Heermoes: wat zijn de effecten en het gebruik?

Heermoes: de effecten, het belang voor de mens, hoe hij eruit ziet, welke soorten heermoes we kennen en nog veel meer interessante informatie.

De heermoesfamilie is wijdverspreid en komt over de hele wereld voor. Deze planten komen niet alleen voor in Australië en Antarctica. Er wordt zelfs aangenomen dat het de oudste niet uitgestorven plantensoort op onze planeet is.

De oorsprong gaat terug tot de prehistorie, 300 miljoen jaar geleden.

Vandaag de dag kennen we ongeveer 30 soorten paardenstaarten.

De Latijnse naam equisetum bestaat uit twee woorden.
Equi betekent paard en setum betekent staart.
Daarom wordt paardenstaart in veel landen ook wel paardenstaart genoemd.

Heermoes is een overblijvend kruid. Omdat het geen bloeiende planten zijn, planten ze zich voort door kleine sporen (spores), niet door zaden.

Het zijn kleinere planten, die maximaal een meter hoog worden.

Heermoes geeft de voorkeur aan vochtige, zanderige en kleiige bodems en is daarom te vinden in nissen van bossen of aan de oevers van beken. Hij groeit ook in weilanden of zelfs op spoorweghellingen.

Een van de bekendste soorten is de heermoes.

Er zijn echter nog andere soorten over de hele wereld:

• Bospaardenstaart
• Zuidelijke heermoes
• Moore's heermoes
• Moore's heermoes
• Winter paardenstaart
• Weide paardenstaart
• Moeras paardenstaart

In dit artikel nemen we heermoes onder de loep.

Het interessante aan heermoes is dat het twee soorten stengels heeft - lente- en zomerstengels.

De voorjaarsstengel groeit in het vroege voorjaar uit de grond. Hij is 15 tot 20 centimeter lang en geelbruin van kleur. Aan het einde van de stengel zit een oorvormige formatie die sporen bevat. De sporen worden door de wind meegevoerd. Zodra de sporenholte leeg is, sterft de voorjaarsstengel af. De zomerstengel wordt vervangen door de zomerstengel.

De voorjaarsstengel wordt eind april tot begin mei vervangen door de zomerstengel, die op dezelfde onderstam groeit. De zomerstengel is meestal 40 tot 60 cm hoger en groen van kleur. Hij heeft niet de typische bladeren. De kleine, dunne bladeren zijn spleetvormig en lijken op jeneverbes of de eerder genoemde paardenstaart.

Het is de zomerstam die belangrijk is voor zijn geneeskrachtige eigenschappen.

Heermoes wordt meestal gebruikt in de vorm van afkooksels en thee, bereid uit de bovengrondse delen van het kruid.

De thee wordt bereid door een flinke theelepel heermoes in heet water te gieten, even te laten trekken en dan te zeven.

Wees echter voorzichtig, want heermoes bevat het enzym thiaminase.

Dit kan een tekort aan vitamine B1 in het lichaam veroorzaken. Het effect van dit enzym kan worden verwijderd door het te koken of te drogen.

Over het algemeen wordt heermoes thee goed verdragen zonder ernstige bijwerkingen.

Er kunnen echter milde bijwerkingen optreden, zoals

• diarree
• braken
• buikpijn
• allergische dermatitis
• roodheid van de huid

Heermoes wordt in de traditionele geneeskunde vooral gebruikt voor zijn vochtafdrijvende eigenschappen, wat betekent dat het ons lichaam draineert.

Het wordt echter ook gebruikt voor:

• urogenitale aandoeningen
  • nieraandoeningen
  • nierstenen
  • ontsteking van de urinebuis

Naast de bovenstaande urogenitale aandoeningen worden de effecten ook gebruikt bij:

• Ontsteking
• om wondgenezing te bevorderen
• reumatische aandoeningen
• ontstekingen van de prostaat
• hypertensie

Waarschijnlijk de bekendste soort van het geslacht heermoes is de paardenstaart - Equisetum arvense in het Latijn. De diuretische werking ervan is bevestigd door klinische studies op dieren.

Naast de al genoemde diuretische werking heeft het nog andere eigenschappen, namelijk

• antioxidant
• antikanker
• antimicrobieel
• anticonvulsivum
• werkt als een gladde spierverslapper
• kalmerend
• anxiolytisch
• antinociceptief
• ontstekingsremmend
• antidiabetisch
• en remt de aggregatie van bloedplaatjes

Omdat heermoes een vochtafdrijvende werking heeft, kan het helpen bij het verlagen van een hoge bloeddruk. In het geval van een hoge bloeddruk moet de behandeling echter altijd met een arts worden besproken. Je kunt echter niet alleen op heermoes thee vertrouwen. Als je last hebt van een hoge bloeddruk, moet je je aandoening met een specialist bespreken.

Als we heermoes chemisch willen ontleden, dan bevat het veel werkzame stoffen.

Bijvoorbeeld

• alkaloïden
• flavonoïden
• fenolen
• fytosterolen en sterolen
• saponinen
• tannines
• kiezelzuur
• triterpenoïden
• en vluchtige oliën

Een andere bekende plant is de reuzenpaardenstaart.

Het wordt gebruikt in de traditionele geneeskunde, vooral in Latijns-Amerika - Brazilië, Bolivia, Chili, Peru.

Het wordt gebruikt voor de behandeling van

• diarree
• maagzuur
• urogenitale aandoeningen
• ontsteking
• reumatische aandoeningen
• zwaarlijvigheid
• en ook vroeger als diureticum

Wees echter voorzichtig met de heermoes (Equisetum telmateia). Deze heermoes is giftig en thee ervan mag niet gedronken worden. Hij is echter wel geschikt voor uitwendig gebruik. Je kunt hem herkennen aan het feit dat de stengels zo dik zijn als een vinger.

Equisetum myriochaetum (Mexicaanse heermoes) heeft een significante hypoglykemische werking. Patiënten met diabetes type 2 kregen een dosis (0,33 g/kg) van de gedroogde plant. Deze enkele dosis verlaagde de glucosespiegel bij deze patiënten aanzienlijk. Heermoes heeft dus een zeer groot potentieel bij de behandeling van diabetes mellitus.

Heermoes als middel tegen kanker?

Heermoes lijkt een veelbelovende bron van kankerbestrijdende middelen te zijn. Verschillende onderzoeken hebben de cytotoxische effecten van heermoes-extracten aangetoond.

Een ethanolisch extract heeft cytotoxische effecten aangetoond op:

• baarmoederhalskankercellen
• colorectale adenocarcinoomcellen
• borstkankercellen

Een waterig extract van steriele heermoesstengels had cytotoxische effecten op leukemiecellen. Dit effect was concentratie-afhankelijk.

Dit zijn natuurlijk allemaal onderzoeken tot nu toe.

Hoewel ze erg gunstig klinken, moeten we niet alleen op een dergelijke behandeling vertrouwen. Je moet altijd je arts raadplegen over je gezondheidstoestand en de daaropvolgende behandeling.

Gebruik van essentiële heermoesolie

Etherische olie van heermoes heeft een brede antimicrobiële werking.

Het werkt tegen bacteriën:

• Staphylococcus aureus
• Escherichia coli
• Klebsiella pneumoniae
• Pseudomonas aeruginosa
• Salmonella enteritidis.

De effecten tegen:

• Aspergillus niger
• Candida albicans

Wat zijn de voordelen van heermoes bij uitwendig gebruik?

Zwetende voeten

Een paardenstaartbad of -tinctuur is zeer effectief bij het zweten van voeten. Zowel het bad als de tinctuur kunnen dagelijks gebruikt worden, maar meestal is slechts één van deze methoden voldoende.

Het is ideaal om het bad minstens 12 uur van tevoren klaar te maken, te verwarmen en te zeven.

De tinctuur wordt bereid door de heermoes te weken in 40% alcohol en is bruikbaar na een aftreksel van twee weken.

Bloedingen stoppen

Heermoes is ook zeer effectief bij het stoppen van bloedingen, of het nu gaat om bloedingen uit wonden of bloedingen uit de neus.

Bij bloedneuzen helpt een koud kompres met de geur van heermoes.

Voor bloedingen uit oppervlakkige wonden kunnen we de wond wassen met een afkooksel.

Huiduitslag

Heermoes kan ook gebruikt worden voor huidproblemen.

Het is ideaal om een afkooksel te maken. Giet vier volle theelepels in een halve liter water. Laat een halve minuut trekken en zeef. Was vervolgens het gezicht of andere delen van de huid ermee.

Het kan ook als kompres worden gebruikt. Week een handdoek of andere zachte doek in het dampende water. Breng het kompres aan op de probleemgebieden.

Roos

Heermoes helpt ook om roos te verwijderen. Het haar moet elke dag met het afkooksel gewassen worden. Het moet daarna niet met water afgespoeld worden. De procedure voor het bereiden van het afkooksel is dezelfde als voor huidproblemen.

Hielspoor

Heermoes kan ook helpen bij pijn veroorzaakt door een hielspoor. De pijn wordt verlicht als de voet met het hielspoor wordt ingezwachteld.

Verwarm de heermoes eerst met stoom. Als het warm en zacht is, leg je het op de voet. Wikkel het vervolgens in met een doek. Het is goed om de voet warm te houden. En laat deze wikkel de hele nacht zitten.

Een voetenbad helpt ook bij problemen. De paardenstaart minstens 12 uur laten weken is ideaal. Daarna het extract zeven en opwarmen.

Angina en ontsteking van de mondholte

In de volksgeneeskunde werd een afkooksel van heermoes gebruikt als gorgeldrank bij sinusitis of tonsillitis. We hebben al gezegd dat heermoes ook antimicrobiële eigenschappen heeft.

In sommige gevallen - als de ontsteking werd veroorzaakt door microben - kon het dus helpen om deze te genezen.

Dankzij het hoge silicagehalte kan heermoes ook worden gebruikt als fijn schuurpapier voor het reinigen van verschillende oppervlakken.

Voor de werking wordt het groene deel geoogst en gebruikt. Het wordt speciaal geoogst vanaf juni door de zomer tot september.

Idealiter wordt de salie een dag voorgedroogd in de zon en daarna langzaam gedroogd in de schaduw bij een maximale temperatuur van 60 °C. Het is een goed idee om de salie af en toe om te draaien.

Het is een goed idee om de salie af en toe te draaien.

Als we de juiste procedure hebben gevolgd, blijven de roosjes groen en gaan ze twee tot drie jaar mee.

Zwangerschap en borstvoeding

Hoewel toxiciteit niet is bevestigd in klinische studies (bij een gemiddelde dosis van 5 mg/kg), wordt het gebruik van paardenstaartbevattende producten tijdens zwangerschap en borstvoeding afgeraden.

De belangrijkste reden hiervoor is dat er zeer weinig informatie is over het gebruik tijdens deze periode.

Daarnaast bevat heermoes het eerder genoemde enzym thiaminase, dat vitamine B1 afbreekt.

Verschillen of het onderscheid tussen paardenstaartsoorten

• Moerasheermoes (Equisetum palustre) - In tegenstelling tot heermoes is de (groene) zomerstengel minder vertakt.
  • Hij vertakt vooral in het centrale deel.
  • De bovenste en onderste delen zijn meestal zonder zijvertakking.
  • Het aartje is bruin en vormt zich aan het einde van de groene vertakte klomp.
  • Het bevat de giftige alkaloïde palustrine, die niet verloren gaat door drogen en diarree of spierzwakte kan veroorzaken.

• Heermoes (Equisetum fluviatile) is veel robuuster en weinig vertakt. Bovendien heeft het een holle, dikke en bijna ronde stengel.

Heermoes en de bijwerkingen op de lever

Hoewel er veel onderzoek is gedaan naar de effecten van heermoes op de lever, is de hepatotoxiciteit niet bevestigd.

Er zijn geen levergerelateerde bijwerkingen waargenomen bij een normale dagelijkse dosis (tot 6 gram).

Aan de andere kant is het mogelijk dat overmatig gebruik van heermoespreparaten nadelige effecten heeft op de lever, vooral als de persoon lijdt aan een bestaande leverziekte of levercirrose.

Hoewel het gebruik van heermoes wijdverspreid en populair is, moeten het therapeutische potentieel en de veiligheid van de preparaten nog wetenschappelijk onderzocht en bevestigd worden.