Autismespectrumstoornissen in een notendop: kent u de symptomen?

Autistische spectrumstoornissen omvatten verschillende neurologische ontwikkelingsstoornissen van het centrale zenuwstelsel en andere verwante aandoeningen. Ze verschillen in veel opzichten, maar hebben verschillende gemeenschappelijke kenmerken.
Deze zijn een gebrek aan sociale interactie, sociale communicatie en beeldvorming, met de aanwezigheid van stereotiep gedrag.
In sommige gevallen worden intellectuele en motorische beperkingen of andere ernstige psychiatrische stoornissen toegevoegd aan de basissymptomatologie.

In elk geval plaatsen deze stoornissen de patiënt op een achterstand ten opzichte van andere gezonde personen.
De beperkingen in interpersoonlijke communicatie en repetitieve gedragspatronen en interesses brengen problemen met zich mee in het dagelijks leven.
Patiënten hebben moeite met het aangaan en onderhouden van elke vorm van relatie, waardoor ze moeite hebben om zich aan te passen aan de maatschappij als geheel.

Deze ziekten worden veroorzaakt door een stoornis in de ontwikkeling van het centrale zenuwstelsel. Het zijn genetische predisposities of aangeboren of verworven genmutaties.

Oorzaken van autismespectrumstoornissen:

• genetische factoren, genmutaties
• omgevingsfactoren in de prenatale periode
• stoornissen van het immuunsysteem
• hormonale invloeden
• effecten van neurotransmitters

Autismespectrumstoornissen omvatten een breed continuüm van patiënten

De intensiteit van de verschijnselen van de verschillende autismespectrumstoornissen in combinatie met de unieke persoonlijkheid van elke patiënt is zeer individueel. Hierdoor ontstaat een breed continuüm van patiënten met duidelijk verschillende verschijnselen.

Spectrum ⇒ breed en divers scala aan symptomen

Daarom zijn sommige symptomen zichtbaarder en andere gemaskeerd en moeilijker te diagnosticeren.

Welke stoornissen behoren tot het autismespectrum?

Autismespectrumstoornissen zijn neurologische ontwikkelingsstoornissen of ziekten die worden veroorzaakt door afwijkingen in het centrale zenuwstelsel. Ze worden in sommige literatuur ook wel beschreven als een bredere vorm van autisme, die autisme zelf en een reeks andere stoornissen omvat.
Autismespectrumstoornissen hebben waarschijnlijk een genetische, neurologische of metabole basis.
Ze uiten zich in afwijkingen op communicatief, sociaal, cognitief, emotioneel en motorisch niveau.

Pervasieve ontwikkelingsstoornis - een milde vorm van autisme

De term pervasieve ontwikkelingsstoornis verwijst naar afwijkingen in het autismespectrum die niet zo uitgesproken zijn dat ze voldoen aan de criteria voor autisme. Men zou kunnen zeggen dat het een mildere vorm van de stoornis is. Patiënten kunnen niet duidelijk gediagnosticeerd worden met autisme, maar het kind kan ook niet duidelijk gezond verklaard worden.

Veel pediatrische patiënten bij wie op jongere leeftijd autisme werd vastgesteld, kregen de term pervasieve ontwikkelingsstoornis omdat de symptomen van autisme nog subtiel waren.

Autisme - de nachtmerrie van een ouder

Autisme is in alle opzichten een autismespectrumstoornis. Het omvat communicatiestoornissen, socialisatiestoornissen, maar ook verbeeldingsstoornissen met een typische voorkeur voor routinematige activiteiten.

De ontwikkeling van communicatie is aanzienlijk vertraagd bij autistische patiënten. Afwijkingen kunnen al worden waargenomen bij het brabbelen. Ze hebben niet alleen een spraakprobleem, maar reageren ook slecht op het gesproken woord. Het is normaal dat een autistisch kind niet reageert op zijn ouder die hem bij naam roept. Ook de reacties op andere akoestische stimuli zijn slecht.

Door een combinatie van spraakgebrek, gebrek aan emotie en empathie hebben ze grote moeite om interpersoonlijke relaties aan te knopen. Ze geven de voorkeur aan eenzaamheid en afzondering. Het zijn zulke "morbide introverten". De reden is echter niet een afwijzing van de maatschappij, maar hun ziekte staat hen dat niet toe.

Woede-uitbarstingen en kinderlijke agressie naar zichzelf en anderen zijn typisch. Comorbiditeit met andere psychiatrische stoornissen is vaak aanwezig. Verschillende fobieën staan op de voorgrond.

Tip: Agressie bij kinderen. Hoe ga je om met een onhandelbaar kind?

Het syndroom van Asperger - een intelligente zonderling

Het syndroom van Asperger is de mildste vorm van autismespectrumstoornissen. Patiënten hebben problemen met het tot stand brengen van communicatie, socialisatie en ook verbeelding, net als bij autisme.
Wat is het verschil?

Ze hebben een gemiddelde, maar paradoxaal genoeg in sommige gevallen bovengemiddelde intelligentie. Dat zien we niet bij autisme. Hoewel het een neurologische ontwikkelingsstoornis is, kunnen deze patiënten met een vroege diagnose en behandeling een volwaardig leven leiden.

De spraakontwikkeling en communicatievaardigheden blijven behouden. Toch kunnen ze niet op hetzelfde niveau met andere mensen communiceren. Het probleem voor kinderen met het syndroom van Asperger is het aangaan van een band met andere mensen. Ze zijn meer teruggetrokken, ze houden van routinematige activiteiten. Als ze ergens gepassioneerd over zijn, kunnen ze daarin uitblinken.

Tip: Heeft uw kind het syndroom van Asperger?

Rett syndroom - de gevaarlijkste vorm van autisme spectrum stoornis

Het Rett-syndroom is een van de echt zeldzame, maar des te ernstigere ziekten. In tegenstelling tot andere autismespectrumstoornissen weten we de precieze oorzaak. Het is een mutatie van het MECP2-gen op het X-chromosoom.

Manifestaties verschijnen rond het tweede levensjaar. Ze beginnen met een geleidelijk verlies van fijne en vervolgens grove motorische vaardigheden. Bewegingen worden geleidelijk slechter en mentale retardatie gaat ermee gepaard. Het laatste stadium is het falen van vitale functies (stoppen van ademhaling, circulatie).

Heller syndroom - dementie bij kinderen

Het syndroom van Heller is een desintegratieve stoornis bij kinderen. Het uit zich aanvankelijk in een normale ontwikkeling van het kind, met een geleidelijk verlies van vaardigheden en aangeleerde vaardigheden. Een dergelijk fenomeen wordt meestal gezien bij oudere patiënten met seniele dementie. Daarom wordt dit syndroom ook wel kinderdementie genoemd. De oorzaak is degeneratieve veranderingen in de hersenen.

Het kind begint te vergeten wat het heeft geleerd en er is een regressie van vaardigheden. De regressiefase treedt op rond de leeftijd van drie jaar, soms later. Het duurt vier tot acht weken. In het begin kan het kind geen woord onthouden, maar later komen er meer woorden bij. Er is een verlies van sociale activiteiten. Motorische stoornissen treden op en uiteindelijk kan het kind zelfs geen kruk meer vasthouden.

Tip: Dementie kan ook op jonge leeftijd optreden.

Vroege diagnose en screening voor autismespectrumstoornissen vandaag de dag

De diagnose van autismespectrumstoornissen is gebaseerd op een psychiatrisch onderzoek van het kind, zijn/haar manifestaties en anamnestische gegevens die verkregen worden door de ouders te interviewen.
De vroege diagnose van autismespectrumstoornissen bepaalt ook de latere prognose.
Dit is onmogelijk tot ongeveer één jaar oud. Manifestaties zijn in deze periode bijna onbestaand vanwege de leeftijd. Anders zijn ze moeilijk op te vangen.
Idealiter vindt de diagnose plaats binnen twee jaar van de leeftijd van het kind, op zijn laatst binnen drie jaar.

Interessant:
Sommige deskundigen zijn nog steeds van mening dat de diagnose van autismespectrumstoornissen niet mogelijk is voor de leeftijd van drie jaar.
Er moet echter worden opgemerkt dat gevallen van autismespectrumstoornissen die in deze periode zijn gediagnosticeerd, op latere leeftijd zijn bevestigd, met een nauwkeurigheid van 80-100%.

De diagnose is gebaseerd op anamnestische gegevens van de ouders en de klinische verschijnselen van het kind.

De uitingen van autismespectrumstoornissen zijn gevarieerd en zeer individueel. Bij mildere vormen van de stoornis kan de subtiliteit ervan de diagnose vertragen, waardoor de prognose voor het kind verslechtert.

Het eerste, cruciale aspect zijn de angsten en vermoedens van de ouders dat er iets mis is.
De ouder is 24 uur per dag bij het kind en is daarom de belangrijkste schakel bij het opmerken van de eerste symptomen.
Geen enkele kinderarts mag er zomaar overheen wuiven. Hij of zij moet ze vanaf het begin serieus nemen en er ruim de tijd voor nemen.

Wat zijn de meest voorkomende zorgen van ouders?

• Vertraagde spraakontwikkeling
• lage woordenschat in verhouding tot de leeftijd van het kind
• een andere spraakstoornis
• isolement van het kind ten opzichte van andere kinderen (eenzaamheid)
• onvermogen om contact te maken met leeftijdsgenootjes
• niet passen bij andere kinderen
• afwijkingen in het gedrag van het kind
• onvermogen om zich aan te passen

De klinische verschijnselen van kinderen met autistische spectrumstoornissen zijn gevarieerd. Ze vinden echter plaats op het niveau van sociale interactie, communicatie en verbeelding. Ze komen bij elk kind in een andere mate voor en de intensiteit ervan is ook zeer verschillend.

Wat zijn de meest voorkomende verschijnselen bij kinderen met autismespectrumstoornissen?

• Vertraagde spraakontwikkeling
• volledig ontbreken van spraakvermogen
• onvermogen om een gesprek te voeren
• onvermogen om een gesprek te voeren
• onvermogen om verbale tekortkomingen te compenseren met non-verbale tekortkomingen
• afwijkingen in non-verbale communicatie
• onvermogen om aandacht vast te houden
• stereotype gedragspatronen en interesses
• gedragsstoornissen, driftbuien
• agressief gedrag naar zichzelf en anderen
• andere stemmingsstoornissen of stemmingswisselingen
• preoccupatie met onbelangrijke delen van voorwerpen
• motorische afwijkingen (hypotonie, tenen lopen, onhandigheid)
• onvermogen om relaties aan te gaan en te onderhouden
• gebrek aan emotioneel gevoel
• gebrek aan het delen van vreugde en geluk met anderen
• afwezigheid van angst (bij echt gevaar)
• weinig tot geen verbeelding, beelden
• zintuiglijke afwijkingen (gevoeligheid voor geluid, aanraking)
• smaakafwijkingen (voorkeur voor alleen bepaald voedsel)
• slaapstoornissen

Wat betekent screening op autismespectrumstoornissen?

Screeningsmethoden houden zich bezig met het gericht zoeken naar en opsporen van stoornissen en ziekten die zich nog niet uiterlijk hebben gemanifesteerd. Ze worden gebruikt om een specifieke bevolkingsgroep te identificeren die in een bepaald opzicht geacht wordt een hoog risico te lopen.

Screening op Autisme Spectrum Stoornissen wordt gebruikt om vroegtijdig en snel zieke kinderen op te sporen in een grote groep die als gezond wordt beschouwd. Het wordt gebruikt om een mogelijke latere stoornis te vermoeden bij een bepaald kind dat bepaalde risicokenmerken vertoont. Actieve screening heeft een succespercentage van bijna 100%. Een verkeerde diagnose van Autisme Spectrum Stoornissen kan ook gunstig zijn omdat het andere neurologische ontwikkelingsstoornissen vroeg opspoort!

Momenteel wordt een tweestaps screeningsmethode gebruikt die is gebaseerd op Diana Robinson. Aan de hand van twee korte vragenlijsten en 40 gerichte vragen kan het risico op het ontwikkelen van deze stoornissen worden ingeschat.

De vragen richten zich op de normale activiteiten van het kind zoals klimmen, lopen en op meubels klimmen, maar ook op reacties zoals teruglachen, reageren op iemands naam, oogcontact houden of motorische uitingen zoals bewegingen van volwassenen herhalen, knikken, klappen etc.

Lees aandachtig voordat je de vragenlijst invult:
Elke vragenlijst heeft 20 identieke vragen. De eerste heeft ja en nee antwoorden, en de tweede heeft pass en fail antwoorden.
Observeer je kind zorgvuldig en beantwoord elke vraag eerlijk. Je kunt alleen jezelf voor de gek houden door niet eerlijk te antwoorden, niemand anders.
Een positieve uitslag (d.w.z. hoog risico op autismespectrumstoornis) betekent niet dat je kind deze diagnose heeft. Positiviteit in de tests onthult niet alleen het risico op autismespectrumstoornis, maar ook andere neurologische ontwikkelingsstoornissen.
Vertel de kinderarts van je kind over de uitslag van de vragenlijsten. Een positieve uitslag betekent sowieso 80% tot 100% stoornis!

Is het mogelijk om autismespectrumstoornissen te behandelen?

Zoals bij alle stoornissen waarvan de etiopathogenese niet precies wordt begrepen, is de behandeling voor autismespectrumstoornissen nog onbekend.
Toch heeft analyse bewezen de uitingen van deze stoornissen en daarmee de kwaliteit van leven te verbeteren. Tot op heden blijft het het enige alternatief.
Het wordt uitgevoerd door een opgeleide therapeut met de hulp van de ouder als "secundaire therapeut".

Toegepaste gedragsanalyse blijft het enige alternatief in de behandeling van autismespectrumstoornissen.

Toegepaste gedragsanalyse is een beproefde methode van intensief onderwijs en training voor patiënten met autismespectrumstoornissen en andere ontwikkelingsstoornissen. De grondlegger ervan is B. F. Skinner.

Het richt zich op het aanleren en beheersen van communicatievaardigheden, cognitieve vaardigheden, zelfzorgvaardigheden en het opbouwen van nieuwe sociale verbanden.
Het helpt patiënten nieuwe gedragspatronen te ontwikkelen op basis van observatie en evaluatie van oude en schadelijke gedragspatronen. Het is gebaseerd op de vooronderstelling dat het gedrag van een persoon aanzienlijk wordt beïnvloed door zijn of haar directe omgeving.
Het is daarom een doelgericht proces om oud gedrag te veranderen.

Toegepaste gedragsanalyse wordt meestal gecombineerd of geïntegreerd met andere vormen van therapie. Meestal is dat logopedie, die het kind helpt de nodige communicatieve vaardigheden te verwerven. Ook speltherapie wordt veel gebruikt. Ergotherapie, een werktherapie die het kind ook als spel ervaart, werkt volgens een gelijkaardig principe. Het omvat ook fysiotherapie, cognitieve gedragstherapie, muziektherapie, visualisatie en het gebruik van pictogrammen of tabletten als een vorm van leren.

De individuele benadering van de patiënt door toegepaste gedragsanalyse

Elke patiënt moet een nauwkeurig ontwikkeld individueel programma hebben. Dit is gebaseerd op zijn of haar specifieke diagnose en de individuele capaciteiten van elk kind.

Het programma richt zich op het bevorderen van de ontwikkelingsvaardigheden van het kind, namelijk aandacht, gedrag, communicatie en het consolideren van zijn motivatie. De therapeut bereikt dit in drie punten. Eerst instrueert hij het kind, wacht zijn reactie af (in het geval van een onjuiste reactie gebruikt hij voorbeelden om de juiste reactie te cultiveren) en beloont hem ten slotte. De beloning staat meer in het geheugen van het kind gegrift dan al het andere. Om deze te bereiken, leveren ze een grotere inspanning.

Toegepaste gedragsanalyse heeft veel patiënten met autismespectrumstoornissen geholpen. In veel gevallen hebben ze een normaal intelligentieniveau en correct sociaal gedrag bereikt. Ze zijn er zelfs in geslaagd om emotionele gevoelens te cultiveren!

Bestaan er ook medicijnen voor deze stoornissen?

Er bestaat nog steeds geen medische (medicijn)therapie die een patiënt met een autismespectrumstoornis volledig kan genezen.

Maar in sommige gevallen worden medicijnen gebruikt om sommige symptomen onder controle te houden. Ze worden ook gebruikt voor psychiatrische comorbiditeiten.