Frozen shoulder syndroom: oorzaken, symptomen, behandeling? Wat helpt tegen pijn?

Pijn en beperkingen van het bewegingsapparaat zijn relatief veel voorkomende gezondheidsproblemen.

Aandoeningen van dit complexe systeem van botten, spieren en pezen ontstaan door verschillende soorten belasting.

Dit veroorzaakt overbelasting en slijtage met pathologische gevolgen.

Tot op zekere hoogte kan deze slijtage worden voorkomen door goede verzorging en het minimaliseren van de overmatige belasting van specifieke lichaamsdelen.

De rest van de ziekte is te wijten aan genetica en leeftijd, die we niet kunnen stoppen.

Slijtage van het bewegingsapparaat gebeurt elke dag!

Het bewegingsapparaat vervult twee basisfuncties:

1. De statische functie van het bewegingsapparaat - het helpt ons lichaam rechtop te houden.
2. De dynamische functie van het bewegingsapparaat - het stelt ons in staat om te bewegen.

Deze functies zelf veroorzaken enige belasting. Dit is echter een natuurlijk proces waar we niet zonder kunnen. Een ander fysiologisch proces van slijtage is de veroudering van het bewegingsapparaat.

Pathologische oorzaken zijn onder andere obesitas, blessures, een verkeerde houding, eenzijdige belasting, extreme sporten of juist te weinig beweging.

De schouders zijn bijzonder gevoelig voor overbelasting

De schouders en schoudergewrichten zijn extreem gevoelig voor overbelasting. Dit is echter niet te wijten aan hun breekbaarheid of instabiliteit, maar aan onze "dagelijkse hoge eisen".

Integendeel!

Het schoudergewricht is een enorm, sterk en flexibel kogelgewricht.
Het geeft ons het grootste bewegingsbereik in vrijwel alle richtingen.
Het geeft ons stabiliteit bij het tillen van zware lasten.

Het unieke karakter, de kracht en het grote bewegingsbereik van het schoudergewricht zorgen ervoor dat het vaak wordt gebruikt.

Het is van groot belang in het dagelijks leven en bij routinematige activiteiten. Daarom is het niet alleen gevoelig voor overbelasting, maar ook voor verstijving, uitrekking, scheuren, microtrauma en zelfs ernstige schouderblessures.

Tabel met de meest voorkomende schouderblessures:

Wanneer de schouder bevriest...

Het frozen shoulder syndroom (lat. adhesieve capsulitis) is een aandoening van het schoudergewricht die gekenmerkt wordt door stijfheid, bewegingsbeperking en pijn.

In het algemeen kan het frozen shoulder syndroom geclassificeerd worden als een ontstekingsziekte, maar ontsteking is niet de enige oorzaak. Heel vaak komt het ook voor als gevolg van microtrauma of na een operatie.

In de eerste plaats worden de pezen en peesaanhechtingen aangetast. In hun omgeving zetten zich calciumafzettingen af.
Wanneer calciumzouten het aangetaste weefsel binnendringen, treedt zogenaamde calcificatie (verkalking) op.

In principe begint het kapsel te spannen en wordt het schoudergewricht dikker. Dit leidt tot een beperkt bewegingsbereik.

Interessant:
Het frozen shoulder syndroom treft vaker vrouwen dan mannen en het treft het niet-dominante ledemaat. De incidentie neemt toe met de leeftijd.

Hoe manifesteert frozen shoulder zich?

De klinische basis van een frozen shoulder is stijfheid. Het resulteert in een progressieve beperking van actieve en passieve bewegingen in het schoudergewricht, vaak zonder duidelijke oorzaak.

In ernstigere gevallen heeft de patiënt moeite om zelfs de eenvoudigste bewegingen uit te voeren, wat hem of haar beperkt in normale activiteiten.

Minimale beweging veroorzaakt intense pijn van doffe of scherpe aard. De pijn verergert tijdens activiteit, vooral aan het einde van het bewegingsbereik en tijdens de slaap.

Tabel met stadia van adhesieve capsulitis:

Oorzaken van het frozen shoulder syndroom

Artsen kennen de exacte oorzaak van de ziekte niet met zekerheid, maar wel de negatieve factoren waarbij de ziekte optreedt. Deze worden dan ook beschouwd als risicofactoren.

Verschillende factoren zijn tegelijkertijd betrokken bij de ontwikkeling van frozen shoulder. Hoe meer van deze invloeden aanwezig zijn, hoe groter het risico op het ontwikkelen van de ziekte.

• Sommige factoren zijn gebaseerd op de directe aard van het schoudergewricht, namelijk beweging (onjuiste beweging, extensie, overbelasting)
• andere fysiologische factoren zoals genetica of leeftijd
• andere kunnen worden beschouwd als pathologisch (fractuur, operatie, obesitas, kanker)

Risicofactoren gebaseerd op de aard van het schoudergewricht

Bepaalde factoren die niet als inherent pathologisch kunnen worden beschouwd, kunnen ook het risico op het ontwikkelen van het frozen shoulder syndroom verhogen.

Dit is te wijten aan het buitensporige bereik van bewegingen die we kunnen uitvoeren met het schoudergewricht en, omgekeerd, de langdurige inactiviteit van het gewricht.

Basisaspecten van het frozen shoulder syndroom gebaseerd op activiteit/inactiviteit:

1. overbelasting van de schouder door overmatig gebruik (sport, fysiek veeleisend werk)
2. overbelasting van de schouder bij obese patiënten, wanneer de gewrichten worden belast met extra gewicht (frequentere en snellere kraakbeenslijtage)
3. verkeerde betrokkenheid van de verschillende spiergroepen en hun verkeerde synchronisatie veroorzaken overbelasting, pijn en slijtage
4. immobilisatie van de schouder of langdurige inactiviteit (gebrek aan fysieke activiteit, zittend werk, luiheid)

Natuurlijke factoren die bijdragen tot een frozen shoulder

Genetische aanleg kan niet duidelijk worden opgenomen in de risicofactoren voor het ontwikkelen van capsulitis, maar kan ook niet worden uitgesloten.

Een andere natuurlijke risicofactor, niet alleen voor frozen shoulder maar voor de meeste ziekten, is leeftijd.

Het frozen shoulder syndroom komt vooral voor bij mensen boven de veertig. Het risico neemt toe met het vorderen van de jaren.

Gebaseerd op statistieken en observatie is het bekend dat vrouwen een veel grotere kans hebben om te lijden aan het frozen shoulder syndroom.

Pathologische factoren die het frozen shoulder syndroom veroorzaken

De pathologische factoren van het frozen shoulder syndroom omvatten alle factoren die niet natuurlijk zijn.

Deze omvatten verschillende ziekten, verwondingen of chirurgische ingrepen. Dit zijn een grote verscheidenheid aan verschillende invloeden.

De meest voorkomende pathologische processen die het frozen shoulder syndroom veroorzaken zijn:

• verrekkingen van spieren en pezen in het schoudergewricht
• verstuikingen en ontwrichtingen van het schoudergewricht
• breuken van het schoudergewricht
• rotator cuff blessures
• microtrauma en bloedingen
• ontstekingsziekten van de pezen van de schouder
• slijmbeursontsteking en artritis
• tendinitis
• impingement syndroom
• vertebrogene aandoeningen
• sympathische reflexdystrofie
• ruggenmergaandoening
• dystonie
• ziekte van Parkinson
• beroerte met verlamming van een ledemaat
• diabetes mellitus
• verhoogde schildklierfunctie
• verminderde schildklierfunctie
• cardiovasculaire en vaatziekten
• tuberculose
• kanker

Wat zijn de behandelingsmogelijkheden?

Zoals al eerder gezegd, verdwijnen de symptomen bij sommige patiënten spontaan. Maar ook deze kunnen enkele weken tot maanden last houden.

Vaker echter blijven de problemen bestaan, nemen ze niet af en reageren ze niet op medische behandeling. Dan is een schouderoperatie de enige oplossing.

Medische (medicamenteuze) therapie

De behandeling voor het frozen shoulder syndroom is om de pijn onder controle te houden en zoveel mogelijk bewegingsbereik te behouden.

Patiënten proberen zichzelf eerst te behandelen met vrij verkrijgbare pijnstillers (paracetamol, novalgin, ibalgin). Meestal weten ze in eerste instantie niet wat de diagnose is. Als de symptomen echter aanhouden, zoeken ze professionele hulp.

Nadat de diagnose van zelfklevende capsulitis is bevestigd, gaat de arts verder met het bestrijden van de pijn met medicijnen die niet alleen pijnstillend maar ook antiflogisticum werken. Van de bovengenoemde receptvrije medicijnen, bijvoorbeeld ibalgin.

Niet-steroïde antiflogistieke middelen verlichten niet alleen de pijn, maar verminderen ook de ontsteking. In ernstigere gevallen schrijft de arts de patiënt sterkere preparaten uit deze groep geneesmiddelen voor.

Ook geschikt zijn injecteerbare steroïden, die direct in de schouder worden geïnjecteerd. Ze helpen niet alleen de pijn te verlichten, maar verbeteren ook de beweeglijkheid van het schoudergewricht, vooral als de ziekte in een vroeg stadium wordt ontdekt.

Interessant:
Soms zal de arts gewoon steriel water in de schouder injecteren (rechtstreeks in het gewrichtskapsel), wat leidt tot het uitrekken van het weefsel in het schoudergewricht, wat helpt om de mobiliteit te vergemakkelijken. Dit wordt gewrichtsdistensie genoemd.

Fysiotherapie (revalidatie)

Fysiotherapie is geen medische discipline, maar de procedures en oefeningen die fysiotherapeuten met patiënten uitvoeren, helpen al vele jaren bij gezondheidsproblemen en pijnlijke aandoeningen, vooral die waarbij het bewegingsapparaat betrokken is.

Deze niet-medische wetenschap is nu een integraal onderdeel van geneeskunde en herstel en wordt ook gebruikt bij de diagnose en preventie van bepaalde ziekten.

Het doel is om verloren functies en vermogens van het menselijk organisme als geheel te herstellen door de functiestoornissen van het bewegingsapparaat van een bepaalde persoon te beoordelen en de toestand opnieuw te beoordelen na fysiotherapeutische zorg.

Een getrainde fysiotherapeut gebruikt speciale manuele technieken, oefeningen en bewezen procedures in de behandeling.

Het doel van fysiotherapeutische oefeningen voor adhesieve capsulitis is om het bewegingsbereik in de schouder te vergroten. Om optimale resultaten te bereiken, is het belangrijkste de regelmaat van deze oefeningen en natuurlijk de sterke wil en het doorzettingsvermogen van de patiënt.

De zogenaamde schoudermanipulatie is ook geschikt, maar deze techniek moet worden uitgevoerd door een arts en niet door een fysiotherapeut.

De reden hiervoor is het toedienen van algehele anesthesie, wat alleen een arts kan doen. Na de anesthesie, wanneer de patiënt geen pijn voelt, beweegt de arts de arm in verschillende richtingen. Dit zorgt voor ontspanning van de verkorte weefsels.

Alternatieve geneeswijzen

Alternatieve behandelingen bestaan al sinds mensenheugenis en bestaan voor vrijwel alle aandoeningen.
Twee basistechnieken worden gebruikt voor het frozen shoulder syndroom, namelijk acupunctuur en transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS).

Klinische studies hebben aangetoond dat acupunctuur veel effectiever is dan TENS voor het frozen shoulder syndroom.

Acupunctuur maakt gebruik van het inbrengen van uiterst dunne naalden in de huid van de patiënt.
De naalden worden op specifieke plaatsen ingebracht, afhankelijk van het probleem van de patiënt.
Ze blijven op een specifieke plaats voor een individueel lange periode, meestal 20 tot 40 minuten. Gedurende deze tijd kunnen ze op verschillende manieren worden bewogen.
Deze procedure is volledig pijnloos voor de patiënt (de naalden hebben de dikte van een menselijke haar en worden oppervlakkig ingebracht).

Transcutane Elektrische Zenuw Stimulatie (TENS) lijkt in sommige opzichten erg op acupunctuur.
In plaats van naalden worden er echter elektroden gebruikt die op specifieke punten op het lichaam van de patiënt worden geplakt.
Via de elektroden komt een kleine dosis (onschadelijke) elektrische stroom de patiënt binnen.
De elektrische stroom stimuleert de zenuw. Vervolgens komen er pijnverlichtende moleculen (endorfines) vrij.
Men denkt dat de zenuwvezels die de pijnimpulsen overbrengen tegelijkertijd ook geblokkeerd worden.

Schokgolfbehandeling

Shockwavebehandeling is een nieuwere methode om frozen shoulder te behandelen.
Het wordt uitgevoerd met behulp van de Zwitserse Dolor Clast, die een revolutie teweegbrengt in de behandeling van schoudergewrichtsaandoeningen, niet alleen adhesieve capsulitis, maar ook tendinopathieën, triggerpoints en andere verkalkingen.

De voordelen van deze therapie zijn snelheid, pijnloosheid en vooral effectiviteit.
Er is geen plaatselijke verdoving nodig. De procedure is volledig pijnloos en effectief in tot 95% van de gevallen. Bovendien is het effect langdurig.

Het nadeel van schokgolfbehandeling is 100% financiële vergoeding door de patiënt.

Chirurgische en andere procedures

Zoals meestal het geval is, waar niet-invasieve behandelingen falen, komen invasieve oplossingen voor de ziekte tussenbeide.
De meeste patiënten met een frozen shoulder bereiken binnen een jaar verbetering.
Als de problemen echter aanhouden, is het tijd om chirurgische oplossingen te overwegen.

Chirurgie voor het frozen shoulder syndroom is zeer zeldzaam. Het wordt alleen uitgevoerd als de problemen langer duren dan normaal en eerdere behandelingen hebben gefaald.

Met behulp van kleine incisies worden kleef- en littekenweefsel chirurgisch verwijderd aan de binnenkant van het schoudergewricht. Het principe van de operatie is om de subacromiale ruimte vrij te maken, waardoor de beweging handmatig wordt vrijgemaakt, redress genoemd.