met zijn vingers of een voorwerp, kan niet op één plaats blijven, pauzeert, verandert van houding.
3. Psychotische depressie is de ernstigste vorm van depressieve stoornis. De pathologisch slechte stemming wordt gecombineerd met andere psychotische symptomen of de depressie is slechts een uiting van een andere psychische aandoening. Een andere mogelijkheid is een combinatie van depressie en een andere psychische aandoening. Dit type depressie uit zich naar buiten toe in een slecht humeur, angst, huilerigheid, gepaard met paranoia, hallucinaties (auditief of visueel).

Hoe uit een depressie zich?

De individuele uitingen van depressie zijn afhankelijk van verschillende factoren.

Deze omvatten de persoonlijkheidskenmerken van de patiënt, de (on)oplosbaarheid van de situatie, de mate van depressie, de houding van de patiënt zelf ten opzichte van zijn diagnose en het starten van therapie of hulp uit de omgeving, vooral de juiste houding van de familie.

1. Mentale problemen - Op de voorgrond staat de preoccupatie van de geest met de vraag en het zoeken naar antwoorden en oplossingen voor datgene wat de depressie heeft veroorzaakt. Dit probleem staat voor de patiënt voorop en hij is niet in staat om ervan af te komen.

Als gevolg van de prioriteit van één gedachte is de patiënt ongericht op al het andere dat voor hem geen prioriteit meer heeft. Er is sprake van verminderde concentratie, gebrek aan focus, verminderde communicatie met de omgeving en een aangetast kortetermijngeheugen.

Als gevolg van de psychologische moeilijkheden is het vermogen om beslissingen te nemen aanzienlijk verminderd. Negatieve emoties overheersen, namelijk een pathologisch slecht humeur dat gepaard gaat met angst, huilerigheid, huilaanvallen, vooral in de privésfeer. Paranoia of hallucinaties kunnen af en toe gepaard gaan.

In sommige gevallen eindigt een depressie zelfs in een zelfmoordpoging (zelfmoord wordt voorafgegaan door zelfmoordgedachten en zelfverwijt).

2. Slaapstoornissen - Ook een subcategorie van psychologische problemen. Het voortduren van slaapstoornissen is nauw verbonden met lichamelijke problemen, die ook voortkomen uit slapeloosheid. Slapeloosheid en 's ochtends vroeg wakker worden zijn typisch voor depressie. Ze veroorzaken aanzienlijke slaperigheid overdag en verergeren vermoeidheid, uitputting en concentratiestoornissen.

Lichamelijke stoornissen - Vermoeidheid, malaise, uitputting overheersen. De patiënt is zwak, voelt een algemene zwakte van het lichaam en de spieren, zijn knieën knikken, zijn benen kunnen trillen en hij kan zich nauwelijks vasthouden.

Duizeligheid, flitsen voor de ogen en flauwvallen door uitputting komen vaak voor. De patiënt is lichamelijk onfit, wat nog verergerd wordt door eetstoornissen. In de meeste gevallen is er een gebrek aan eetlust, en in gevallen van zelfverwijt martelt de patiënt zichzelf door honger te lijden. Sporadisch en bij milde vormen van depressie kan overeten worden waargenomen.

4. Moeilijkheden met sociale interactie - Introvert (antisociaal) gedrag uit zich door zich in zichzelf terug te trekken. De patiënt zoekt de eenzaamheid op en vermijdt doelbewust contact met mensen en met de maatschappij als zodanig. Als hij/zij in de maatschappij is, voelt hij/zij zich daar niet op zijn/haar gemak, kan geen relaties aangaan zoals voorheen (wil dat ook niet), heeft problemen met concentratie en communicatie.

De patiënt probeert zo snel mogelijk in zijn eenzaamheid te komen, waar hij weer veel nadenkt. Psychologische problemen en communicatieproblemen met mensen veroorzaken vervolgens problemen op het werk, in de maatschappij, maar ook in het gezin en leiden uiteindelijk tot beschadiging van relaties en verlies van naasten.

5. Seksuele problemen - Verlies van zin in seks komt vaak voor. Seksuele gemeenschap geeft geen voldoening en voelt niet goed aan.

Let op:
De combinatie van al deze categorieën of gebieden die door depressie worden beïnvloed, wordt gevolgd door economische problemen. De patiënt presteert niet naar behoren op het werk door verminderde concentratie, communicatie, terugtrekking, uitputting. Er is ook een groot risico op wangedrag en daaropvolgend verlies van werk, wat resulteert in economische problemen en een verergering van de depressie.

Gradaties van depressie

Afhankelijk van de factor die de depressie veroorzaakt en de duur van de periode dat de depressie al aanwezig is, kan het zijn dat de depressie zich niet bij iedereen op dezelfde manier manifesteert.

Het verloop van de ziekte varieert van een milde tot een diepe depressie. De diepte van de depressie bepaalt ook de behandeling of prognose.

De grenzen tussen de verschillende stadia zijn fragiel. Zelfs een milde depressie kan zich uiteindelijk ontwikkelen tot een ernstige aandoening die leidt tot zelfmoord.

• Een milde depressie uit zich in een slechte en verdrietige stemming, nadenken over het probleem en zoeken naar een oplossing.
  • Het veroorzaakt meestal geen ernstige problemen op het werk of in de maatschappij.
  • De patiënt kan normale activiteiten blijven uitvoeren of zijn prestaties zijn slechts licht verminderd.
  • De patiënt gaat vooral op in slaap vallen en in de rustperiode, wanneer hij/zij meer nadenkt over de situatie die de slechte stemming heeft veroorzaakt.
  • Heeft de neiging om de eenzaamheid op te zoeken.

• Matige depressie uit zich in een ernstiger mate van depressieve stemming en de episodes komen ook vaker voor.
  • De patiënt begint moeite te hebben met het uitvoeren van de meeste normale activiteiten.
  • Hij is angstig, huilerig.
  • Buiten het gezelschap komen vlagen van depressie en huilen voor.
  • De patiënt lijdt aan slapeloosheid, gebrek aan eetlust, vermoeidheid en een afname van lichamelijke prestaties.
  • Veranderingen in ervaring zijn ook merkbaar voor anderen.

• Ernstige depressie is de ernstigste vorm waarbij het leven van de patiënt in gevaar is.
  • Er heerst een pathologisch slecht humeur, waarvan gezegd kan worden dat het blijvend is.
  • De patiënt is moe, zowel geestelijk als lichamelijk uitgeput.
  • Slaapstoornissen komen vaak voor, vooral slapeloosheid.
  • Eetstoornissen (uithongering), zelfverwijt.
  • Zoekt geen gezelschap, er heerst een uitzichtloze situatie waarmee hij zich identificeert.
  • Soms is de enige uitweg (voor de patiënt) het beëindigen van zijn leven.

Wat te doen als je symptomen hebt die kenmerkend zijn voor depressie?

Alle psychiatrische ziekten, en ook depressie, zorgen ervoor dat de patiënt zich schaamt om de diagnose toe te geven en dat anderen in de maatschappij worden gediscrimineerd en gescheiden van de patiënt.

Om de een of andere duistere reden gaat de omgeving voorzichtig om met psychiatrische diagnoses.

Veel mensen denken bij psychiatrische ziekten aan hallucinaties, paranoia, agressie en gevaarlijk gedrag, wat in de meeste gevallen niet waar is. De meeste psychiatrische ziekten vormen geen gevaar voor de omgeving en depressie is er daar één van. Het is het grootste risico voor de patiënt als hij of zij niet de juiste aanpak kiest en een behandeling start.

Farmacologische behandeling van depressie

De essentie van het starten van een farmacologische behandeling is het bewustzijn en de erkenning van de patiënt dat hij of zij lijdt aan een psychische aandoening. Als hij of zij dit feit op tijd herkent, komt de juiste diagnose door middel van een specialist - in dit geval een psychiater - om de hoek kijken.

Pas nadat de diagnose depressie is gesteld, zal de arts op basis van de mate en de heersende symptomen bepalen welke medicatie het meest geschikt is voor de individuele patiënt.

Let op:
Het begin van de werking van medicijnen tegen depressie en andere psychiatrische aandoeningen is ongeveer 2 weken (met name antidepressiva hebben een langere beginwerking).
Het is essentieel dat de patiënt hiervan voldoende op de hoogte is en niet verbaasd is dat hij of zij na een paar dagen nog steeds geen verbetering voelt in zijn of haar toestand.
Het precieze effect van het medicijn kan pas goed worden beoordeeld na een periode van ongeveer 3 weken. De behandeling van depressie vereist tijd en geduld van de patiënt om effectief te zijn.

Antidepressiva zijn de meest gebruikte geneesmiddelen voor de behandeling van depressie of bij de behandeling van andere aandoeningen zoals dysthymie, eetstoornissen, cyclothymie. Ze worden ook toegediend bij chronische pijn. Ze worden ook gebruikt in stressvolle situaties, vooral bij patiënten die lijden aan hoge bloeddruk en een verhoogde hartslag, waarbij ze samen met antihypertensiva en tachycardiemedicijnen worden gegeven.

Er zijn verschillende soorten antidepressiva bekend:

• SSRI's (serotonine heropnameremmers - het zogenaamde gelukshormoon) - bijvoorbeeld Seropram, Seroxat, Prozac, Paxil, Zoloft, Deprenon, Deprex, Fevarin, Citalec, Citalopram, Arketis, Paretin, Paroxetine en andere...
• IMAO's (monoamine oxidase remmers) - bijvoorbeeld Parnat, Aurorix, Nuredal...
• tricyclische breedspectrum antidepressiva - bijvoorbeeld Melipramine, Amitriptyline, Anafranil...
• tetracyclische antidepressiva - bijvoorbeeld Remeron, Mirzaten, Mirtazapine, Esprital
• Generatie IV en V antidepressiva - bijvoorbeeld Efectin